Γράφει ο Τάσος ΠαππάςΚαι τώρα αρχίζει το μέτρημα. Από δω τα καλά από κει τα κακά. Η κυβέρνηση θα αναδείξει τα θετικά της συμφωνίας και η αντιπολίτευση θα τη μηδενίσει.
Λογικό. Ετσι γίνεται. Αυτή είναι η δουλειά των κυβερνήσεων, αυτή είναι η δουλειά των αντιπολιτεύσεων, ιδιαίτερα σε περιόδους όπου κυριαρχούν η πόλωση και οι δίκες προθέσεων.
Το σχήμα «δεν δικαιούστε διά να ομιλείτε» που το εμπνεύστηκε και το διακίνησε ο Μένιος Κουτσόγιωργας τη δεκαετία του ’80 θα δεσπόσει στη δημόσια συζήτηση.
Η κυβέρνηση δεν δικαιούται να ομιλεί, σύμφωνα με την αντιπολίτευση, γιατί φορτώνει τη χώρα με ένα βαρύ χωρίς χρηματοδότηση πρόγραμμα και γιατί καθυστέρησε εγκληματικά να..
καταλήξει σε συμφωνία ανοίγοντας την όρεξη στους δανειστές.
Η αντιπολίτευση (κυρίως η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ) δεν δικαιούται να ομιλεί, σύμφωνα με την κυβέρνηση, γιατί φέρει τη βασική ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας και για τα πρώτα μνημόνια που αποδείχθηκαν καταστροφικά για την οικονομία και τους εργαζόμενους και γιατί συμπεριφέρεται σαν Δούρειος Ιππος των δανειστών.
Συνεπώς, διάλογος κωφών. Οι εμπλεκόμενοι έχουν μόνο μία αγωνία: την κατίσχυση στο επίπεδο των εντυπώσεων.
Η κοινωνία όμως στην παρούσα φάση είναι αλλού.
Κουρασμένη από τη συνεχή λιτότητα, απογοητευμένη από την κατάρρευση των προσδοκιών για γρήγορη έξοδο από την κρίση που είχαν καλλιεργήσει τα κόμματα εξουσίας, απελπισμένη με την κατάσταση που επικρατεί στην καθημερινότητά της, θυμωμένη για το καθεστώς επιτροπείας και την ανάλγητη στάση των εταίρων, έχει ανάγκη να μάθει πώς φαντάζονται τα κόμματα -όλα τα κόμματα- την επόμενη μέρα.
Εχουν όραμα; Κάποιο σχέδιο; Πώς σκέφτονται να το προωθήσουν;
Υπάρχει προοπτική για την Ελλάδα μέσα στην ευρωζώνη; Μπορούν να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην Ευρώπη;
Αν έχουν δίκιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Φώφη Γεννηματά στην καταγγελία τους ότι η κυβέρνηση εξαπάτησε τον ελληνικό λαό και ότι καταστρέφει το παρόν και υποθηκεύει το μέλλον της χώρας, πρέπει να συμπληρώσουν, εφόσον θέλουν να είναι ακριβείς ως προς τον καταλογισμό, ότι συνεργοί στο έγκλημα ήταν και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί που συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις και υπέγραψαν τη συμφωνία.
Επιβάλλεται λοιπόν να αρθρώσουν κριτικό λόγο για τους αγαπημένους τους εταίρους και κυρίως να καταθέσουν τις προτάσεις που θα αποτρέψουν την υποθήκευση του μέλλοντος της χώρας.
Το να αφήνουν τους δανειστές στο απυρόβλητο τους καθιστά ευάλωτους στη βάσιμη υποψία ότι το μόνο που τους απασχολεί είναι η αλλαγή διαχειριστή.
Αν έχει δίκιο ο Αλέξης Τσίπρας στην εκτίμησή του ότι «σε καμία χώρα της Ευρώπης δεν μπορεί να υπάρξει ευημερία, αν δεν αλλάξει η Ευρώπη», τότε οφείλει να μας πει με ποιον τρόπο και με ποιες συμμαχίες πιστεύει ότι μπορεί να γίνει η ανατροπή.
Και βεβαίως είναι αναγκαίο να μας πει αν έχει νόημα να παραμένει η χώρα στην ευρωζώνη στην περίπτωση που κριθεί πως η ανατροπή δεν είναι εφικτή.
Αυτά δεν είναι ακαδημαϊκού τύπου ερωτήματα. Ούτε ασκήσεις επί χάρτου σε συνθήκες εργαστηρίου.
Προκύπτουν από σχεδόν όλες τις ποιοτικές έρευνες που ανιχνεύουν και καταγράφουν τις διαθέσεις των πολιτών.
- από την Εφημερίδα των Συντακτών
