
Τα όσα έγιναν την περασμένη εβδομάδα στην Ελλάδα, επιβεβαιώνουν αυτό που από χρόνια ξέραμε: ότι είμαστε μια χώρα-γκέτο! Γκέτο για ελεύθερους σκοπευτές που σκορπίζουν αδέσποτες σφαίρες και σκοτώνουν, για πυρομανείς κουκουλοφόρους που «παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους» και καίνε σπίτια, για σκοτεινούς τύπους που πυρπολούν τρόλεϊ εν μέση οδώ, για χουλιγκάνους που κανιβαλίζουν σε γήπεδα.
Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν συμβαίνει –τόσες πολλές φορές!– να ξέρεις πότε αρχίζει ένας αγώνας χωρίς να ξέρεις πότε τελειώνει, όπως έγινε προχθές στο ΣΕΦ. Οι ασύδοτοι για μια ακόμα φορά έγιναν ρυθμιστές τής διάρκειάς του, καθόρισαν τι θα δούμε –αγώνα ή βεγγαλικά–, τράβηξαν τα φώτα από τους πρωταγωνιστές ενός καθοριστικού τελικού και τώρα απολαμβάνουν την άτυπη ασυλία τους, βέβαιοι ότι ουδείς θα τους ενοχλήσει.
Κατά τα άλλα, ο Παναθηναϊκός ξανακέρδισε δίκαια αυτό που είχε χάσει πριν από δύο χρόνια. Νίκησε τον Ολυμπιακό και μαζί τον δικό του εφιάλτη που είχε αρχίσει να προβάλει στα τέλη του Απρίλη, με το «σκούπισμα» από τη Φενέρ. Τότε, με την ταπεινωτική επιστροφή οδικώς από την Πόλη, φαινόταν ότι άρχιζε η αντίστροφή μέτρηση για μεγαλύτερα δεινά. Αλλά αυτοί οι τελικοί δεν τον βύθισαν. Αντίθετα, τον βοήθησαν να συσπειρωθεί, να σταθεί στα πόδια του και να επιστρέψει στην κορυφή της Ελλάδας. Μαζί τού επιτρέπουν να βάλει τις βάσεις για τη δημιουργία μιας ομάδας που μπορεί να επιστρέψει σε μια άλλη χαμένη κορυφή: στην ευρωπαϊκή. Κάτι που θα βοηθήσει στην προσπάθεια να βγουν τα μεγάλα ομαδικά αθλήματα από την ομηρία των «γκέτο» με τις αγριότητες.
(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Τρίτης)
- πηγή: harddog-sport