Το 1999 είναι μία χρονιά από άλλο σύμπαν. Στο Μαξίμου είχαμε Σημίτη και στην τσέπη δραχμές. Ο Μπιλ Κλίντον επισκέφτηκε την Αθήνα, η Αττική Οδός ήταν ακόμα στο σκάψιμο και οι Ολυμπιακοί Αγώνες πέντε χρόνια μπροστά. Οι εφημερίδες δημοσίευαν απολογισμούς χιλιετίας. Λίγοι ήξεραν το Google και κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί το YouTube. Θα επηρέαζε, άραγε, τους υπολογιστές το millennium bug;
Τα παιδιά που γεννήθηκαν το 1999 δίνουν φέτος Πανελλαδικές. Γεννήθηκαν σε έναν κόσμο που πλέον δεν υπάρχει και ετοιμάζονται να ζήσουν σε έναν κόσμο που δεν γνωρίζουν πώς θα είναι. Πάντα έτσι δεν ήταν; Όχι ακριβώς. Στον 21ο αιώνα ο χρόνος έχει αποκτήσει κινηματογραφική ταχύτητα..
Παλαιότερα τα πράγματα κυλούσαν πιο αργά. Μπορεί οι καιροί να ήταν λιγότερο συναρπαστικοί, ήταν, όμως, αρκετά πιο προβλέψιμοι.
Αυτά τα παιδιά, λοιπόν, δυσκολεύονται να φανταστούν πώς ήταν η ζωή χωρίς Google και smartphone. Δεν ξέρουν να χειριστούν κασετόφωνο ούτε να καλέσουν με τη μία από τηλέφωνο με κερματοδέκτη. Μεγάλωσαν με πάρτι σε παιχνιδότοπους, multiplex, junk food και, κυρίως, ακούγοντας για την κρίση. Με βάση το προσδόκιμο ζωής, πολλά από αυτά θα πατήσουν στις δύο τελευταίες δεκαετίες του αιώνα. Τότε που τα μνημόνια θα έχουν τελειώσει και ένας νέος άνθρωπος θα προσδοκά να δει τη διάλυση του Υπερταμείου με τη δημόσια περιουσία. Τα παιδιά του 1999 και εκείνα που γεννήθηκαν λίγα χρόνια μετά, θα διηγηθούν με τις ζωές τους την ιστορία του αιώνα μας..
- διαβάστε τη συνέχεια στο protagon.gr
