Η ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας για όσα συμβαίνουν στον χώρο των ΜΜΕ και ιδιαίτερα για τις εξελίξεις στο Μega είναι μνημείο υποκρισίας. Καταγγέλλει η αξιωματική αντιπολίτευση την κυβέρνηση ότι με πυλώνες την παλιά και τη νέα διαπλοκή επιχειρεί να ελέγξει την ενημέρωση, τονίζοντας ότι αυτό θα αποβεί εις βάρος της δημοκρατίας και των Ελλήνων πολιτών. Ταυτοχρόνως αφήνει αιχμές για τον ρόλο των τραπεζών στη διαδικασία εξαγοράς του 20% της εταιρείας Τηλέτυπος από τον Ιβάν Σαββίδη. Και το αποκορύφωμα είναι η ζωηρή ανησυχία της για την τύχη των εργαζομένων και των δεδουλευμένων τους..
Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει. Τόσα χρόνια που η παλιά διαπλοκή (τότε ήταν καλή, σήμερα όμως ύποπτη) έκανε κουμάντο στην ενημέρωση, στήριζε τις κυβερνήσεις πότε της Ν.Δ. και πότε του ΠΑΣΟΚ (πάντα με το αζημίωτο φυσικά), δεν θυμάμαι κάποια ανακοίνωση της Ν.Δ. που να καυτηρίαζε την προκλητικά μεροληπτική στάση των ΜΜΕ και το καθεστώς ανομίας που επικρατούσε.
Αντιθέτως, και οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και οι συμμαχικές κυβερνήσεις Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ βολεύονταν πολύ καλά με το σύστημα. Προφανώς γιατί στη δημιουργία του είχαν συμβάλει.
Και το χειρότερο; Κόμματα που διαλαλούν ότι κόπτονται για τη νομιμότητα έγραφαν στα παλιά τους παπούτσια τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, που τα δύο αυτά κόμματα θεωρούν ότι είναι το οχυρό της δημοκρατίας και η ασπίδα που προστατεύει το κράτος δικαίου από τις δόλιες επιθέσεις του εθνικολαϊκισμού, έχει απαιτήσει εδώ και χρόνια με απόφασή του να ρυθμιστεί το τηλεοπτικό τοπίο.
Οι κυβερνήσεις όμως έκαναν πως δεν καταλάβαιναν και με χαριστικές παρεμβάσεις διαιώνιζαν μια κατάσταση προδήλως παράνομη.
Στο στόχαστρο της Ν.Δ. και οι τράπεζες. Καινούργιο κι αυτό.
Την περίοδο που οι τράπεζες έδιναν αφειδώς δάνεια σε ιδιοκτήτες των ΜΜΕ χωρίς σοβαρές εγγυήσεις, χωρίς εξασφαλίσεις, χωρίς έλεγχο για το πού πάνε τα χρήματα και προχωρούσαν σε σκανδαλώδεις ανανεώσεις των δανείων, η Ν.Δ. δεν είχε καταθέσει ούτε ίχνος ανησυχίας. Ετσι, για τα μάτια του κόσμου.
Στην καλύτερη περίπτωση ανέχτηκε τη συγκεκριμένη πρακτική, στη χειρότερη την οργάνωσε και την ενθάρρυνε.
Και φτάνουμε στο κλου της υπόθεσης. Αγωνιά η συντηρητική παράταξη για τα δικαιώματα των εργαζομένων και τα δεδουλευμένα τους. Καλώς την κι ας άργησε.
Τα τελευταία χρόνια σε πολλά μέσα ενημέρωσης έχουν γίνει μαζικές και αδικαιολόγητες απολύσεις, η απληρωσιά είναι καθεστώς, οι αποζημιώσεις δεν καταβάλλονται, οι συνθήκες εργασίας είναι απαράδεκτες, έχουμε πτωχευμένες εταιρείες με πάμπλουτους ιδιοκτήτες, στον χώρο μπήκαν άτομα που στη συνέχεια οδηγήθηκαν στη φυλακή. Το βασίλειο της ασυδοσίας δηλαδή.
Υπήρξε κάποια αντίδραση της Ν.Δ.; Ούτε μία. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Η Ν.Δ. έχει δίκιο να ανησυχεί γι’ αυτά που συμβαίνουν και έχει δίκιο να φοβάται γι’ αυτά που πιθανόν θα έρθουν.
Ωστόσο, δεν δικαιούται να παριστάνει τον τιμητή. Η βοερή σιωπή της στο παρελθόν και η συμμετοχή της στους μηχανισμούς της διαπλοκής είναι βαρίδια από τα οποία δεν μπορεί να απαλλαγεί.
- από την Εφημερίδα των Συντακτών
