Με ποιους θα πας και ποιούς θ’ αφήσεις;Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Τα «καλά» και τα «άσχημα» του τετάρτου Μνημονίου τα ξέρουμε ήδη, μην κάθομαι τώρα να τα ξαναγράφω εγώ. Ούτως ή άλλως θα ισχύσουν από το 2019 και σ’ αυτή τη χώρα δυο χρόνια είναι ολόκληρος αιώνας. Άσε που μπορεί να ξυπνήσει στραβά ένα πρωί ο σουλτάνος Ερντογάν και να ορεχτεί ένα ελληνικό νησί για μπρέκφαστ. Πράγμα το οποίον μας σώζει και λίγο τη γουνίτσα, σε σχέση τουλάχιστον με τους Ευρωπαίους «φίλους και συμμάχους» μας. Διότι να μας πατάνε στο λαιμό το γουστάρουν, αλλά..
περαιτέρω αποσταθεροποίηση στην περιοχή δεν μπορούν να την αντέξουν με τίποτα.
Όπως δεν μπορεί να αντέξει ούτε σταγόνα αποσταθεροποίησης («εσωστρέφειας» στην κομματική γλώσσα) η Νέα Δημοκρατία. Με την κυβέρνηση να διασφαλίζει δυο χρόνια σχετικής ησυχίας προς τα «έξω» και να κοιτάει προς τα μπροστά πλέον, η αξιωματική αντιπολίτευση είναι για να συγκροτεί συμμαχίες όχι για να ανοίγει μέτωπα. Όχι για να τσακώνεται και να συγκρούεται και να καυγαδίζει και μάλιστα με ανθρώπους που τυπικά είναι οι φυσικοί της σύμμαχοι. Κάτι σαν τον Ιβάν Σαββίδη δηλαδή, που δεν είναι κανένας καθηγητής Πανεπιστημίου ή καμιά μέτζο σοπράνο, είναι πολυεκατομμυριούχος μπίζνεσμαν και σκληροπυρηνικός δεξιός στις απόψεις του.
- διαβάστε τη συνέχεια στο newpost ΕΔΩ
