Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Οπότε κάθομαι μ’ εκείνη που κοιμάται πλάι μου στο μπαρ του φίλου μου του Μπάμπη, στο Πατουλοχώρι. Σκατς, νιτ και ον δι ροκς, πατατάκια, ποπ κορν (όλως περιέργως, ταιριάζει), ερκοντίσιο φουλ, πελατάκια ζωηρά, μουσική όσο πιο μακριά γίνεται απ’ το μέινστριμ. Κι όπως συζητάμε τα της επικαιρότητος και βγάζουμε χρήσιμα συμπεράσματα για την πορεία της χώρας, γυρνάει εκείνη και μου λέει τη μεγάλη αλήθεια:
«Δόξα τω Θεώ πάντως, η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι σούργελο!»
Προς στιγμήν εξεπλάγην ο δόλιος. Εντάξει, είναι γνωστή η συμβία για τον κυνισμό της,.. αλλά αυτό υπερέβαινε τα εσκαμμένα. Γιατί τέτοια απονιά απέναντι στην δόλια την πατρίδα; Πως μπορούσε να είναι τόσο άνιωθη; Και «σούργελο» τέλος πάντων; Κάτι πιο light, χωρίς λιπαρά, δεν μπορούσε να βρεθεί για να περιγράψει τον ψυχισμό του έθνους; Στο «σούργελο» καταλήξαμε αναγκαστικά;
«Ναι, ναι στο σούργελο», μου απάντησε εκείνη και ανέπτυξε το σκεπτικό της:Ομολόγησα ότι τα θυμόμουν όλα αυτά και την προέτρεψα να συνεχίσει το συλλογισμό της. Και συνέχισε, άλλο που δεν ήθελε:
«Θυμάσαι που η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών είχε αναγγείλει συγκέντρωση στην πλατεία Εξαρχείων για να διαδηλώσει την αντίθεσή της στα κάθε είδους άβατα; Φυσικά και το θυμάσαι, κάθε τρεις και λίγο εκεί πέρα είσαι και φωτογραφίζεις γκραφίτι. Και που είχε βγει ο Τόσκας και είχε πει ότι δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα και ύστερα βγήκε κι ο Κυριάκος και είπε κι αυτός ότι δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα, αλλά δεν πέρασαν πολλές μέρες και βγήκε ένας άλλος που δεν τον λένε Κυριάκο αλλά τον λένε Άδωνι και είπε ότι ήταν πολύ καλή ιδέα και πώς και δεν την είχαν σκεφτεί πιο πριν;»
«Ε λοιπόν βγήκαν ακολούθως και οι αναρχικοί, κάποιοι αναρχικοί τέλος πάντων και ανακοίνωσαν ότι την ίδια μέρα και την ίδια ώρα, την προσεχή Πέμπτη στις έξι το απόγευμα δηλαδή, θα κάνουν αυτοί αντισυγκέντρωση στην πλατεία Κολωνακίου. Το σκεπτικό δεν το θυμάμαι, αλλά καταλαβαίνεις υποθέτω τι σημαίνει αυτό. Δύο έργα που λέτε κι εσείς τα αγοράκια, Σεξ και Καράτε! Γι’ αυτό γελάω και μιλάω για σούργελα. Και χαίρομαι πάρα πολύ, δεν στο κρύβω.»Η αλήθεια είναι ότι είχε τα δίκια της. Όταν μάλιστα διαβάζω την καινούρια ανακοίνωση της ΠΟΑΣΥ και πέφτει το μάτι μου εκεί που λέει ότι θέλει στις 29 του μηνός «να αναδειχθούν οι πτυχές του προβλήματος και να κατατεθούν ρεαλιστικές προτάσεις από κοινού με όλους τους κοινωνικούς φορείς», σκέπτομαι ότι ακόμη και η φαιδρά πορτοκαλέα πρέπει να βάζει τα γέλια. Και να ξεκαρδίζεται με κάποιες πρωτοβουλίες που προκύπτουν από το πουθενά. Αναγκαστικό είναι. Διότι αν δεν ξεκαρδιστεί, θα πρέπει να αναζητήσει προθέσεις, σημαινόμενα και χειρονομίες. Κι εκεί, αναγκαστικά και πάλι, είναι που μερικές γάτες μοιάζουν κάτι παραπάνω από βρεμένες…
-από το newpost.gr
