Και όμως. Εσωτερικά καλά, εξωτερικά καλά, κι ο Νικόλας πάντα μέσα, που έλεγαν οι παλιοί φυλακισμένοι ειρωνευόμενοι τις αισιόδοξες κομματικές αναλύσεις. Διότι το θέμα του χρέους.. παραπέμφθηκε πάλι στο μέλλον, έστω το άμεσο, και απόφαση επ’ αυτού δεν υπήρξε. Ενώ αναδείχτηκαν πάλι οι δύο αιμοβόρες σταθερές του ελληνικού δράματος. Η πρώτη είναι ότι τελικά τα Eurogroup και τα λοιπά ακολουθούν τον γνωστό κανόνα που ισχύει και στο ποδόσφαιρο. Παίζουν είκοσι δύο νοματαίοι με μια μπάλα και στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί. Και η δεύτερη ακολουθεί τον σιδηρούν κανόνα του Μητσοτάκη και των Μένουμε Ευρώπη: Για όλα φταίει ο Τσίπρας!
Πάλι τα ίδια, θα μου πεις. Καμιά πρωτοτυπία. Θα μας πάνε οι έξω μέχρι το χείλος του γκρεμού και για να δείξουν ποιος είναι το αφεντικό, και για να αποδείξουν ότι δεν την γουστάρουν -πώς αλλιώς να το πεις;- αυτή την κυβέρνηση, και μπας και αρπάξουν κανένα κομμάτι από τα ιμάτια της Ελλάδας ακόμα. Και θα φωνάζουν οι από μέσα, που έφεραν τη χώρα ώς εδώ, ότι οι ανίκανοι, οι πήξε και οι δείξε είναι υπεύθυνοι. Ζητώντας εκλογές και πάλι εκλογές και ξανά εκλογές -να ανατραπεί η Αριστερά και γαία πυρί μιχθήτω. Κι έτσι ιδού το σύμπλεγμα: Οι έξω να χαίρονται που τους αφήνουν στο απυρόβλητο οι μέσα. Και οι μέσα να χαίρονται που μας σφίγγουν τη θηλιά οι έξω.
Εν ολίγοις, και στη γλώσσα του λαϊκισμού, για τον οποίο ο Κυριάκος διακήρυξε ότι φτάνει το τέλος του, εμ γαμούν, εμ σκούζουν. Μόνο που έχει υπάρξει καταμερισμός ανάμεσα στους συνεταίρους: Γαμούν οι έξω και σκούζουν οι μέσα...
Θανάσης Καρτερός (Αυγή)