Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Άντε να περάσει η μακρονίτιδα, να ασχοληθεί με τα του οίκου της η αντιπολίτευση. Διότι όσο κρατάει το μαγικό φίλτρο του Γαλάτη προέδρου, θα συνεχίζουν να μας πρήζουν διάφοροι και διάφορες. Ότι δηλαδή έναν τέτοιον χρειαζόμαστε κι εμείς, έναν τριανταεννιάχρονο λαμπερό, συγκροτημένο, σοβαρό, δίχως δεσμεύσεις κομματικές ή ιδεολογικές. Να μας σώσει απ’ τα κουμμούνια, τη φτώχεια, τον Ερντογάν, το δάκο, τη μελίγκρα, απ’ όλα τα δεινά του κόσμου τέλος πάντων. Έως κι ο Στέφανος Μάνος, αν έχετε Θεό, βγήκε από το..
βάθος του χρονοντούλαπου, τίναξε τους σκώρους, φύσηξε τις αράχνες, και δήλωσε δικαιωμένος από την εκλογή Μακρόν…
Στο μεταξύ κυβερνάνε οι άλλοι. Και θα συνεχίσουν να κυβερνάνε για την επόμενη διετία, εκτός πια κι αν συμβούν κοσμοϊστορικά γεγονότα στην περιοχή. Το είπε ο Αμερικανός πρέσβης, το γράψαμε (EΔΩ), περισσότερα επί του θέματος δεν χρειάζονται. Ως κι ο Σόιμπλε αναγνώρισε ότι η Ελλάδα προχωράει. Πράγμα το οποίον από τη μία είναι σκέτη στενοχώρια για την αντιπολίτευση, αξιωματική και μη, από την άλλη αποτελεί μια θαυμάσια ευκαιρία για να ανασυγκροτηθεί (βλέπε όλα όσα συμβαίνουν στη Δημοκρατική Συμπαράταξη), να αποκτήσει στρατηγική (γιατί ως τώρα μόνο τακτική είδαμε), να στοχεύσει σε συγκεκριμένα προβλήματα και να επιμείνει σε αυτά (όχι τη μία μέρα έτσι, την άλλη γιουβέτσι, την Τρίτη κοκορέτσι, την τέταρτη στουπέτσι) και, κυρίως και πάνω απ’ όλα, να ξεφορτωθεί κόσμο!
Ε ναι παιδιά, να διώξει τα βαρίδια πρέπει η αντιπολίτευση. Να ξαποστείλει όσους και όσες υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια του απλού εκκεντρισμού, όσους και όσες δεν θα χαλιότανε στην προοπτική συνεργασίας με τους μελανοχίτωνες, όσους και όσες δουλεύουν προσωπικές ατζέντες εις βάρος της κοινής προσπάθειας, όσους και όσες ονειρεύονται την κονόμα και μόνο, όσους και όσες δεν καταλαβαίνουν ότι οι καιροί έχουν αλλάξει και τα παραμύθια (για να μην πω οι Μαδούροι…) δεν πουλάνε πια, όσους και όσες διαθέτουν την υπομονή και το ταμπεραμέντο δίχρονου παιδιού, όσους και όσες δεν κατανοούν ότι δεν γίνεται να γκρεμίζεις μόνο πρέπει να χτίζεις κιόλας.
Νορμάλ πράγματα, πιο νορμάλ δεν γίνεται. Κι άμα μοιάζουν δύσκολα σε μερικούς και μερικές, δεν έχουν παρά αντιγράψουν την τακτική του Τσίπρα, εκεί στα τέλη του προπερασμένου καλοκαιριού. Δεν είναι και τόσο μακριά, δεν έχει αδυνατίσει τόσο η μνήμη για να τα λησμονούμε. Πατρόν αρκεί να πάρεις και βγαίνουν ύστερα από μόνες τους οι βελονιές. Διότι μόνο έτσι κυβερνάς, μόνο έτσι κάνεις κουμάντα. Ειδάλλως είσαι αιχμάλωτος του κάθε περίεργου, που ανυπομονεί να σε τηγανίσει όπως τα πατατάκια. Να σε ψήσει έστω, όπως τα μπριζολίδια…
Υ.Γ. 1: Μην αρχίσουμε το κλάμα, παρακαλώ. Έτσι κυβερνάς έγραψα, όχι έτσι κυβερνάς καλά. Να ξέρουμε τι γράφουμε και τι διαβάζουμε.
Υ.Γ. 2: Πρώτο θετικό δείγμα: Ο δημόσιος (και βάναυσος!) καυγάς κάποιων από τα στελέχη των αλήστου μνήμης «Παραιτηθείτε» με τον υιό βασανιστή της Μακρονήσου. Εύχομαι ακόμη καλύτερη συνέχεια.
Υ.Γ. 3: Δεύτερο θετικό δείγμα: Το άρθρο Χωμενίδη με τίτλο «Γερολαδάδες», που προσπαθεί να διαχωρίσει τους φιλελεύθερους από τους φιλελέδες. Μια εξαιρετική ιδέα, αναμφιβόλως.
-από το newpost.gr