Γράφει ο Τάσος Παππάς
«Δεν έχει κανένα νόημα να εμφανίζεται ο οποιοσδήποτε βουλευτής δημοσίως και να του υποδεικνύει πράγματα ή να του κάνει κάποια κριτική... Δεν θα υποδείξει ο βουλευτής στον πρόεδρο τι θα κάνει αναφορικά με ένα θέμα, το οποίο ανάγεται στην κυριαρχική του θέληση».
Αυτή ήταν η τοποθέτηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν.Δ. Κώστα Τζαβάρα στο θέμα που δημιουργήθηκε με την απόφαση του Κυρ. Μητσοτάκη να απομακρύνει από τη θέση της την Κατερίνα Παπακώστα.
Παρατήρηση πρώτη: Να δεχθώ ότι ο διάλογος στα κόμματα αλλά και έξω απ' αυτά δεν μπορεί να υποκαθίσταται από τις ατάκες των πολιτικών μέσω των προσωπικών λογαριασμών τους. Κατά.. κανόνα εκεί έχουμε να κάνουμε με διαξιφισμούς που δεν διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας και αναλυτικού βάθους. Τι να πεις μέσα σε λίγες αράδες; Απλώς συνθηματολογείς, επιτίθεσαι, ενίοτε συκοφαντείς για να κερδίσεις τις εντυπώσεις πρόσκαιρα μέχρι να λάβεις την καλοπληρωμένη απάντηση από τον θιγόμενο. Και στη συνέχεια σχοινί-κορδόνι η ίδια διαδικασία.
Το ερώτημα είναι αν έχεις εναλλακτικές. Δυστυχώς στη Νέα Δημοκρατία δεν έχουν. Τα όργανα σπανίως συνεδριάζουν και σπανιότερα γίνεται σ' αυτά ουσιαστική συζήτηση. Συνήθως ο αρχηγός εκφωνεί ένα λόγο και τα στελέχη επιδοκιμάζουν και χειροκροτούν. Όσοι έχουν διαφορετική γνώμη είτε την κρατούν για τον εαυτό τους είτε τη μεταφέρουν στους κύκλους των φίλων τους.
Κάπως έτσι δημιουργούνται οι ομαδοποιήσεις, οι φράξιες και οι προσωπικοί στρατοί. Η εσωκομματική δημοκρατία είναι η αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης τέτοιου τύπου παραλυτικών φαινομένων. Όσοι τη φοβήθηκαν και την περιόρισαν το μετάνιωσαν.
Παρατήρηση δεύτερη: Τα σύγχρονα κόμματα, ακόμη και τα πιο αρχηγικά, δεν μπορεί να λειτουργούν απολύτως συγκεντρωτικά. Δεν έχει πάντα δίκιο ο επικεφαλής ούτε οι μη αιρετοί σύμβουλοι που τον περιβάλλουν (κυρίως για να τον κολακεύουν) έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους βουλευτές, οι οποίοι σε τελική ανάλυση οφείλουν να δίνουν λόγο στους ψηφοφόρους τους.
Η σχέση πρέπει να είναι αμφίδρομη. Ο πρόεδρος που εμπιστεύεται μόνο τους οπαδούς του και τους διορισμένους απ' αυτόν συνεργάτες του θα βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων όταν τα πράγματα ζορίσουν. Το κύρος και ο σεβασμός δεν επιβάλλονται με διοικητικά μέτρα.
Παρατήρηση τρίτη: Ο κ. Τζαβάρας κάλεσε την κ. Παπακώστα να αποχωρήσει από το κόμμα και να παραιτηθεί. Προφανώς της λέει να παραδώσει την έδρα της και να μη διανοηθεί να δηλώσει ανεξάρτητη. Πολύ βολικό.
Δεν θυμάμαι όμως να ενοχλήθηκε ο κ. Τζαβάρας όταν προσχώρησε στη Ν.Δ. ο κ. Φωτήλας (ο αντικαταστάτης της κ. Παπακώστα) κουβαλώντας μαζί του και την έδρα που είχε κερδίσει ως στέλεχος του Ποταμιού; Η πολιτική ηθική στα μέτρα μας.
