Ο ντελιβεράς γεννήθηκε με ένα όνειρο: Να τον αξιώσει ο Θεός μια μέρα να γίνει ντελιβεράς. Κάποιοι φιλοδοξούν να γίνουν αστροφυσικοί, σοπράνο, σεφ, γιατροί, ζωγράφοι, ξεναγοί, συνεχιστές στο σουβλατζίδικο απ΄ τον πατέρα ή εθελοντές στην Αφρική.
Ε, ο ντελιβεράς ανέκαθεν ήθελε να γίνει ντελιβεράς. Με 3 ευρώ την ώρα. Με καύσωνα, βρόχες, αρρώστιες, πυρετούς κι ένα μηχανάκι του κώλου, να σου φέρνει εσένα πίτσες και σκόρδοψωμα. Γι’ αυτό μεγάλωσε σπούδασε, έμαθε ξένες γλώσσες, πήρε πτυχία και διδακτορικά. Για να εκσφενδονίζει door to door σουβλάκια, ρόκες και σπανάκια.
Τι θες να γίνεις πουλάκι μου όταν μεγαλώσεις.
Ντελιβεράς..
Κι αφού έχει πετύχει τον στόχο που έβαλε από μικρός, η ευτυχία του ολοκληρώνεται μόνο αν εσύ μαλάκα, κάνεις μια ώρα να του ανοίξεις. Και μετά να τον βρίσεις που άργησε. Γιατί προφανώς πήρε την πίτσα, είδε στο δρόμο πωλητήριο σε μια κίτρινη Μπουγκάτι και σταμάτησε, έκοψε ένα τσεκ 50 χιλιάρικα. Να την καπαρώσει, κατάλαβες; Μην του την πάρει ο ντελιβεράς απ’ τα γυρόπιτα). Γι’ αυτό σου την έφερε κρύα.
Έτσι είναι, μισό ευρώ φιλοδώρημα ο ένας, 20 λεπτά ο άλλος, σε δυο χρόνια μάξιμουμ τη Μπουγκάτι την έχεις στην κωλότσεπη. Ξέχνα το θείο και φέρε τις πίτσες - έτσι χτίζονται οι κολοσσιαίες περιουσίες.
Πέρα από πλάκα. Εμείς μπορούμε να κάνουμε τη ζωή τους λιιιιγο καλύτερο; Όσο μας παίρνει κι εμάς δηλαδή; Αν θέλουμε να το προσπαθήσουμε, καλό είναι να έχουμε στο μυαλό μας πέντε πράγματα:
• Δίνουμε πάντα φιλοδώρημα. Μικρό, μεγάλο, όσο αντέχει η τσέπη μας. Απ’ αυτό το φιλοδώρημα περιμένει να ζήσει το παιδί.
• Δεν τον βρίζουμε, ούτε τον καρφώνουμε στον εργοδότη επειδή άργησε. Δεν άργησε γιατί πήγε στα μπουζούκια. Άργησε γιατί είχε κίνηση, γιατί είχε λάθος διεύθυνση, γιατί χτύπησε λάθος κουδούνι.
• Όταν μας λένε ‘η παραγγελία σας είναι στο δρόμο’ η παραγγελία σας δεν είναι καλά και ντε στο δρόμο. Όμως, γι’ αυτό δεν ευθύνεται το παιδί με το μηχανάκι. Ευθύνεται το μαγαζί, η κουζίνα, το μπέρδεμα στις παραγγελίες, ευθύνεται το ό,τιδήποτε έκτος από τον ντελιβερά.
• Δεν κάνουμε μια ώρα ν’ ανοίξουμε και να ξεροσταλιάζει ο φουκαράς μες την κάψα ή στο κρύο λες κι είναι ρομποτάκι κι όχι άνθρωπος. Κι αν καθυστερήσει τις πρώτες παραγγελίες, θα τον βρίζουν μετά οι επόμενες. Και θα ζητάει συγγνώμη. Χωρίς να φταίει.
• Όταν η παραγγελία είναι 7,20 δε δίνουμε 50άρικο, γαμώτο. Δεν έχει ρέστα από 50άρικο, τι δεν καταλαβαίνεις; Ή ενημέρωσε το μαγαζί από πριν, ή αλλιώς φρόντισε να έχεις αντίτιμο ΣΥΝ φιλοδώρημα έτοιμα. Σεβάσου τον κόπο του. σεβάσου τον ίδιο.
• Μην τον βρίζεις επειδή άλλοι ξεχάσανε την κάπαρη στην ατομική σου. Άλλοι ξεχάσανε, άλλοι, άλλοι λέμε. Γιατί του ζητάς να απολογηθεί αυτός; Εκτός αν θεωρείς ότι πάρκαρε κρυφά το μηχανάκι στη γωνία κι έβγαζε απ’ την παραγγελία σου, καπαρίτσα καπαρίτσα για να σου τη σπάσει.
• Μην του λες “τα ριγκατόνι πανάκριβα τα έχεΤΕ’. Δεν τα έχουΝΕ πανάκριβα μισά μισά με τον ιδιοκτήτη. Άλλος τα έχει, άλλος την πληρώνει. Αν τα βρίσκεις πανάκριβα, ψάξε για καλύτερες τιμές.
• Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάει; Ανοίγεις μουτρωμένος, αρπάζεις την πίτσα, ένα ευχαριστώ δε λες και του βροντάς την πόρτα στα μούτρα. Ξέρεις, δεν φταίει αυτός που σε απέλυσαν. Δεν φταίει αυτός που οι εισπρακτικές εταιρίες σε ξεφτιλίζουν στο τηλέφωνο. Δε φταίει αυτός που σύνταξη της μάνας σου πήγε στο 20εύρο. Δεν φταίει το παλικάρι, χαμογέλα ρε, τι σου ζητάει;
Θα μου πεις ένας νέος άνθρωπος πραγματοποίησε όλα του τα όνειρα κι αξιώθηκε να κουβαλάει φαγιά με 3 ευρώ την ώρα, θέλει και φιλοδώρημα από πάνω; Και χαμόγελο; Ευγένεια; Τι πλεονεξία κι αυτή πια.
Πάντως μην ανησυχούμε. Λίγη υπομονή μονάχα.
Γιατί μπορεί η παραγγελία να είναι στο δρόμο, η νιότη του κόλλησε στο φανάρι.
- εφημερίδα Τα Νέα / Οκτώβριος 2016
