Τρίτη 16 Μαΐου 2017

Οταν ο λίντερ του Πήγασου έδωσε σημεία ζωής...

Πως ανεστάλη η απεργία στου Μπόμπολα

Σχετικά με τις απεργιακές κινητοποιήσεις και τα τεκταινόμενα στο εκδοτικό συγκρότημα του Φώτη Μπόμπολα αναδημοσιεύουμε από το σάιτ fragilemag.gr:
Η δυσοσμία του πτώματος είναι έντονη. Και τα ψυγεία δεν δουλεύουν. Το ρεύμα κόπηκε. Οι λογαριασμοί είναι απλήρωτοι. Πήγασος. Όσα συμβαίνουν στο άλλοτε κραταιό μιντιακό γκρουπ που έκοβε και έραβε το πατρόν της ενημέρωσης στη χώρα πλέον θυμίζουν κάτι από φινάλε δράματος. Εννοείται προβλέπεται επώδυνο για εκατοντάδες απλήρωτους εργαζομένους. Το στόρυ «απλήρωτος εργαζόμενος στον Πήγασο» έχει τη δική του ιστορία. Οι μέρες που προκαταβάλλονταν..
τα δεκαπενθήμερα, αν πριν την 1η ή τις 15 ήταν αργία, μοιάζουν με σκονισμένη καρτ – ποστάλ από τις γλυκές μέρες του παρελθόντος. Σήμερα, οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν πως είναι πέντε μήνες απλήρωτοι. Πρόβα ανεργίας το λες αυτό, έτσι δεν είναι;
-Η μη καταβολή μισθών είναι το τελευταίο τεύχος μιας περιόδου που άνοιξε το 2010 ο διαβόητος απολυομανής, πρώην διευθυντής της εφημερίδας Έθνος, Θανάσης Τσεκούρας. Στη διάρκεια της επταετίας, από το τότε στο σήμερα, οι απολύσεις, οι ατομικές συμβάσεις βαπτίστηκαν πρόγραμμα εξυγίανσης του ομίλου και η παροχή δανείων από τις τράπεζες τεστ – ντράιβ αξιοπιστίας του. Τίποτε από τα δύο δεν συνέβη. Τα χρέη του αυξάνονταν και το προφίλ των απολύσεων δεν κόλλαγε ως δικαιολογία εξυγίανσης. Τα λέπια, οι εργαζόμενοι των 750 ευρώ που ήταν και η πλειοψηφία των απολυμένων καθαρίστηκαν στο τσακ – μπαμ. Και μετά; Μετά τι; H προσδοκώμενη άνοιξη δεν ήρθε ποτέ.
-Και πώς να ερχόταν όταν οι αποφάσεις γύρω από το μέλλον του ομίλου γίνονταν στο επίπεδο της ζωδιακής πρόβλεψης;
-Στελέχη με όραμα απλώς απενεργοποιήθηκαν από την λίγκα επιρροής του εκδότη. Εργαζόμενοι που διαφώνησαν με τη λογική της έχασαν τις δουλειές τους. Σιγά τα νέα. Έτσι πάει το πράγμα. Λίμπεραλ στην Ελλάδα είναι το δίκιο του εργοδότη. Σινιέ λέξεις περιγράφουν παρακμιακές καταστάσεις.

Πάμε στο σήμερα.
Είναι η πρώτη φορά που, από την επανέκδοση της εφημερίδας Έθνος, η έντυπη ναυαρχίδα του ομίλου Πήγασος, η κυριακάτικη έκδοσή του, που λογικά θα κυκλοφορούσε στις 14-5-2017, δεν κυκλοφόρησε. Και είναι η πρώτη φορά στα χρονικά της εφημερίδας που ο εκδότης της εφημερίδας δεν νοιάστηκε γι’ αυτό, τουλάχιστον αρχικά. Δεν κατέφυγε στη δικαιοσύνη να την κηρύξει παράνομη και καταχρηστική. Λίγες μέρες πριν, την Πέμπτη 11 Μαΐου, η συνέλευση των εργαζόμενων αποφάσισε απεργία, 48ωρη. Το πλήγμα για το προφίλ του Πήγασου, όσο έχει απομείνει βέβαια, θα ήταν μεγάλο. Όμως η εργοδοσία έδειχνε να αδιαφορεί για το γεγονός. Αυτή τη φορά ούτε φως στην κλειδαρότρυπα της φήμης δεν έδειχνε να φέγγει.

-Μήνες τώρα οι απλήρωτοι εργαζόμενοι καταβάλλουν εργασία. Και η κεφαλή του ομίλου φρόντιζε να τους ταΐζει με διάφορες φήμες που σε Αρχαίο Δράμα θα έπαιζαν ρόλο από μηχανής θεού.

