Πρετεντέρης εναντίον ΑΝΤ1 και Χατζηνικολάου

Κατηγορίες για κωλοτούμπες και συναλλαγή με τον ΣΥΡΙΖΑ! 
 

Τον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 και τον παρουσιαστή του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του καναλιού Νίκο Χατζηνικολάου, φωτογραφίζει (χωρίς να κατονομάζει) ο Γιάννης Πρετεντέρης στο άρθρο του στο χθεσινό ΒΗΜΑ κατηγορώντας τους για κωλοτούμπες, έλλειψη αντιστάσεων και συναλλαγή με τον ΣΥΡΙΖΑ!.. Ο αρθρογράφος του ΔΟΛ αναφέρεται "σε «τριγωνο ΣΥΡΙΖΑ» με τη δημιουργία ενός «φιλικού καθεστώτος» στα μίντια, στο κράτος και στις επιχειρήσεις" ενώ κάνει λόγο και για "στρατολόγηση δημοσιογραφικού υποκόσμου"!.. Γράφει συγκεκριμένα ο Πρετεντέρης:..

(...) Ενεργοποιούν (σσ οι Συριζαίοι) μεθοδεύσεις ανάρμοστες για μια ευρωπαϊκή χώρα: χρήση στοχευμένων εισαγγελικών παρεμβάσεων, εκφοβισμός των τραπεζών και στρατολόγηση ενός δημοσιογραφικού υποκόσμου.  
Αλλά η μέθοδος δεν αποδίδει πάντα. Για την ακρίβεια, δουλεύει μόνο όπου βρίσκει πρόθυμους, ευάλωτους ή απλώς κωλοτούμπες.
Στα μίντια, ας πούμε, απέδωσε (έως τώρα) με το MEGA. Απέδωσε σε άλλον τηλεοπτικό σταθμό που πείστηκε να προσλάβει για κεντρικό παρουσιαστή έναν υποστηρικτή της κυβέρνησης.
Και γενικά αποδίδει όπου εκλείπουν οι αντιστάσεις και επικρατεί η συναλλαγή.
Κατά τα άλλα όμως η επιχείρηση άλωσης του Τύπου οδήγησε περισσότερο σε διάλυση παρά σε επιβολή. Ιδίως όταν υπερφίαλα σχέδια συγχωνεύσεων και αμφιλεγόμενων εξαγορών μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο να πραγματοποιηθούν.(...)

Βέβαια ο Πρετεντέρης δεν αναφέρεται στην κωλοτούμπα της εφημερίδας στην οποία αρθρογραφεί την Κυριακή. Μια κωλοτούμπα που είναι εμφανέστατη στο άρθρο του ΒΗΜΑΤΟΣ υπό τον τίτλο «Ολα πάνε... δεξιά» και στο οποίο αναφέρεται χαρακτηριστικά:
(...)Από εδώ και πέρα ό,τι κι αν γίνει η πολιτική σταθερότητα είναι δεδομένη και η κατεύθυνση της χώρας προδιαγεγραμμένη.

Πέραν των ευφυολογημάτων είναι ακριβές ότι η Ελλάδα έπειτα από επτά έτη δημοσιονομικής και διαρθρωτικής αναδιάρθρωσης έχει ανοιχτό ένα μεγάλο παράθυρο ευκαιριών.

Αν υποτυπωδώς το πολιτικό σύστημα εγγυηθεί τη σταθερότητα, οι μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού είναι δυνατόν να πιάσουν τόπο, να μην πάνε χαμένες όπως τόσες άλλες φορές.

Γι' αυτό και η ευθύνη είναι μεγάλη, όπως και η ευκαιρία μοναδική.(...)