Δύο αίθουσες (Ιντεάλ ,Δαναός) θα φιλοξενήσουν παραπάνω από 50
ταινίες χωρισμένες σε πέντε κατηγορίες. Για μια βδομάδα, όχι παραπάνω.
Οσο χρειάζεται. Συγχρόνως, με κάποιες επιλογές της, η διοργάνωση θα
κάνει.. προτάσεις για αγορά ταινιών στην ελληνική διανομή αλλά και ειδικές
προβολές σε χώρους όπως το θέατρο του Λυκαβηττού που για μια βραδιά θα
μετατραπεί σε γνήσιο drive in (με την παλιά έννοια του όρου)
προβάλλοντας το «Μπόνι και Κλάιντ».
Μια ακόμη πρωτοπορία στο καινούργιο αυτό φεστιβάλ είναι ο
«τηλεοπτικός προσανατολισμός» με προβολή σειρών που είτε δεν μάθαμε ποτέ
στην Ελλάδα όπως η γερμανική «Οκτώ ώρες δεν κάνουν μια μέρα» (1972) του
Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, είτε πασίγνωστων σειρών όπως «O Υποπτος
κόσμος του Τουίν Πικς» του Ντέιβιντ Λιντς που κρύβουν ακόμα θαμμένα
μυστικά.
Επίσης χρήματα. Ενώ δεν θα υπάρχει κριτική επιτροπή για το
διαγωνιστικό τμήμα που τιτλοφορείται «Under the Radar», η ταινία που θα
κερδίσει το βραβείο κοινού θα πάρει 5.000 ευρώ. Συν το ότι
2.000 ευρώ θα κερδίσει η καλύτερη (εδώ, σύμφωνα με ειδική επιτροπή)
μουσική ταινία στο τμήμα «On air».
Για τις λεπτομέρειες του φεστιβάλ όμως μπορείτε να πληροφορηθείτε στο http://elff.gr/ .
Η ουσιαστική ύπαρξη αυτού του σχολίου οφείλεται στη χαρά της
δημιουργίας εν μέσω οικονομικής κρίσης, όπου οι περισσότεροι αδρανούν
και «φρενάρουν» διότι φοβούνται να ρισκάρουν. Η προσπάθεια του Εν Λευκώ
μάς λέει ότι ακόμα και ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ μπορεί να αποτελέσει
καλό παράδειγμα για το τι χρειάζεται αυτός ο τόπος σήμερα για να
ξεφύγει από την μούχλα και την γκρίνια: τόλμη, πρωτογενείς (όσο γίνεται)
ιδέες και επένδυση με ρίσκο.
Με άλλα λόγια για να προχωρήσεις πρέπει να ρίξεις το ζάρι.
Κι αν τελικά αποτύχεις, τουλάχιστον προσπάθησες ρε γαμ... το!
Γιάννης Ζουμπουλάκης (tovima)