-Οι διάφορες φήμες ήταν, τελικά,  μια φήμη. Η εξαγορά του Πήγασου από τον Ιβάν Σαββίδη. Αρκεί να περνούσε κάποιος από το καπνιστήριο της εφημερίδας τους τελευταίους μήνες και θ’ άκουγε την αγωνία των εργαζομένων για το μέλλον τους. Ατάκες σωτηρίας τύπου «Ο Ιβάν Σαββίδης τσεκάρει τα λογιστικά του Ομίλου. Είναι κοντά στην εξαγορά του» ακούγονταν διαρκώς. Μάλιστα. Και σήμερα; Μετά από πέντε μήνες μη καταβολής δεδουλευμένων και τάισμα ελπίδα που υπόσχονταν μέλλον, οι εργαζόμενοι κατέφυγαν σε απεργία διαρκείας. Η απόφαση για 48ωρες απεργίες επιβεβαιώθηκε σε τρεις μαζικές συνελεύσεις σε διάστημα μιας εβδομάδας με ομόφωνες αποφάσεις και ψηφοφορίες. Η πρώτη απεργία κηρύχτηκε την Τρίτη 9 Μαΐου. Ήταν αποτέλεσμα δύο μαζικών συνελεύσεων των εργαζομένων.

Φήμες, φήμες και μετά… φήμες.
-Η τελευταία φήμη λέει πως ο Ιβάν Σαββίδης, το new kid on the block της εγχώριας ολιγαρχίας, ποντάρει στην εξαγορά του ΔΟΛ, όχι του Πήγασου. Ο πρώτος έχει λιγότερα δάνεια και brand name γερό στην πιάτσα. Και αν τελικά προχωρήσει έτσι τι θα γίνει με το ξεχαρβαλωμένο μιντιακό άρμα της οικογένειας Μπόμπολα;

Μια γεύση από τα παλιά.

-Η διαίρεση των εργαζομένων είναι πάγια τακτική του ομίλου Πήγασος από την εποχή του Θανάση Τσεκούρα. Η υποβάθμιση των θεσμικών οργάνων του τύπου και η αντικατάστασή τους από πρωτοβουλίες εργαζομένων, προσχηματικά ανεξάρτητων, είναι πάγια.

-Ο λίντερ του Πήγασου προχτές έδωσε σημεία ζωής. Το έκανε, χρονικά, στο άκουσμα της ανανέωσης της απεργίας των εργαζομένων. Η συνταγή είναι γνωστή. 276 εργαζόμενοι του ομίλου με ανακοίνωσή τους, χωρίς τη θεσμική νομιμοποίηση των συνδικάτων τους, καλούν τους υπόλοιπους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη γι’ ακόμα μια φορά στο μαγαζί που τους δίνει ψωμί. Το κάλεσμα τους έχει ως εξής:
«Επιστολή εργαζόμενων στον «Πήγασο»
προς τα ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, της ΕΠΗΕΑ, της ΕΤΗΠΤΑ,
της ΕΣΠΗΤ, της ΠΕΛ και της ΕΦΕ

Δεδομένου ότι διανύουμε την πιο κρίσιμη καμπή της διαπραγμάτευσης για τη διάσωση του Ομίλου, στην οποία συμμετέχουν οι πιστώτριες τράπεζες και ο υποψήφιος επενδυτής, ζητάμε εκ νέου γενική συνέλευση την Κυριακή 14 Μαΐου και ώρα 12 μ.μ. προκειμένου να επανεκτιμηθεί η κατάσταση έπειτα από τις δύο 48ωρες απεργίες: Για να κρίνουμε αν η λειτουργία των εφημερίδων και των sites του Ομίλου, την περίοδο που κορυφώνονται οι διαπραγματεύσεις για τη προσδοκώμενη συμφωνία είναι σημαντική προς τη θωράκιση του αιτήματός μας για διασφάλιση των δικαιωμάτων μας».
-Το, παραπάνω, μήνυμα που παραπέμπει σε προσκυνηματικού τύπου μανιφέστο συνοδεύεται και με τα ονόματα των εργαζομένων που καλούν τους υπόλοιπους συναδέλφους τους σε διάλογο για το επίμαχο, για εκείνους, θέμα.  Μια ευχή στο τοτέμ του υποψήφιου επενδυτή αξίζει όσο πέντε μήνες εργασίας χωρίς καταβολή μισθού;

-Το γλαφυρό της υπόθεσης είναι η κατάρτιση της λίστας με ονόματα συντακτών που δεν έχουν ιδέα για την παρουσία τον ονομάτων τους εντός της. Και για τα “πρακτικά” της υπόθεσης στη λίστα υπάρχουν όλα τα ονόματα των διευθυντών, αρχισυντακτών και λοιπών κοντινών στην εργοδοσία του μιντιακού γκρουπ.

Ερασιτεχνισμός. Στον Πήγασο ξέρουν πολλά γύρω από το άθλημα….

Υ.Γ.
Στη λίστα των 276 περιλαμβάνεται το όνομα μέλος του ΔΣ της εταιρίας (πόσο κοινά συμφέροντα με το απλήρωτο μπλοκάκι των 6 μηνών;), αντιπρόεδρος καναλιού. Δεν είμαστε στο πορτοφόλι του, να το χαίρεται φουσκωμένο θα είναι, να δεχτούμε όμως πως ιδρώνει από αγωνία για το μέλλον απλήρωτων εργαζομένων το βρίσκουμε όπως και να έχει κάπως τραβηγμένο.