... δεν το λες πάταξη της διαπλοκής αλλά ανασυγκρότησή της
Την ώρα που όλα δείχνουν σχεδόν ακίνητα, ελέω και της αυξανόμενης θερινής ραστώνης, ένας κλάδος αναδιοργανώνεται με ταχύτητα, αναζητώντας το σημείο ισορροπίας της «επόμενης ημέρας». Μιλάμε για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, στα οποία συντελείται αυτό το διάστημα, άλλοτε εμφανώς κι άλλοτε λιγότερο φανερά, μία πρωτοφανής και εκτεταμένη αναδιανομή ισχύος. Ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας, μπουχτισμένος από τους τηλεστάρ, αηδιασμένος από τους «Μπογδάνους» και δίχως καμία εμπιστοσύνη στα.. παπαγαλάκια των πενταψήφιων μισθών, ούτε έχει πάρει χαμπάρι τι γίνεται ούτε πιστεύει ότι τον αφορά. Άντε μερικοί, οι λίγο πιο «ευαίσθητοι» πολιτικά, να αισθάνονται μία συμπάθεια για τους απλήρωτους ομήρους τού κάθε Mega ή τους μελλοντικούς ανέργους του κάθε Πήγασου.
Κι όμως, αυτό το power game που διαδραματίζεται στον χώρο των media αφορά τον καθένα πολύ περισσότερο απ’ όσο νομίζει. Όχι μόνο διότι η επόμενη ημέρα στα ΜΜΕ προβλέπεται μετά βεβαιότητας χειρότερη από την προηγούμενη, με όποιες συνέπειες μπορεί αυτό να έχει στην πολυφωνία, στην ποιότητα της πληροφόρησης και της ενημέρωσης, στην ίδια τη Δημοκρατία. Αλλά, κυριότερα, γιατί φαίνεται να χάνεται η ιστορική ευκαιρία που δόθηκε πριν από δυόμισι χρόνια, τον Γενάρη του 2015, για μία πλήρη αλλαγή των συσχετισμών και για την αποκατάσταση ενός καθεστώτος αξιοκρατίας, ίσων ευκαιριών, υγιούς και «καθαρής» επιχειρηματικότητας για όλους.
Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ιστορικό παράδοξο. Αποδίδουμε τακτικά τα εύσημα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε τομείς στους οποίους οι περισσότεροι την είχαν ξεγραμμένη (επίτευξη μνημονιακών στόχων, επαναφορά της οικονομίας σε θετική τροχιά, κ.λπ.) και αισθανόμαστε πλήρως απογοητευμένοι για τα «σίγουρα». Πόλεμο με τη διαπλοκή περιμέναμε και πόλεμο με τη διαπλοκή δεν είδαμε. Γιατί τον Ψυχάρη και τον Μπόμπολα δεν τους τελείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η αγορά, οι τράπεζες και τα χρέη τους (και, βεβαίως, η παντελής έλλειψη κάθε μέτρου, τα χρόνια που οι κάνουλες ήταν ανοιχτές). Διότι, το να σαρώσουν ολόκληρο τον κλάδο των MME Βαρδινογιάννης, Μαρινάκης και Αλαφούζος δεν το λες πάταξη της διαπλοκής, αλλά ανασυγκρότησή της. Και το να τους συνασπίσεις όλους εναντίον σου είναι κατόρθωμα που ούτε ο Σαββίδης δεν θα μπορούσε να το πετύχει...
- από άρθρο του Γιώργου Σκορδίλη στην FMVoice (ολόκληρο ΕΔΩ)
Την ώρα που όλα δείχνουν σχεδόν ακίνητα, ελέω και της αυξανόμενης θερινής ραστώνης, ένας κλάδος αναδιοργανώνεται με ταχύτητα, αναζητώντας το σημείο ισορροπίας της «επόμενης ημέρας». Μιλάμε για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, στα οποία συντελείται αυτό το διάστημα, άλλοτε εμφανώς κι άλλοτε λιγότερο φανερά, μία πρωτοφανής και εκτεταμένη αναδιανομή ισχύος. Ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας, μπουχτισμένος από τους τηλεστάρ, αηδιασμένος από τους «Μπογδάνους» και δίχως καμία εμπιστοσύνη στα.. παπαγαλάκια των πενταψήφιων μισθών, ούτε έχει πάρει χαμπάρι τι γίνεται ούτε πιστεύει ότι τον αφορά. Άντε μερικοί, οι λίγο πιο «ευαίσθητοι» πολιτικά, να αισθάνονται μία συμπάθεια για τους απλήρωτους ομήρους τού κάθε Mega ή τους μελλοντικούς ανέργους του κάθε Πήγασου.
Κι όμως, αυτό το power game που διαδραματίζεται στον χώρο των media αφορά τον καθένα πολύ περισσότερο απ’ όσο νομίζει. Όχι μόνο διότι η επόμενη ημέρα στα ΜΜΕ προβλέπεται μετά βεβαιότητας χειρότερη από την προηγούμενη, με όποιες συνέπειες μπορεί αυτό να έχει στην πολυφωνία, στην ποιότητα της πληροφόρησης και της ενημέρωσης, στην ίδια τη Δημοκρατία. Αλλά, κυριότερα, γιατί φαίνεται να χάνεται η ιστορική ευκαιρία που δόθηκε πριν από δυόμισι χρόνια, τον Γενάρη του 2015, για μία πλήρη αλλαγή των συσχετισμών και για την αποκατάσταση ενός καθεστώτος αξιοκρατίας, ίσων ευκαιριών, υγιούς και «καθαρής» επιχειρηματικότητας για όλους.
Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ιστορικό παράδοξο. Αποδίδουμε τακτικά τα εύσημα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε τομείς στους οποίους οι περισσότεροι την είχαν ξεγραμμένη (επίτευξη μνημονιακών στόχων, επαναφορά της οικονομίας σε θετική τροχιά, κ.λπ.) και αισθανόμαστε πλήρως απογοητευμένοι για τα «σίγουρα». Πόλεμο με τη διαπλοκή περιμέναμε και πόλεμο με τη διαπλοκή δεν είδαμε. Γιατί τον Ψυχάρη και τον Μπόμπολα δεν τους τελείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η αγορά, οι τράπεζες και τα χρέη τους (και, βεβαίως, η παντελής έλλειψη κάθε μέτρου, τα χρόνια που οι κάνουλες ήταν ανοιχτές). Διότι, το να σαρώσουν ολόκληρο τον κλάδο των MME Βαρδινογιάννης, Μαρινάκης και Αλαφούζος δεν το λες πάταξη της διαπλοκής, αλλά ανασυγκρότησή της. Και το να τους συνασπίσεις όλους εναντίον σου είναι κατόρθωμα που ούτε ο Σαββίδης δεν θα μπορούσε να το πετύχει...
- από άρθρο του Γιώργου Σκορδίλη στην FMVoice (ολόκληρο ΕΔΩ)