Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Κάθε, μα κάθε, μα κάθε φορά! Κάθε φορά που ένας Αμερικανός πρόεδρος θέλει να ισχυροποιήσει την εξουσία του, να φανεί αρσενικός στα μάτια των ψηφοφόρων του, να κάνει τα γλυκά μάτια στην βιομηχανία όπλων, ξεκινάει έναν πόλεμο. Μεγάλο πόλεμο, μικρό πόλεμο, θριαμβευτικό πόλεμο, ανόρεχτο πόλεμο, έστω μια πολεμική επιχείρηση βρε αδερφέ, μια επεμβασούλα, έναν βομβαρδισμό γαμώ το σπιτάκι μου, γαμώ. Έναν βομβαρδισμό…
Όπως το γράφουμε εδώ στο Newpost:
«Μπαράζ πυραυλικών επιθέσεων εξαπέλυσαν τις πρώτες πρωινές ώρες εναντίον της Συρίας οι ΗΠΑ. Εκπρόσωπος του αμερικανικού Πενταγώνου δήλωσε ότι εκτοξεύτηκαν 59 πύραυλοι “τόμαχοκ”. Οι πύραυλοι αυτοί έπληξαν αεροσκάφη, καταφύγια αεροσκαφών, εγκαταστάσεις αποθήκευσης καυσίμων και πολεμικών εφοδίων, αποθήκες πυρομαχικών, θέσεις αντιαεροπορικής άμυνας, αλλά και επίγεια ραντάρ».Κι όπως το συνοψίζουν οι New York Times:
«Ήταν η πρώτη φορά που ο Λευκός Οίκος διέταξε στρατιωτική δράση εναντίον δυνάμεων που πρόσκεινται στον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ.»Και κάπως έτσι μπλέξαμε για μια ακόμη φορά. Μπλέξαμε όλοι δηλαδή και οι Αμερικάνοι και οι Ρώσοι και οι Σύριοι και οι Κούρδοι και οι Τούρκοι και οι Ιρακινοί που είναι στη γειτονιά, για να μη σας πω για τους Λιβανέζους που είναι πάντοτε και απολύτως πεπεισμένοι ότι η τελευταία φάπα στη σειρά θα αφορά στην περίπτωσή τους. Γιατί ο Τραμπ βρέθηκε στα δύσκολα κι έπρεπε να κάνει πόλεμο. Πριν καν συμπληρώσει εκατό μέρες στην εξουσία…
Αυτά συμβαίνουν με τους Αμερικανούς προέδρους όταν στενεύονται κάπως και καλύτερα απ’ όλους το είχε θέσει το ζήτημα ο ναύαρχος Γουίλιαμ Κρόου, λέγοντας:
«Άμα θες να είσαι σπουδαίος πρόεδρος πρέπει να κάνεις πόλεμο. Όλοι οι σπουδαίοι πρόεδροι διεξήγαγαν πολέμους.»Κατανοητόν κι ο Τραμπ ήταν μέχρι τα φρύδια στον κουβά τον τελευταίο καιρό. Τη ρούφηξε με την μεταρρύθμιση για την υγεία, την ήπιε με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Μάικλ Φλυν, τα είδε όλα με το μπάχαλο στο Λευκό Οίκο και στους συμβούλους του, κοντεύει να χάσει το φως του με το Russiagate -όπου δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην κατηγορεί τον διπλανό του για πράκτορα των Ρώσων. Για υποχείριό τους, για δουλάκι τους, για υπάλληλό τους, για μαριονέτα τους. Τέτοια τρέλα με τη Μόσχα (δες εδώ) ούτε επί Μακάρθι δεν επικρατούσε στην αμερικάνικη πολιτική ζωή.
Με τον Τραμπ και τα παλικάρια του να είναι στο επίκεντρο του στόρι και να κινδυνεύουν από στιγμή σε στιγμή να έρθουν μούρη με μούρη με τα δικαστήρια. Υπό αυτές τις συνθήκες και λίγοι ήταν οι 59 πύραυλοι που έριξαν οι Αμερικάνοι στη Συρία. Στο χωριό μου τα Τρίκαλα που έχουμε μάθει να χυδαιολογούμε από μικροί, θα το ονομάζαμε κάτι σαν «να σφίξουν οι κώλοι». Εσείς εδώ στην Αθήνα που γεννήσατε τον πολιτισμό και τη δημοκρατία υποθέτω πως θα το βαφτίζατε «διαφημιστικό κόλπο». Όπως και να έχει το πράγμα η Μεσόγειος φλέγεται για μια ακόμη φορά και μαζί της εύχομαι να μην αρπάξει φωτιά και η γούνα μας…
- από το newpost
