Οσους χρόνους ζω, τέτοια κάψα δεν την ξαναθυμούμαι!», αγαναχτεί γνωστός μου, που για οχτώ δεκαετίες περνά τα καλοκαίρια του στα νότια της Κρήτης.
Φυσικά και έχουν υπάρξει εντονότεροι καύσωνες στον τόπο, και σε χρονική διάρκεια και σε ύψος θερμοκρασίας· άλλωστε, στη συγκεκριμένη περιοχή συχνότατα κατά τους θερινούς μήνες επικρατούνε κλιματικές συνθήκες που παραπέμπουνε στην αφρικανική ήπειρο.
Κι όμως, η διαρκώς ανοιχτή τηλεόραση στο καθιστικό του γνωστού μου, με τα πομπώδη της ρεπορτάζ και τις επενδυμένες με επιβλητικά μουσικά χαλιά υπερβολές της, κατόρθωσε να τον πείσει πως ο εφετινός καύσωνας είναι ο πιο δριμύς κι αβάσταχτος που έχει ζήσει..
Ογδόντα χρόνια εμπειρικών δεδομένων πήγανε περίπατο μπροστά στην τηλεοπτική «αυθεντία», που μόλις με δυο-τρεις μέρες πιπίλισμα κατόρθωσε να διαγράψει όχι μονάχα τη μνήμη, μα και τις υποσυνείδητες εγγραφές του προσώπου και να υποβάλει τις δικές της.
Θαρρώ πως αν τα κανάλια για δυο-τρεις ημέρες αναμετέδιδαν εν χορώ, με στόμφο και με μουσικό περιτύλιγμα κατάλληλο για να ενεργοποιήσει τον φόβο του τηλεθεατή, την είδηση πως την τελευταία ημέρα της εβδομάδας ο ήλιος θ’ ανατείλει απ’ την Ανατολή, χιλιάδες τηλεοπτικά εθισμένοι θα έμεναν ξάγρυπνοι για ν’ αντικρίσουνε έντρομοι το «πρωτοφανές» γεγονός.
Κι αν ακούγεται υπερβολικό, μήπως το ίδιο πράγμα δεν συμβαίνει κάθε φορά που τα μέσα ενημέρωσης τρομοκρατούνε για επερχόμενες… χιονοπτώσεις μέσα στο καταχείμωνο ή για… καύσωνα καταμεσής του θέρους;
Τα μέσα ενημέρωσης είναι μαγαζιά που, μεταξύ άλλων, πουλάνε ειδήσεις.
Οπως ο παραγωγός στήνει στη λαϊκή τον πάγκο του για να διαλαλήσει την πραμάτεια του, έτσι και οι επιτελείς των τηλεοπτικών μέσων στήνουν τον παρουσιαστή και τους ρεπόρτερ κάθε βράδυ για να διαλαλήσουνε ένα εμπόρευμα.
Κι επειδή τ’ αξιοσημείωτα γεγονότα που έχουνε, όντως, μια κάποια επίδραση στη ζωή μας δεν αρκούνε για να γεμίσει ο τηλεοπτικός πάγκος, οι τηλεοπτικοί παραγωγοί «καλλιεργούνε» δικά τους.
Προκειμένου να παραγεμίσουνε τον τηλεοπτικό χρόνο, να δικαιολογήσουν την παρουσία τους και να εξυπηρετήσουν πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες, είτε επινοούν ειδήσεις ή γιγαντώνουνε και παραποιούνε ασήμαντα και φυσιολογικά περιστατικά.
Και, φυσικά, ο τηλεοπτικός τελάλης αναμεταδίδει το μήνυμα με τρόπο ώστε να ενεργοποιήσει τον φόβο στον τηλεθεατή· ο εκφοβισμός είναι, άλλωστε, η πιο αποτελεσματική μέθοδος για να τον καθηλώσει και να τον κρατήσει μόνιμο πελάτη.
Κι όσο για τους εθισμένους στην τηλεθέαση, τι κι αν γλιτώσαμε απ’ τον καύσωνα· να δείτε που σύντομα θα έρθουνε στη χώρα «πρωτοφανή» και «φονικά» μελτέμια.
