Τώρα που κόπασε η θλιβερή οχλαγωγία γύρω από τον τραγουδοποιό Διονύση Σαββόπουλο και την μεγάλη του… παράβαση – να πρωτοστατήσει σε μια απολύτως επιτυχημένη και αρκούντως απολαυστική συναυλία αλληλεγγύης – αποφάσισα να αποκαλύψω* τη γνώμη ενός άλλου μεγάλου… παραβάτη του Ελληνικού Τραγουδιού, του Άκη Πάνου, για τον Νιόνιο. Γράφω «αποφάσισα να αποκαλύψω», γιατί μέχρι σήμερα δίσταζα να δημοσιεύσω τη γνώμη του Άκη για τον Διονύση, θεωρώντας ότι ήταν διατυπωμένη με τρόπο που αδικούσε περισσότερο τον πρώτο παρά τον δεύτερο. Και ο πρώτος ήταν περισσότερο φίλος απ’ τον δεύτερο. Διαβάστε:..
«Τον Σαββόπουλο τον πρωτογνώρισα από το «Ντιρλαντά», που το διεκδικούσε ο Γκίνης. Ήταν το πρώτο του τραγούδι που άκουσα. Μετά, τον γνώρισα μια φορά που πήγα στα Δειλινά με τον Κώστα τον Παπαδόπουλο. Ο Κώστας πήγαινε να πάρει το μηχάνημά του που το είχε δανείσει στον Σαββόπουλο και όπως περάσαμε από δίπλα του μου μύρισε όπως μυρίζουν οι κατσίκες. Ήταν, τότε, πάρα πολύ ωραίο το συγκρότημα. Είχε το ύφος του, είχε την δική του ηθική∙ και λέω ότι ο Σαββόπουλος ήταν πάρα πολύ ωραίος μέχρι που ανακάλυψε το σαπούνι…. Μετά άκουσα το «Συνννεφούλα», μετά τον «Πειρατή», το «Άγγελος εξάγγελος»… Δεν ξέρω ποιος έχει κλέψει ποιον, δεν είναι κάτι ατόφιο όπως είναι ο Χατζιδάκις, ας φαίνεται για τέτοιο… Πάρα πολύ έξυπνος άνθρωπος, έχει τον δικό του τρόπο, την βγαίνει σαν επιστήμονας, σαν πνευματικός άνθρωπος (που είναι σε έναν βαθμό) αν και το παρακάνει μερικές φορές. Πάντως από τον καιρό που… πλύθηκε τον έχασα.»ΥΓ: Επί της ουσίας της… παραβατικής συναυλίας Σαββόπουλου και της κοινωνικής οχλαγωγίας γύρω της - και γύρω του, γράφτηκαν δεκάδες άθλια και ελάχιστα αξιοπρεπή κείμενα. Το καλύτερο ανάμεσα στα αξιοπρεπή γράφτηκε από τον δημοσιογράφο Δημήτρη Μανιάτη στα ΝΕΑ (διαβάστε το ΕΔΩ)
- από το μπλογκ restaro