Χειμώνας του '14, Παρασκευή βράδυ, τα κυριακάτικα σχεδόν κλειστά... Ποτάκι χαλαρά με συναδέλφους στο γνωστό και ιστορικό Galaxy... Λίγοι θαμώνες, η ώρα 9 μ.μ., κουβέντες από την κούραση της εβδομάδας. «Τι παίζεις κυριακάτικο;», κουτσομπολιά από τα media που έχουν πάρει την κάτω βόλτα, σχέδια για καμιά βόλτα το σαββατοκύριακο...
Τη ραστώνη χαλάει ένα τηλέφωνο και περισσότερο η έκφραση συναδέλφου σχεδόν σε πανικό... «Τι, να τους πω τώρα να ξηλώσουν δισέλιδο;» “Ναι” απαντάει ο υπουργός από την άλλη μεριά της γραμμής... “Έχω έτοιμη συνέντευξη, έχει και είδηση, πρέπει να την παίξετε πρωτοσέλιδο”. Οι υπόλοιποι καταλαβαίνουμε..
τι έχει συμβεί. Η συνάδελφος συνεννοείται με την εφημερίδα (έκλεισε πριν από δύο μήνες) για το... απρόσμενο ρεπορτάζ, θέμα, συνέντευξη που θα είχε και την υπογραφή της την Κυριακή!
Παίρνει πίσω τον υπουργό και του λέει “Όλα ΟΚ”... Αρχίζουμε το δούλεμα: «Άντε, πάλι αποκλειστικό θα ‘χεις», πειράγματα και γέλια. Αλλά το πράγμα είχε και άλλη όψη, πέρα από τη συνήθη. «Τι να πω, ρε παιδιά;... Φωνάζει τους διευθυντές στο γραφείο του και μοιράζει θέματα... Μας τα δίνουν και τα γράφουμε...». Τα χρόνια πέρασαν και μάθαμε ότι η δουλειά γινόταν απευθείας με τους διευθυντές μεγαλόσχημων εντύπων με το αζημίωτο...
Τα γράφω όλα αυτά, καθώς αυτές τις μέρες συμπληρώνω αισίως 25 χρόνια στο εργατικό ρεπορτάζ και κάθε μέρα πρέπει να ασχολούμαι με ένα πολιτικό φαινόμενο: Ένα νεκραναστημένο (τηρουμένων των αναλογιών) κακέκτυπο της ΕΡΕ, όπως τουλάχιστον την έχω από τις διηγήσεις του συγχωρεμένου του πατέρα μου και μεγαλύτερων φίλων. Το σύνθημά του: “Άδραξε τη μέρα με ένα fake news”... Κάθε μέρα ένα ψέμα, μια διαστρέβλωση εξόφθαλμη, έστω μια μισή αλήθεια στην καλύτερη...
Είμαι υπερβολικός; Σωπάτε, καλέ! Μπαίνοντας στο στούντιο τηλεοπτικού σταθμού, όταν του είπε υπουργός της κυβέρνησης «Λες ψέματα, θα σε διαψεύσω...», ο τιτάνας γύρισε και είπε: «Έλα βρε, πολιτική κάνουμε...»
- από την Αυγή