Λευτέρης Κουγιουμουτζής (ΕφΣυν)
Φυσικά και έχουν υπάρξει εντονότεροι καύσωνες στον τόπο, και σε χρονική διάρκεια και σε ύψος θερμοκρασίας· άλλωστε, στη συγκεκριμένη περιοχή συχνότατα κατά τους θερινούς μήνες επικρατούνε κλιματικές συνθήκες που παραπέμπουνε στην αφρικανική ήπειρο.
Κι όμως, η διαρκώς ανοιχτή τηλεόραση στο καθιστικό του γνωστού μου, με τα πομπώδη της ρεπορτάζ και τις επενδυμένες με επιβλητικά μουσικά χαλιά υπερβολές της, κατόρθωσε να τον πείσει πως ο εφετινός καύσωνας είναι ο πιο δριμύς κι αβάσταχτος που έχει ζήσει..
Ογδόντα χρόνια εμπειρικών δεδομένων πήγανε περίπατο μπροστά στην τηλεοπτική «αυθεντία», που μόλις με δυο-τρεις μέρες πιπίλισμα κατόρθωσε να διαγράψει όχι μονάχα τη μνήμη, μα και τις υποσυνείδητες εγγραφές του προσώπου και να υποβάλει τις δικές της.
Θαρρώ πως αν τα κανάλια για δυο-τρεις ημέρες αναμετέδιδαν εν χορώ, με στόμφο και με μουσικό περιτύλιγμα κατάλληλο για να ενεργοποιήσει τον φόβο του τηλεθεατή, την είδηση πως την τελευταία ημέρα της εβδομάδας ο ήλιος θ’ ανατείλει απ’ την Ανατολή, χιλιάδες τηλεοπτικά εθισμένοι θα έμεναν ξάγρυπνοι για ν’ αντικρίσουνε έντρομοι το «πρωτοφανές» γεγονός.
Κι αν ακούγεται υπερβολικό, μήπως το ίδιο πράγμα δεν συμβαίνει κάθε φορά που τα μέσα ενημέρωσης τρομοκρατούνε για επερχόμενες… χιονοπτώσεις μέσα στο καταχείμωνο ή για… καύσωνα καταμεσής του θέρους;
Τα μέσα ενημέρωσης είναι μαγαζιά που, μεταξύ άλλων, πουλάνε ειδήσεις.
Οπως ο παραγωγός στήνει στη λαϊκή τον πάγκο του για να διαλαλήσει την πραμάτεια του, έτσι και οι επιτελείς των τηλεοπτικών μέσων στήνουν τον παρουσιαστή και τους ρεπόρτερ κάθε βράδυ για να διαλαλήσουνε ένα εμπόρευμα.
Κι επειδή τ’ αξιοσημείωτα γεγονότα που έχουνε, όντως, μια κάποια επίδραση στη ζωή μας δεν αρκούνε για να γεμίσει ο τηλεοπτικός πάγκος, οι τηλεοπτικοί παραγωγοί «καλλιεργούνε» δικά τους.
Προκειμένου να παραγεμίσουνε τον τηλεοπτικό χρόνο, να δικαιολογήσουν την παρουσία τους και να εξυπηρετήσουν πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες, είτε επινοούν ειδήσεις ή γιγαντώνουνε και παραποιούνε ασήμαντα και φυσιολογικά περιστατικά.
Και, φυσικά, ο τηλεοπτικός τελάλης αναμεταδίδει το μήνυμα με τρόπο ώστε να ενεργοποιήσει τον φόβο στον τηλεθεατή· ο εκφοβισμός είναι, άλλωστε, η πιο αποτελεσματική μέθοδος για να τον καθηλώσει και να τον κρατήσει μόνιμο πελάτη.
Κι όσο για τους εθισμένους στην τηλεθέαση, τι κι αν γλιτώσαμε απ’ τον καύσωνα· να δείτε που σύντομα θα έρθουνε στη χώρα «πρωτοφανή» και «φονικά» μελτέμια.
Λευτέρης Κουγιουμουτζής (ΕφΣυν)