Οι ίδιοι μιλάνε για τον «Βαγγέλη» που περπατάει στους δρόμους του Πειραιά, στο Πασαλιμάνι και την Πειραϊκή που πέρασε τα παιδικά του χρόνια, αλλά και στην Ακτή Μιαούλη, που επέλεξε να εγκαταστήσει το «στρατηγείο» του, που συνομιλεί με τους Πειραιώτες και συγκινείται κάθε..
φορά που κάποιος γηραιότερος θα του πει μια ιστορία για τον αείμνηστο πατέρα του Μιλτιάδη.
«Έχουμε πετύχει στις οικογένειες και τη δουλειά μας, έχουμε πετύχει στον Ολυμπιακό, θέλουμε απλώς να προσφέρουμε στην πόλη που ζούμε και αγαπάμε. Δεν προσδοκούμε τίποτα, δεν έχουμε να κερδίσουμε απολύτως τίποτα», έλεγε "απαντώντας" σε όσους δεν έβλεπαν με καλό μάτι την εμπλοκή του με τον Δήμο του Πειραιά και την εκλογή του με τον συνδυασμό του Γιάννη Μώραλη, τον οποίο στην ουσία αυτός εξέλεξε δήμαρχο του λιμανιού.
Σε όσους τον ρωτούν για τα κίνητρα της απόφασής του να αγοράσει τον ΔΟΛ, ο Μαρινάκης απαντάει: «Δεν έχω καμία επιχείρηση στην Ελλάδα. Το ενδιαφέρον μου είναι καθαρά επενδυτικό».
Η αλήθεια είναι ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης μπορεί να ήταν στο επίκεντρο της επιχειρηματικής και δημόσιας ζωής της χώρας, τώρα όμως, με την σχεδόν «μονοκρατορία» του στα ΜΜΕ, θα βρεθεί «στη σέντρα» της κριτικής «φίλων», ευνοημένων, αντιπάλων, ανταγωνιστών, «εξαρτημένων», εχθρών, πολιτικών και κομμάτων.
Το μεγάλο του «στοίχημα» τώρα για τον Μαρινάκη είναι να ανταποκριθεί στο ρόλο του εγγυητή της διαφύλαξης της μεγάλης δημοκρατικής και πνευματικής παρακαταθήκης του Συγκροτήματος της Μιχαλακοπούλου.
Και μπορεί για τους επικριτές και πολέμιούς του η κίνηση του αυτή να χαρακτηρίζεται ως «καταφύγιο», για τον «χτυπημένο» όσο λίγοι επιχειρηματικοί κλάδοι από την κρίση χώρο των ΜΜΕ, στον οποίο άλλοι παραδοσιακοί μιντιάρχες προτιμούν την έξοδο από το ιδιαίτερα δαπανηρό αλλά και εν μέρει απαξιωμένο αυτό «σπορ», χαρακτηρίζεται έως και «ηρωική».
- από κείμενο του Βασίλη Φιλιππάτου στο anoixtoparathyro
