Το μέλλον της χώρας είναι το διακύβευμα
Τα πράγματα είναι περισσότερο καθαρά από οποτεδήποτε άλλοτε. Το Eurogroup της 15ης Ιουνίου καλείται να αποφασίσει αν θα συνεχιστεί ή θα τερματιστεί η ελληνική κρίση. Και αυτό εξαρτάται από την απόφαση που θα πάρει για τη διευθέτηση του χρέους.
Ο οδικός χάρτης για την έξοδο από την κρίση -που κακώς συγχέεται, από ορισμένους, με την έξοδο από την περιοριστική πολιτική- απαιτεί μια σαφή απόφαση, από τους Ευρωπαίους δανειστές και το ΔΝΤ, που θα εγγυάται τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Αν αυτό συμβεί, η Ελλάδα θα μπορέσει, με δοκιμαστικές εξόδους στις αγορές το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, να διαμορφώσει τους όρους ώστε μετά το τέλος του τρίτου χρηματοδοτικού.. προγράμματος (καλοκαίρι του 2018) να μπορεί να δανείζεται σταθερά από τις αγορές χρήματος για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της.
Ο δρόμος αυτός θα γίνει ακόμη πιο εύκολος αν η εγγύηση της βιωσιμότητας του χρέους συνοδευτεί και από την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Στην περίπτωση που η βιωσιμότητα του χρέους δεν διασφαλιστεί, η έξοδος στις αγορές είναι αδύνατη.
Οπότε, μετά το τέλος του τρίτου Μνημονίου η Ελλάδα θα χρειαστεί νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα από τους θεσμούς για να μην οδηγηθεί στην ανοικτή χρεοκοπία.
Σήμερα κανείς δεν συζητά το ενδεχόμενο αυτό (νέο πρόγραμμα ή χρεοκοπία). Και φαίνεται πως δεν το επιθυμεί ούτε το Βερολίνο ούτε οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι εταίροι, ούτε ο ESM ούτε το ΔΝΤ. Παρ’ όλα αυτά -ειδικά η Γερμανία και το Ταμείο που κρατάνε στα χέρια τους το κλειδί της υπόθεσης- δεν κάνουν τίποτα για να το αποτρέψουν.
Η αλήθεια είναι πως ούτε η Ελλάδα, ύστερα από επτά χρόνια μνημονιακής πολιτικής, αντέχει την επανάληψη της ίδιας ιστορίας. Συνεπώς, αν στις 15 Ιουνίου δεν δοθεί σαφής λύση στο ελληνικό ζήτημα, η χώρα, εξ αντικειμένου, θα μπει σε μια βαθιά και παρατεταμένη πολιτική κρίση με απρόβλεπτες συνέπειες για την ίδια και ενδεχομένως για την Ευρώπη. Οι στιγμές είναι κρίσιμες.
Το μέλλον της χώρας είναι το διακύβευμα. Και όταν το διακύβευμα είναι τέτοιου μεγέθους θα ήταν παράδοξο να στοιχηματίζει κανείς σε ένα αρνητικό αποτέλεσμα.
Eφημερίδα των Συντακτών
Τα πράγματα είναι περισσότερο καθαρά από οποτεδήποτε άλλοτε. Το Eurogroup της 15ης Ιουνίου καλείται να αποφασίσει αν θα συνεχιστεί ή θα τερματιστεί η ελληνική κρίση. Και αυτό εξαρτάται από την απόφαση που θα πάρει για τη διευθέτηση του χρέους.
Ο οδικός χάρτης για την έξοδο από την κρίση -που κακώς συγχέεται, από ορισμένους, με την έξοδο από την περιοριστική πολιτική- απαιτεί μια σαφή απόφαση, από τους Ευρωπαίους δανειστές και το ΔΝΤ, που θα εγγυάται τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Αν αυτό συμβεί, η Ελλάδα θα μπορέσει, με δοκιμαστικές εξόδους στις αγορές το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, να διαμορφώσει τους όρους ώστε μετά το τέλος του τρίτου χρηματοδοτικού.. προγράμματος (καλοκαίρι του 2018) να μπορεί να δανείζεται σταθερά από τις αγορές χρήματος για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της.
Ο δρόμος αυτός θα γίνει ακόμη πιο εύκολος αν η εγγύηση της βιωσιμότητας του χρέους συνοδευτεί και από την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Στην περίπτωση που η βιωσιμότητα του χρέους δεν διασφαλιστεί, η έξοδος στις αγορές είναι αδύνατη.
Οπότε, μετά το τέλος του τρίτου Μνημονίου η Ελλάδα θα χρειαστεί νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα από τους θεσμούς για να μην οδηγηθεί στην ανοικτή χρεοκοπία.
Σήμερα κανείς δεν συζητά το ενδεχόμενο αυτό (νέο πρόγραμμα ή χρεοκοπία). Και φαίνεται πως δεν το επιθυμεί ούτε το Βερολίνο ούτε οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι εταίροι, ούτε ο ESM ούτε το ΔΝΤ. Παρ’ όλα αυτά -ειδικά η Γερμανία και το Ταμείο που κρατάνε στα χέρια τους το κλειδί της υπόθεσης- δεν κάνουν τίποτα για να το αποτρέψουν.
Η αλήθεια είναι πως ούτε η Ελλάδα, ύστερα από επτά χρόνια μνημονιακής πολιτικής, αντέχει την επανάληψη της ίδιας ιστορίας. Συνεπώς, αν στις 15 Ιουνίου δεν δοθεί σαφής λύση στο ελληνικό ζήτημα, η χώρα, εξ αντικειμένου, θα μπει σε μια βαθιά και παρατεταμένη πολιτική κρίση με απρόβλεπτες συνέπειες για την ίδια και ενδεχομένως για την Ευρώπη. Οι στιγμές είναι κρίσιμες.
Το μέλλον της χώρας είναι το διακύβευμα. Και όταν το διακύβευμα είναι τέτοιου μεγέθους θα ήταν παράδοξο να στοιχηματίζει κανείς σε ένα αρνητικό αποτέλεσμα.
Eφημερίδα των Συντακτών