 |
| Σκίτσο του Κώστα Γρηγοριάδη |
Σούρουπο Κυριακής με ψιλόβροχο επισκεπτόμαστε με τον Στράτο, όπως και πέρυσι, την έκθεση γελοιογραφίας στα εκδοτήρια του μετρό στο Σύνταγμα· εντυπωσιακός εκθεσιακός χώρος -άνετος, περίβλεπτος, με δική του απλοσύνη και ζεστασιά. «Γλυκειά Ευρώπη» ο τίτλος της.
Συμμετείχαν (η έκθεση ολοκληρώθηκε) Ελληνες και (λόγω Μπρέξιτ) Βρετανοί σκιτσογράφοι. Κόσμος παρατηρούσε με προσοχή και όταν κάτι δεν καταλάβαιναν, οι Ελληνες δημιουργοί ήσαν εκεί. Η ροή του κόσμου συνεχής· χαμόγελα πικρίας και κατανόησης. Οι πίνακες λειτουργούν κατευναστικά και ανατατικά ταυτοχρόνως -ξεγυμνώνουν την Ευρώπη και διαχέουν προβληματισμούς για το ποια θα είναι αυτή η Ευρώπη (των λίγων) του μέλλοντος.
Απορία προξενεί γιατί μερικοί προσπάθησαν να υποβαθμίσουν την προσπάθεια.. σύμπραξης Ελλήνων-Βρετανών σκιτσογράφων. Είδαν το έργο τους και το έκριναν ή από τα γραφειάκια τους «σχημάτιζαν» (ή μήπως ζωγράφιζαν;) τις κακιούλες τους για τους δικούς τους λόγους;
Οπως και να ’χει, η κακία τούς έμεινε· ούτε περιθωριακοί ήσαν οι Βρετανοί καλλιτέχνες, αφού εργάζονται στις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας, μερικοί δε εξ αυτών και σπουδαίοι ζωγράφοι, ούτε εθίγησαν τα ιερά και τα όσια της ευρωπαϊκής «φυλής»· την αλήθεια κατέγραψαν οι δημιουργοί, μια αλήθεια, βεβαίως, που πονάει όσους δεν βλέπουν πέρα από την (ευρωπαϊκή) μύτη τους. Ε, τι να κάνουμε, υπάρχουν και λαοί που δεν περνάνε και τόσο καλά όπως νομίζουν οι υποστηρικτές των «γηραιών» θεσμών και του άκαμπτου δυτικού τρόπου ζωής.
Το σπουδαίο είναι ότι φοβούνται την καυστική και ανελέητη πένα των σκιτσογράφων -ίσως γιατί στον δημοσιογραφικό χώρο παραμένουν οι πιο ανεξάρτητοι, οι πιο αχειραγώγητοι, έξω από πολιτικά κέντρα και υψηλές πολιτικές γνωριμίες, που θα τους οδηγούσαν στον συμβιβασμό και στο «χέρι χέρι» με την εξουσία (και ό,τι αυτό συνεπάγεται -τα γνωστά:
εύκολος πλουτισμός, απώλεια ηθικών αναστολών και κάθε είδους ενδοιασμών, αποκοπή από τα κοινωνικά στρώματα, αλαζονεία κτλ). Η αλήθεια είναι ότι ένα αιχμηρό σκίτσο, έστω και χωρίς λόγια, είναι απείρως πιο παρεμβατικό και αποκαλυπτικό (για την κοινωνία) από οποιαδήποτε πολιτική και οικονομική ανάλυση.
Είναι ενθαρρυντικό για το μέλλον της δημοσιογραφίας ότι μερικοί «υπηρέτες» της εξακολουθούν να αντιστέκονται στην ισοπέδωση και στον παγκόσμιο φόβο που σκορπίζει η ΤΙΝΑ (There Is No Alternative: Δεν Υπάρχει Εναλλακτική Λύση). Φαίνεται περίεργο σε πολλούς που υπάρχουν ακόμη τέτοιοι δημιουργοί, που δεν μοιρολατρούν, δεν απογοητεύονται, δεν τα παρατάνε για μια ήσυχη και εύκολη ζωή.
Αυτούς φοβούνται άπαντες. Φοβούνται κυρίως το ανεξέλεγκτον του κοινωνικού θυμού, το απρόσμενο ξέσπασμά του -όλα τα άλλα τα έχουν υπό απόλυτο έλεγχο και κοιμούνται ήσυχοι διότι οι σφουγγοκωλάριοι, οι αυλοκόλακες κάνουν περίφημα τη δουλειά τους.
Ταυτόχρονα είναι αποκαρδιωτικό ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ενώ είχε δηλώσει ότι θα παραστεί στα εγκαίνια τελικά δεν παρευρέθη -αλλά ποιος νοιάζεται για την προεδρική «ανωριμότητα» και αναποφασιστικότητα· ο καθείς και το μπόι του (φτου, κοινωνικέ ρατσισμέ...).
Εφημερίδα των Συντακτών