Σε μια ομολογουμένως πρωτότυπη ερώτηση δημοσκόπησης, η απάντηση εντυπωσιάζει. Η ερώτηση: «Πόσο εμπιστεύεστε καθέναν από τους παρακάτω πρωταγωνιστές της δημόσιας ζωής;». Το μεγαλύτερο ποσοστό - 26,5% - συγκεντρώνει η απάντηση «φίλους και προσωπικότητες που ακολουθείτε στα κοινωνικά δίκτυα (facebook, twitter κ.λπ.)». Oι ερωτώμενοι τοποθετούν για την ίδια ερώτηση τους πολιτικούς πολύ χαμηλά και μάλιστα με ποσοστό 7,5%.
Ακόμη μία ερώτηση στην ίδια δημοσκόπηση: «Ποια κατεύθυνση πιστεύετε ότι πρέπει να ακολουθήσει η χώρα την επόμενη πενταετία;». 44% απαντά πως θα πρέπει να εξετάσει σοβαρά το ενδεχόμενο αποχώρησης από τη ζώνη του ευρώ. Η δημοσκόπηση ήταν..
της Κάπα Research για το «Βήμα της Κυριακής». Τα δύο ερωτήματα, ενδεικτικά μόνο σε έναν πλούτο ευρημάτων και καταγραφής τάσεων. Αντιπροσωπευτικά όμως της ελληνικής συγκυρίας. Και εν πολλοίς καθοριστικά, στον βαθμό που προδιαγράφουν δύο δυνητικές δεξαμενές που θα βρούμε μπροστά μας άμεσα.
Η πρώτη: το ρεύμα της αντιπολιτικής που τροφοδότησε ο στατικός πυρήνας της άσκησης των Μνημονίων, απαξίωσε για πολύ κόσμο την υψηλή λειτουργία της πολιτικής. Αν η κουβέντα σήμερα οριοθετείται στο πεδίο των δεξιοτήτων για ένα αμετάβλητο μείγμα, ο κόσμος αναζητά αλλού διεξόδους. Η χαμηλή εμπιστοσύνη στο σημερινό πολιτικό προσωπικό μετατοπίζει όλη την πρόσληψη του κοινού. Από τα κοινωνικά δίκτυα θα ξεπηδήσει η νέα σωτηριολογία. Οι νέοι παίκτες θα έχουν αρχικά followers και θα έχουν όλο και λιγότερο ανάγκη συγκροτημένων πολιτικών σχηματισμών. Αν το '80 και το '90 είχαμε τη σύζευξη πολιτικής επικοινωνίας με όρους διαφήμισης και κομμάτων που στήριζαν τις υποψηφιότητες, η νέα εποχή θα αρκείται σε ψηφιακές παρουσίες και ατάκες. Μαντέψτε ποιος πολιτικός χώρος θα ευνοηθεί από το νέο ρινγκ.
Η δεύτερη: η πλατφόρμα για έξοδο από το ευρώ. Δεν σχηματοποιείται σήμερα πολιτικά. Το πιο σοβαρό κόμμα της Αριστεράς, το ΚΚΕ, την ξορκίζει και τη θέτει μόνο υπό όρους τεράστιων κοινωνικών μεταβολών. Τελεία. Οι υπόλοιποι που τη βλέπουν θετικά, δεν διαμορφώνουν όρους πολιτικής ισχύος (π.χ., ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Κι όμως, η τάση επανέρχεται. Το κρίσιμο σήμερα είναι πως όσο μένει μετέωρη ως πρόθεση και όσο διαχέεται παντού δυνητικά θα δημιουργήσει τους όρους για να εκταμιευτεί από έναν νέο νομισματικό «μεσσία». Τον δεύτερο πιθανώς αναζητήστε τον στην πρώτη δεξαμενή του σημερινού μας σημειώματος.
* το άρθρο του Δ. Ν. Μανιάτη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (Αριστερά της ΕΔΕΜ / 25-42017)
