Ο «θάνατος» του διορθωτή
Αισίως δυόμισι χρόνια χωρίς δουλειά. Τα πρώτα -ήντα μπήκαν και φως στο τούνελ πουθενά. Έπειτα από 20 χρόνια στη δουλειά ένα «τι έγινε, ρε παιδιά;» μου τριβελίζει το μυαλό.
Εγώ ο αποδιοπομπαίος τράγος των ελληνικών εντύπων. Ξέρω, ξέρω, θα μου πείτε κι άλλοι έχασαν τη δουλειά τους και θα συμφωνήσω μαζί σας. Μιλώ όμως ως επαγγελματίας του συγκεκριμένου πόστου και για τον κλάδο «δημοσιογραφία» στην Ελλάδα σήμερα.
Γυρνώ στο παρελθόν και θυμάμαι… Θυμάμαι δημοσιογράφους-κολοσσούς -που για να γίνουν.. μέλη της ΕΣΗΕΑ έδωσαν εξετάσεις- να στηρίζονται στον διορθωτή για να προλάβει κάποια δική τους αστοχία ή άγνοια. Θυμάμαι έντυπα να έχουν πλειάδα διορθωτών για εφημερίδα 64 σελίδων, οι οποίοι διορθωτές έβλεπαν και ξαναέβλεπαν τα κείμενα προτού φτάσουν οι σελίδες στο τυπογραφείο, και συνήθως ήταν αλάνθαστες.
Και έρχομαι στο σήμερα… Σήμερα που οι δημοσιογράφοι βγαίνουν από ιδιωτικές σχολές σωρηδόν -και τα ξέρουν όλα βεβαίως βεβαίως (το καλαμοκαβάλημα έρχεται νωρίτερα πια)- για να στελεχώνουν κυρίως τα sites, αμισθί ως επί το πλείστον αρχικά και κατόπιν με έναν μισθό πείνας, που τη σήμερον μνημονιακή ημέρα ούτε για τα προσωπικά τους έξοδα δεν φτάνει…
Και φυσικά καλύπτουν θέσεις επαγγελματιών δημοσιογράφων, που πια δεν είναι χρήσιμοι, γιατί κοστίζουν –άλλο κεφάλαιο αυτό βέβαια, αλλά κάτι λέει γενικότερα…
Σήμερα που οι διορθωτές είναι οι πρώτοι που πάνε στο λογιστήριο για την αποζημίωσή τους και «ευχαριστούμε για τη συνεργασία, αλλά καταλαβαίνετε…». Ποιος χρειάζεται την ορθή χρήση της ελληνικής γλώσσας;
Οι νέοι; Όχι, μωρέ. Αυτοί ξέρουν μόνο greeklish –ή κάπως έτσι τέλος πάντων.
Ας τους παράσχουμε λίγη ακόμη αμορφωσιά. Δεν χρειάζονται οι μορφωμένοι άλλο πια… Ποια παιδεία;
Ναι, καταλαβαίνουμε… Ένας ή δύο διορθωτές είναι πια αρκετοί για καθημερινή εφημερίδα 48 σελίδων… Ένας για 40 ή 32 σελίδες… Κανένας για κάποιες άλλες -συνήθως αθλητικές-, στις οποίες τη διόρθωση αναλαμβάνει ένας υλατζής ή κάποιος σχετικά ορθογράφος συνάδελφος ή και κανένας.
Σήμερα που ένα «βουρκωμένο τερέν» ή ο «εθνάρχης μας Ευάγγελος Βενιζέλος» ή κάποιος που «έχασε τη μάχη με τη ζωή» μπορούν να περάσουν ως σωστές εκφράσεις. Σήμερα που νεόκοπος δημοσιογράφος -του Παντείου παρακαλώ- αναρωτιόταν αν η φράση «εκτός νυμφώνος» σημαίνει ότι κάποιος είναι στο εξωτερικό!
Και να μη μιλήσουμε για τα sites ή τα κανάλια… Εκεί διορθωτής δεν υφίσταται. Εκεί οι λέξεις «φύλο» και «φύλλο» έχουν την ίδια έννοια…
Άλλωστε την ελληνική γλώσσα την παίζουν στα δάχτυλα οι τηλεθεατές, αναγνώστες… Αλήθεια, η δημόσια τηλεόραση, που οφείλει να παράσχει σωστή παιδεία, έχει διορθωτές; Όχι; Και η ΕΣΗΕΑ; Δεν γνωρίζει; Δεν θέλει να γνωρίζει μάλλον…
T. Ρ.