Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Είναι μια απ’ αυτές τις μέρες. Είναι μια μέρα πόνου για το Λονδίνο, θλίψης για τη Μυτιλήνη και παραληρήματος για το διαδίκτυο. Όπου τρεντάρει νούμερο ένα ο #παπαπούτσας και πέφτει μαλλιοτράβηγμα για το αν και κατά πόσο ήταν σιχαμένος που την έβγαλε και την έπαιξε στο λεωφορείο ο ενδεδυμένος το σχήμα. Τρελάδικο σας λέω κι ένας γνωστός μου έγραψε ότι δεν πρέπει να πολυγκρινιάζουν οι γυναίκες γι’ αυτές τις ιστορίες γιατί σημασία έχουν άλλα πολύ σοβαρότερα ζητήματα όπως η εξίσωση των μισθών. Ελλαδάρα, η χώρα της χαράς…
Όλα αυτά βεβαίως, ωχριούν εμπρός στην επανεμφάνιση Ράμφου. Στο καινούριο του κήρυγμα για τη..
φυλή και το έθνος από τον άμβωνα του «Κύκλου Ιδεών». Που είναι αυτό το κόμμα που δεν είναι κόμμα (Παΐσιος φάση κι έτσι), φτιαγμένο από τον Μπένυ επίτηδες για να σπάει τα νεύρα της Γεννηματά. Κι έκανε και συνέδριο με τίτλο «Η Ελλάδα μετά», όπου συναντήθηκαν στο πάνελ ο Ευάγγελος με τον Ράμφο. Για κουβεντούλα εφ’ όλης της ύλης.
Τα του Βενιζέλου δεν θα τα σχολιάσω γιατί δεν φτάνει η διάνοιά μου τέτοια ύψη. Ένα κακόμοιρο πτυχίο Φυσικού έχω κι εγώ, πώς να τα βάλω με Συνταγματολόγους;
- διαβάστε τη συνέχεια στο newpost ΕΔΩ
