Σπονδή, με φραπέ, στον Δημήτρη Βακόνδιο

Κανένας δεν ξέρει τι απέγινε ο Δημήτρης Βακόνδιος, ο άνθρωπος που το 1957 ανακάλυψε τον φραπέ. Αν ζει, θα είναι υπερήλικας, μπορεί και αιωνόβιος, έχοντας ρουφήξει τη ζωή με το καλαμάκι. Αν πάλι έχει φύγει, το έκανε αθόρυβα, διακριτικά. Η εφημερίδα με το αγγελτήριο σίγουρα θα δίπλωσε πάνω σε τραπέζια καφενείου, δίπλα σε ποτήρια με φραπέ. Όμως, για φαντάσου, στις κηδείες σερβίρουν ελληνικό καφέ.
Ψάχνω εδώ και μέρες να βρω πληροφορίες για τη ζωή και την τύχη του Βακόνδιου. Το όνομα είναι συριανό, αλλά ο ίδιος ήταν από τον Πειραιά. Και από όλον τον βίο του, γνωρίζουμε μόνο τη στιγμή που, ως υπάλληλος της Nestle, έφτιαξε τον πρώτο φραπέ, στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης..
Πιθανότατα πρόκειται για τη μεγαλύτερη ελληνική καινοτομία των τελευταίων εξήντα ετών. Διότι δεν ήταν, απλώς, μία πρόταση για την παρασκευή καφέ. Ηταν η εισαγωγή ενός νέου στιλ. Κατά μία εκδοχή και η γέννηση ενός νέου τρόπου ζωής. Ασφαλώς και ο φραπές δεν μπορούσε να ανακαλυφθεί αλλού, παρά μόνο στην Ελλάδα.
(...)
Ο Δημήτρης Βακόνδιος δεν έβγαλε φράγκο από την ανακάλυψή του. Αν ήταν Αμερικανός θα είχε κερδίσει, βέβαια, εκατομμύρια, ίσως και δισεκατομμύρια. Ο φραπές θα ήταν πατέντα αποκλειστικής χρήσης και -ποιος ξέρει;- μπορεί ο πλανήτης να έπινε Frappe-Cola.

- από κείμενο του Κώστα Γιαννακίδη στο protagon.gr (ολόκληρο ΕΔΩ)