«Πολύ σύντομα για
τον νέο ΔΟΛ θα ξημερώσει μια άλλη μέρα. Θα κριθεί και αυτή από τον
υπέρτατο κριτή των εφημερίδων που είναι ο αναγνώστης. Αυτή η μέρα
όμως δεν θα ξημέρωνε ποτέ αν εν τω μεταξύ τα Μέσα δεν είχαν μείνει
ζωντανά κι αν οι άνθρωποι δεν είχαν ορθωθεί στις επάλξεις τους.Είμαι υπερήφανος για όλους. Θέλω να τους ευχαριστήσω όλους». Αυτά αναφέρει μεταξύ άλλων ο αρθρογράφος του ΔΟΛ Γιάννης Πρετεντέρης στο σημερινό του άρθρο στα ΝΕΑ, με τον τίτλο «Ορθιοι» αναφερόμενος στο αποτέλεσμα της χθεσινής δημοπρασίας των τραπεζών, όπου ο ιστορικός εκδοτικός Οργανισμός, πέρασε στα χέρια του εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη.
Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο του Ι. Κ. Πρετεντέρη στα ΝΕΑ:..
Χθες ολοκληρώθηκε ο πλειοδοτικός διαγωνισμός για την απόκτηση του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη. Κατά το αποτέλεσμα του διαγωνισμού, το πιο ιστορικό εκδοτικό συγκρότημα της χώρας θα έχει σύντομα νέο ιδιοκτήτη.
Η εξέλιξη αυτή θα κριθεί προφανώς από τους αναγνώστες και εκ του αποτελέσματος.
Εκ προοιμίου όμως αποτελεί ήττα εκείνων που επί μήνες κι έως την τελευταία στιγμή, με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο, προσπάθησαν να σιγήσουν τα Μέσα του Οργανισμού επειδή δεν τους αρέσει ή δεν τους συμφέρει ο προσανατολισμός τους.
Οπως αποτελεί ήττα εκείνων που επί μήνες κι έως την τελευταία στιγμή, με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο, προσπάθησαν να καθυποτάξουν τα Μέσα του Οργανισμού, να τα θέσουν στην υπηρεσία τους ή να εκβιάσουν την υποστήριξή τους.
Ολοι αυτοί καταρχήν ηττήθηκαν. Τραπεζίτες, συνήγοροι τραπεζιτών, κυβερνητικοί και πολιτικοί παράγοντες ή παρατρεχάμενοι, ανταγωνιστές και φιλόδοξοι σαλταδόροι.
Και ηττήθηκαν για δυο λόγους.
Πρώτον, επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων του ΔΟΛ έμεινε όρθια κι έκανε το καθήκον της απέναντι στο επάγγελμά της και στην ιστορία του δημοσιογραφικού οργανισμού που υπηρετούσε. Αρνήθηκε να πετάξει έναν αιώνα στα σκυλιά.
Χωρίς αυτή, θα είχαν μείνει μόνο άδεια γραφεία και φθαρμένες καρέκλες να πλειστηριαστούν.
Η αφοσίωση και ο επαγγελματισμός των εργαζομένων του ΔΟΛ αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία επειδή εκδηλώθηκε μέσα σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, απέναντι σε έναν ξεδιάντροπο ανταγωνισμό και σε απροκάλυπτα εχθρικές διοικήσεις τραπεζών.
Τις ίδιες, παρεμπιπτόντως, που μοίραζαν παλαιότερα τα εκατομμύρια με ελαφριά καρδιά.
Δεύτερον, επειδή ένα κομμάτι της κοινωνίας και πρώτοι οι αναγνώστες μας αντιλήφθηκαν ότι η επιβίωση αυτού του ιστορικού συγκροτήματος δεν είναι μόνο επιχειρηματική παράμετρος, ούτε χρηματοπιστωτικό ζητούμενο.
Είναι πράξη σεβασμού στην ιστορία του τόπου κι αφοσίωσης στις δημοκρατικές παραδόσεις του. Είναι επιβεβαίωση μιας ξεχωριστής πολιτισμικής συνείδησης κι αισθητικής. Είναι επιμονή στις αρχές της δημοσιογραφικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας.
Πολύ σύντομα για τον νέο ΔΟΛ θα ξημερώσει μια άλλη μέρα. Θα κριθεί και αυτή από τον υπέρτατο κριτή των εφημερίδων που είναι ο αναγνώστης.
Αυτή η μέρα όμως δεν θα ξημέρωνε ποτέ αν εν τω μεταξύ τα Μέσα δεν είχαν μείνει ζωντανά κι αν οι άνθρωποι δεν είχαν ορθωθεί στις επάλξεις τους.
Είμαι υπερήφανος για όλους. Θέλω να τους ευχαριστήσω όλους.
Νομίζω πως μέσα από αυτή την κοινή πορεία κατακτήσαμε το δικαίωμα να διηγούμαστε κάποια μέρα στα παιδιά και στα εγγόνια μας πως τότε που οι εφημερίδες έμειναν όρθιες «ήμουν κι εγώ εκεί».