όσο για να πάρω γεύσεις μνήμης. Για το μέλλον -για όσο μέλλον. Σπάνιο γεγονός μια τέτοια συναυλία σε τέτοιον χώρο. Μια μαγική βραδιά σε ένα μαγικό ιστορικό μνημείο. Έζησα και αυτήν τη μοναδική εμπειρία με πανδαισία ήχων, οργάνων, φωνών και εικόνων, σε ένα Στάδιο σχεδόν γεμάτο σε όποιον χώρο είχε δοθεί για το κοινό (γιατί το πέταλο ήταν αποκλειστικά για την πολυπρόσωπη χορωδία). Μια εμπειρία που τη συγκρίνω μόνο με μια άλλη βραδιά ονείρου. Ήταν Σεπτέμβριος του 2013, πάλι συναυλία για τον Μίκη, στη Μακρόνησο με την καθηλωτική ιστορική φόρτιση που προσπάθησα εκείνον τον καιρό.. να αποτυπώσω στη διαδικτυακή μνήμη. Έζησα και τότε μια απλησίαστη καλλιτεχνική εμπειρία ως θεατής. Με τη Μαίρη, τον Κώστα, την Αριάδνη και άλλα παιδιά. Χορτάτη πια η φυσική μνήμη με τον εθνικό Μίκη.
Ευχαριστούμε τον μύθο της Ελλάδας.
(Αυτό το «ευχαριστούμε» ακούστηκε πολλές φορές χθες, στην αποθέωση του Μίκη, όταν υποβοηθούμενος ανέβηκε στη σκηνή. «Σας αγαπώ», ζήτησε να πουν εκ μέρους του από τα μεγάφωνα).
Δ.Β. (harddog-sport)