Εφημερίδα των Συντακτών
«Δεν έχει κανένα νόημα να εμφανίζεται ο οποιοσδήποτε βουλευτής δημοσίως και να του υποδεικνύει πράγματα ή να του κάνει κάποια κριτική... Δεν θα υποδείξει ο βουλευτής στον πρόεδρο τι θα κάνει αναφορικά με ένα θέμα, το οποίο ανάγεται στην κυριαρχική του θέληση».
Αυτή ήταν η τοποθέτηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν.Δ. Κώστα Τζαβάρα στο θέμα που δημιουργήθηκε με την απόφαση του Κυρ. Μητσοτάκη να απομακρύνει από τη θέση της την Κατερίνα Παπακώστα.
Παρατήρηση πρώτη: Να δεχθώ ότι ο διάλογος στα κόμματα αλλά και έξω απ' αυτά δεν μπορεί να υποκαθίσταται από τις ατάκες των πολιτικών μέσω των προσωπικών λογαριασμών τους. Κατά.. κανόνα εκεί έχουμε να κάνουμε με διαξιφισμούς που δεν διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας και αναλυτικού βάθους. Τι να πεις μέσα σε λίγες αράδες; Απλώς συνθηματολογείς, επιτίθεσαι, ενίοτε συκοφαντείς για να κερδίσεις τις εντυπώσεις πρόσκαιρα μέχρι να λάβεις την καλοπληρωμένη απάντηση από τον θιγόμενο. Και στη συνέχεια σχοινί-κορδόνι η ίδια διαδικασία.
Το ερώτημα είναι αν έχεις εναλλακτικές. Δυστυχώς στη Νέα Δημοκρατία δεν έχουν. Τα όργανα σπανίως συνεδριάζουν και σπανιότερα γίνεται σ' αυτά ουσιαστική συζήτηση. Συνήθως ο αρχηγός εκφωνεί ένα λόγο και τα στελέχη επιδοκιμάζουν και χειροκροτούν. Όσοι έχουν διαφορετική γνώμη είτε την κρατούν για τον εαυτό τους είτε τη μεταφέρουν στους κύκλους των φίλων τους.
Κάπως έτσι δημιουργούνται οι ομαδοποιήσεις, οι φράξιες και οι προσωπικοί στρατοί. Η εσωκομματική δημοκρατία είναι η αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης τέτοιου τύπου παραλυτικών φαινομένων. Όσοι τη φοβήθηκαν και την περιόρισαν το μετάνιωσαν.
Παρατήρηση δεύτερη: Τα σύγχρονα κόμματα, ακόμη και τα πιο αρχηγικά, δεν μπορεί να λειτουργούν απολύτως συγκεντρωτικά. Δεν έχει πάντα δίκιο ο επικεφαλής ούτε οι μη αιρετοί σύμβουλοι που τον περιβάλλουν (κυρίως για να τον κολακεύουν) έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους βουλευτές, οι οποίοι σε τελική ανάλυση οφείλουν να δίνουν λόγο στους ψηφοφόρους τους.
Η σχέση πρέπει να είναι αμφίδρομη. Ο πρόεδρος που εμπιστεύεται μόνο τους οπαδούς του και τους διορισμένους απ' αυτόν συνεργάτες του θα βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων όταν τα πράγματα ζορίσουν. Το κύρος και ο σεβασμός δεν επιβάλλονται με διοικητικά μέτρα.
Παρατήρηση τρίτη: Ο κ. Τζαβάρας κάλεσε την κ. Παπακώστα να αποχωρήσει από το κόμμα και να παραιτηθεί. Προφανώς της λέει να παραδώσει την έδρα της και να μη διανοηθεί να δηλώσει ανεξάρτητη. Πολύ βολικό.
Δεν θυμάμαι όμως να ενοχλήθηκε ο κ. Τζαβάρας όταν προσχώρησε στη Ν.Δ. ο κ. Φωτήλας (ο αντικαταστάτης της κ. Παπακώστα) κουβαλώντας μαζί του και την έδρα που είχε κερδίσει ως στέλεχος του Ποταμιού; Η πολιτική ηθική στα μέτρα μας.
Εφημερίδα των Συντακτών