Ο «στρατός της σιωπής»

Είναι οι ηττημένοι ενός πολέμου που χάνεται μέρα με τη μέρα. Συνηθισμένοι τόσα χρόνια να «παλεύουν» με τα πληκτρολόγια  για να γράφουν, τις οθόνες των κομπιούτερ για να σελιδοποιούν, τις πελώριες μηχανές για να τυπώνουν, το άγχος για να παραδώσουν έγκαιρα στα σημεία πώλησης τις φρεσκοτυπωμένες εφημερίδες και τα ιλιουστρασιόν περιοδικά, δεν ασχολήθηκαν με τον άλλο πόλεμο, αυτόν της επιβίωσης των μέσων.
Οι μάχες χάνονταν με ταχύτατους ρυθμούς. «Sportime», «Φίλαθλος», «Αθλητική Ηχώ», «Goalnews»  για τα αθλητικά φύλλα που άνοιξαν το χορό. «Απογευματινή», «Ελευθεροτυπία», «Εθνος», προχώρησαν στα κανάλια «Alter», «ΜΕΓΚΑ» και κατέληξαν στα πρακτορεία (Ευρώπη). Ενδιάμεσα σάρωσαν περιοδικά, εταιρείες παραγωγής,. διαφημιστικές, ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Στην αρχή έλεγαν πολλοί: «Οσο κλείνουν αυτοί τόσο δεν θα κλείσουμε εμείς…» Κι ήταν οι επόμενοι, άντε οι… μεθεπόμενοι .
Κι ο στρατός μεγάλωνε…  Οι διμοιρίες έγιναν λόχοι, οι λόχοι συντάγματα, τάγματα και τώρα στρατιές.
- διαβάστε τη συνέχεια στο μπλογκ mysporos EΔΩ