Αν, ας πούμε, ένας εξωγήινος εχθρός –μια καταχθόνια Διαγαλαξιακή Αυτοκρατορία– οργάνωνε επίθεση στη Γη για να την κατακτήσει αναίμακτα, θα κατέβαζε τον παγκόσμιο διακόπτη του Διαδικτύου. Αυτόματα ολόκληρος ο πλανήτης θα γινόταν μια απέραντη Βαβέλ. Οι άνθρωποι θα έχαναν την κοινή γλώσσα συνεννόησης, τεράστια αρχεία θα διακτινίζονταν στο διάστημα, τραπεζικοί λογαριασμοί θα σβήνονταν, πανεπιστημιακές έρευνες θα τελμάτωναν, εκατομμύρια υπερσύγχρονα iPhone 7 θα είχαν αξία παλιού ΝΟΚΙΑ 3110, εκατοντάδες λιγνιτωρύχοι ειδήσεων στην Ελλάδα (σκαπανείς τού κόπι-πέιστ που εξορύσσουν ειδησεογραφικό κάρβουνο) θα έχαναν τη δουλειά τους, δισεκατομμύρια ιστοσελίδες θα πάγωναν και η δημοσιογραφία θα επέστρεφε στην εποχή των.. τυπογραφικών σπηλαίων. Δηλαδή της μονοτυπίας, της λινοτυπίας, του αντιμονίου και των σελίδων που ξεβάφουν μελάνι και λερώνουν τα δάχτυλα.
Η δημοσιογραφία στο διαδίκτυο γίνεται συχνά η καταφυγή τού απελπισμένου ανέργου που στήνει μια σελίδα μπας και πάρει κάνα κατοστάρικο το τρίμηνο από τις διαφημίσεις της Google. Και, ακόμα, γίνεται τραμπολίνο που δίνει την αίσθηση απογείωσης σε ανθρώπους που ζήλωσαν δόξα εκδότη...
- διαβάστε τη συνέχεια των συλλογισμών του Διον. Βραϊμάκη στο harddog-sport (ΕΔΩ)
(το άρθρο δημοσιεύεται στη Live Sport του Σαββάτου)