 |
| Ο Στ. Ψυχάρης το 1978 σε εκδήλωση στο Ηρώδειο |
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Μάλιστα, νομίζω ότι είναι σωστή η λέξη «αποκαθήλωση». Πρώτον διότι πλησιάζουν τα πάθη τα σεπτά και δεύτερον γιατί αν μιλάμε για σύμβολα στα ημέτερα MME, άλλο σαν τον Σταύρο Ψυχάρη δεν υπάρχει πλέον. Ήταν ο τελευταίος μιας γενιάς που είτε εγκατέλειψε τα εγκόσμια (Λαμπράκης, Τεγόπουλος, Καραπαναγιώτης, Φιλιππόπουλος, Φυντανίδης), είτε όδευσε σιγά-σιγά προς την έξοδο και τη σύνταξη (Ρίζος, Πασαλάρης). Εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες στις επάλξεις του ΔΟΛ, αναγκάζεται τώρα να παραδώσει τα σκήπτρα. Και να τα παραδώσει όχι σε διαδόχους, αλλά σε ειδικούς διαχειριστές. Την εταιρείας Grant Thornton και το δικηγορικό γραφείο Ανδρέα Αγγελίδη. Τίτλοι τέλους, The End, σκοτάδι στο πανί και στην αίθουσα…
Υπό κανονικές συνθήκες σήμερα παραδίδεται στην Μιχαλακοπούλου..
η υπ’ αριθμ. 963/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία ο ΔΟΛ τέθηκε σε καθεστώς έκτακτης ειδικής διαχείρισης. Σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου:
α) Η διοίκηση του Δ.Ο.Λ. περνάει στους ανωτέρω διαχειριστές,
β) Οι διαχειριστές υποχρεούνται να διατηρήσουν σε λειτουργία τις δραστηριότητες του Δ.Ο.Λ. (εφημερίδες, ιστοσελίδα, περιοδικά, ραδιόφωνο) έως την μεταβίβαση της επιχείρησης η οποία θα γίνει με πλειοδοτικό διαγωνισμό επίσης,
γ) Οι διαχειριστές υποχρεώνονται να αναζητήσουν κατάλληλη χρηματοδότηση ώστε να καλύψουν τα έξοδα λειτουργίας της επιχείρησης μέχρι την μεταβίβασή της είτε ως σύνολο, είτε κατά δραστηριότητα (ΒΗΜΑ, ΝΕΑ, in.gr, BHMA FM κλπ.).
Και κάπου εδώ κλείνει ο κύκλος του Σταύρου Ψυχάρη στο «συγκρότημα». Ένας κύκλος που άνοιξε το 1972, όταν προσελήφθη ως συντάκτης της εφημερίδας «το Βήμα», την οποία και ανέλαβε να διευθύνει (με συμβουλευτική παρέμβαση Ευάγγελου Αβέρωφ) έντεκα χρόνια αργότερα. Ακολούθησαν επιτυχίες δημοσιογραφικές, εκδοτικές και διαφημιστικές, ακολούθησε η περιβόητη αγορά του 25 % του ΔΟΛ με το δάνειο των 50 εκατομμυρίων ευρώ από την Alpha Bank, ακολούθησε η πλήρης μετοχική κυριαρχία στην Μιχαλακοπούλου (με σποραδικές, και ενίοτε τραγελαφικές, ενισχύσεις τύπου Ρέστη ή Κουβουτσάκη), ακολούθησε η πτώση δραματική και συνταρακτική.
Πώς θα τον κρίνει η ιστορία; Πέρα από τα ζητήματα τα πολιτικά και της επιρροής (που θα τα κρίνουν οι πολίτες), πέρα από τα χρηματοοικονομικά (που θα τα κρίνει η δικαιοσύνη), υπάρχει και το ζήτημα το εκδοτικό, το ζήτημα της επιβίωσης του ΔΟΛ. Κι εδώ εντυπωσιάζει το πόσο κοντόφθαλμος υπήρξε ένας πραγματικά ευφυέστατος άνθρωπος σαν τον Ψυχάρη. Που ενώ κατάφερνε να προβλέψει όλες τις κινήσεις και προθέσεις των αντιπάλων του, δεν είδε ούτε ένα μέτρο μπροστά όσον αφορά στις εξελίξεις των media. Ίσως γιατί δεν μπορούσε, ίσως γιατί δεν ήθελε να δει. Μην λησμονούμε ότι σημασία πάντοτε είχε η εξουσία, με κάθε κόστος.
Ενδεικτική είναι η κουβέντα που είχα πριν από κάτι εβδομάδες με έναν σοβαρό κύριο που κάποτε έπαιξε ρόλο στα του ΔΟΛ. Και γύρισε και μου είπε: «Αν είχαμε ρίξει όλο το βάρος στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, με σκληρή δουλειά και αιματηρές οικονομίες, θα φτιάχναμε ένα μοντέλο που θα άντεχε άλλα εκατό χρόνια. Αλλά ο Ψυχάρης δεν ήθελε. Γιατί τα πράγματα που δεν τα καταλάβαινε και δεν μπορούσε να τα ελέγξει, τα έπνιγε στην κούνια. Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε…» ο.ε.δ.
- από το newpost.gr
