Το να διαδηλώνεις κατά της κυβέρνησης είναι απολύτως θεμιτό. Το θέμα είναι ποιο είναι το αίτημα σου. Ποιο είναι το πολιτικό σου όραμα. Τι είναι ακριβώς αυτό που διεκδικείς. Και προφανώς μία συγκέντρωση δίνει το πολιτικό της στίγμα από τους διοργανωτές της. Να συμπαραταχθώ λοιπόν κατά της κυβερνητικής πολιτικής με κάποιον που δηλώνει ότι οι μόνοι που μάχονται για τη χώρα είναι ο Τζήμερος, ο Βενιζέλος και ο Άδωνις; Ή με κάποιον που όταν μου έκοβαν το ρεύμα, όντας άνεργος, έκανε "ποιοτικό" χιουμοράκι γράφοντας "πού ήσουν εσύ, όταν έπεφτε μαύρο στο σπίτι του Σούλτα;"
Λυπάμαι, αλλά όλο αυτό το τσίρκο των γραφικών- πλην επικίνδυνων- φανατικών, που.. διοργανώνει τη συγκέντρωση, δεν εξεγείρεται κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Απλώς δεν γουστάρει τα μούτρα του Τσίπρα. Αλλά αυτό είναι μια απολίτικη εμμονή. Δεν είναι αγώνας για το λαό (λέξη την οποία οι μισοί τουλάχιστον απεχθάνονται, θεωρώντας όσους διαφωνούν μαζί τους "γίδια- συριζαίους"). Είναι αγώνας για να ξανάρθει στα πράγματα το γνωστό μεταπολιτευτικό κατεστημένο και να εφαρμόσει ακριβώς τα ίδια που εφαρμόζονται και τώρα. Δεν θέλουν αλλαγή πολιτικής, θέλουν αλλαγή διαχειριστή. Αυτό είναι αρκετό ως αίτημα αν μιλάμε για πολυκατοικία. Αλλά δεν είμαστε πολυκατοικία, είμαστε ένας λαός σε μία χώρα που έχει μετατραπεί σε αποικία. Μια μικρή χώρα που λίγο- πολύ γνωριζόμαστε όλοι, τουλάχιστον αυτοί που έχουν δημόσιο λόγο. Και γνωρίζουμε πολύ καλά τι καπνό φουμάρει ο καθένας.
- από το facebook του Δημήτρη Σούλτα
