Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί, που προσδοκούν μυστικά ακόμα και οριστικό ναυάγιο της συμφωνίας για το χρέος. Να παραμείνει ανένδοτος ο Σόϊμπλε, να αποχωρήσει το ΔΝΤ από το πρόγραμμα, να μην εφαρμοστούν (όπως έχει δεσμευτεί ο πρωθυπουργός) οι ρυθμίσεις για την μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου. Να γλυτώσουν τις περικοπές έστω από σπόντα, ακόμα κι αν αυτή η «σπόντα» υπονομεύει το γενικό καλό…
Η διαρκής παράταση του φαύλου κύκλου των μνημονίων, η αναβολή της εξόδου από την κρίση.. – απ’ τον Χειμώνα στην Άνοιξη κι από την Άνοιξη στο καλοκαίρι – θρυμματίζει ελπίδες, γκρεμίζει αντοχές, διαλύει κοινωνικές συνοχές που μπάλωσε με το νήμα του ηθικού πλεονεκτήματος η κυβερνητική παρέα του Τσίπρα, επαναφέρει την αμοράλ ατομικότητα. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω και, «εδώ που φτάσαμε φίλε, προτιμώ να τα στυλώσει ο Σόϊμπλε, να πάει στον διάβολο το ΔΝΤ και μαζί του οι περικοπές των συντάξεων και του αφορολόγητου…. Να γλυτώσω τη νέα σφαγή, την απόλυτη εξαθλίωση, τον οριστικό οικονομικό μου θάνατο…».
Ακριβώς έτσι αντέδρασε ο συνταξιούχος σύντροφος Δ.Τ., όταν έμαθε τα καθέκαστα απ’ το Εurogroup , ότι ο Σόϊμπλε στάθηκε εμπόδιο στη συμφωνία για την ελάφρυνση του Ελληνικού χρέους. Συνταξιούχος σύντροφος στην κυριολεξία αν θέλετε να ξέρετε, με χιλιάδες… ένσημα στους αγώνες και στις φυλακές και στις εξορίες…
- η συνέχεια στο μπλογκ restaro - ΕΔΩ
