Έχουμε και λέμε. Πρώτον: Ανακάλυψαν, με αφορμή το πόνημά μου για τις σχέσεις κάποιων υπουργών με τις μικρές χαρές της εξουσίας, επίθεση της “Αυγής” κατά των υπουργών. Σιγά τα.. αίματα, θα πεις, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που το μπασταρδεύουν. Πάμε, λοιπόν, από την αρχή: Ό,τι δημοσιεύεται στη στήλη που μου εμπιστεύτηκε η “Αυγή”, είναι αυστηρώς προσωπικό. Ούτε ρωτάω κανέναν από τους αρμόδιους, ούτε οι αρμόδιοι έχουν πειράξει έστω μια λέξη, όσα χρόνια συνεργαζόμαστε. Και δεν συμφωνούμε πάντα.
Δεύτερον: Δεν είμαι αρθρογράφος, ούτε εμβληματικός, όπως με προβιβάζουν κάποιοι. Άπαγε της μπούρδας. Μια καθημερινή στήλη, ένα είδος πολιτικού χρονογραφήματος, διαπράττω. Αν τη θεωρούν κάποιοι άξια σχολιασμού, χλευασμού, μαϊντανού και δυόσμου, δικαίωμά τους. Μην την προβιβάζουμε όμως και σε γραμμή της εφημερίδας, του Μαξίμου, και της Διακαινησίμου. Ειδικά τον αμβλύωπα, που με χαρακτήρισε «εμβληματικό», τον προειδοποιώ ότι θα τον μηνύσω για εσκεμμένη αμβλυωπία, αν το ξανακάνει.
Τρίτον: Ο Τσίπρας είναι κουρασμένος, διάβασα στο ημιεπίσημο των κυριακιστών. Ήταν κουρασμένος και πέρυσι -το είπε κι ο Λεβέντης. Και πρόπερσι -είδαμε φωτογραφίες. Γενικά φαίνεται ότι κουράζεται εύκολα. Και από την άποψη αυτή μοιάζει με τα αχαμνά του τράγου. Που, ως γνωστόν, κουράζονται και πέφτουν μόνα τους. Συνεπώς, αν δείξουν υπομονή οι αχαμνολόγοι, ίσως ανταμειφθούν. Η πολιτική των αχαμνών μπορεί να επιτύχει, εκεί που οι αχαμνοί της πολιτικής αποτυγχάνουν.
Τέταρτον: Ας μου συγχωρήσουν οι αναγνώστες το κάπως προσωπικό ύφος στο οποίο ξέπεσα σήμερα. Και ας με συγχωρήσουν, επίσης, εκείνοι, που τραβάνε με τη διαπραγμάτευση των παθών τους τον τάραχο, ενώ εγώ ετοιμάζομαι να αναχωρήσω για της Τήλου το ατάραχο. Τρόπος του λέγειν... Δεν κουράζονται μόνο οι πρωθυπουργοί, βλέπετε. Τα υπόλοιπα σε κάνα δυο βδομάδες...
Θανάσης Καρτερός (Αυγή)
