Απειλούν με αντάρτικο, εμφανίζονται αδικημένοι, λένε ότι το κράτος τούς χρωστάει. Για ποιο πράγμα; Μα προφανώς για την προσφορά τους στον τόπο. Για τον υποδειγματικό σεβασμό των κανόνων της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Για τη συμβολή τους στην εθνική οικονομία μέσω των απίστευτων ποσών που έχουν καταβάλει για τη χρήση του δημόσιου αγαθού των τηλεοπτικών συχνοτήτων. Για την ευλαβική τήρηση της εργατικής νομοθεσίας όλα τα χρόνια της λειτουργίας των «μαγαζιών τους». Για τις υψηλότατες εργοδοτικές εισφορές που πλήρωναν επί δεκαετίες.
Για την ανεκτίμητη συνεισφορά τους στην άνοδο του πολιτιστικού επιπέδου.. του ελληνικού λαού. Για την ολόψυχη στήριξη των πάσης φύσεως κυβερνήσεων που πέρασαν από το πολιτικό σκηνικό (πάντα με το αζημίωτο).
Φυσικά ο λόγος για τους περίφημους καναλάρχες - εργολάβους - (κατά Καραμανλή) νταβατζήδες. Δεινόσαυρους, παλαιούς, νεότερους και απόλυτα νεόκοπους, οι οποίοι διεκδικούν το απόλυτο δικαίωμά τους για παραχάραξη, αλλοίωση και απόκρυψη της αλήθειας.
Το αναφαίρετο δικαίωμά τους να κοπρίζουν ελεύθερα τον τηλεοπτικό αέρα και στο λίπασμα της κοπριάς να μεγαλώνουν τα άνθη του κακού: συντηρητισμός, θρησκοληψία, εθνικισμός, κοινωνικός αυτοματισμός και στο τέλος φασισμός.
Μπογδανισμός, πορτοσαλτισμός, πρετεντερισμός: ένας αστερισμός στο συστημικό στερέωμα που επιμένει ότι η Γη είναι επίπεδη, το Σύμπαν πεπερασμένο και οι επιλογές περιορίζονται σε μία: υποταγή στα κελεύσματα του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των μεγάλων εταιρειών.
Οι μιντιακοί όμιλοι αλλάζουν χέρια εν ριπή οφθαλμού, με διαδικασίες Χουντίνι, ώστε όλοι οι υποψήφιοι «επενδυτές» να παίρνουν «μαγαζιά» απαλλαγμένα από χρέη και ανεπιθύμητους εργαζόμενους. Το όραμα της επιχειρηματικότητας, φιλοτεχνημένο με κάρβουνο.
Κάρβουνο τα δικαιώματα, κάρβουνο η δημόσια περιουσία, κάρβουνο οι ζωές των ανθρώπων. Διαμάντι όμως η ζωή των καναλαρχών και της μιντιακής Αυλής τους. Διαμάντι κρυμμένο σε εξωχώριες, σε φορολογικούς παραδείσους και σκοτεινές θυρίδες.
Εχουμε όντως την τηλεόραση που μας αξίζει; Εκπομπές καρακατσουλιό, ειδήσεις λογοκριμένες και μαγειρεμένες, σκυλοπόπ κουλτούρα και γενικευμένη δηθενιά. Καλλιτεχνικά έργα σπουδαίων δημιουργών κακοποιημένα και βιασμένα από εκατοντάδες «διαφημιστικά μηνύματα» και «τοποθέτηση προϊόντων». Μια τηλεόραση στην οποία ο άνθρωπος είναι τελικά το προϊόν για αγοραπωλησία.
Ενα τηλεοπτικό τοπίο που βουλιάζει στη μιζέρια, στην επανάληψη, στη ρουτίνα και στην κατάθλιψη. Και στο ενδιάμεσο ο πολιτισμός των πάσης φύσεως τηλεπαιχνιδιών, στα οποία ο καθένας είναι ελεύθερος να διαλέξει τον τρόπο με τον οποίο θα αυτοεξευτελιστεί. Ο πραγματικός νικητής του Survivor είναι τελικά ο τηλεθεατής, εάν μπορέσει να βγει αλώβητος από το βασίλειο της μικρότητας, της σκοπιμότητας και της βλακείας.
Οι δημιουργοί αυτού του βασιλείου κουνάνε σήμερα το δάχτυλο στην κοινωνία και ζητούν να τους επιδοτήσουμε εκ νέου για την κοινωνική τους προσφορά. Να τους δώσουμε την άδεια να συνεχίσουν το εκπολιτιστικό τους έργο. Να αποβλακώσουν ό,τι έχει μείνει όρθιο. Εφοπλιστές, εργολάβοι, επενδυτές, πετρελαιάδες, ασφαλιστές και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις σχηματίζουν το νέο μέτωπο της αντίστασης.
Συγκροτούν τον νέο κοινωνικό συνασπισμό που θα μας οδηγήσει σ’ ένα φωτεινότερο μέλλον. Με πλουραλιστική και πραγματική ενημέρωση, προς όφελος του λαού και του τόπου. Με άνθηση του πολιτισμού και της λαϊκής δημιουργίας. Με αυτοδιαχείριση και εργατικό έλεγχο.
Πώς είπατε; Αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο;
- από το efsyn.gr