Ενώ η Γαλλία ξεροσταλιάζει στις κάλπες, προκειμένου να ανανεώσει το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται την κυβερνητική εξουσία, εμείς οι απ’ έξω βλέπουμε τις πολιτικές καρικατούρες των διεκδικητών του προεδρικού… τίτλου και αναρωτιόμαστε πόσο απαραίτητο είναι όλο αυτό για την ευτυχία των Γάλλων. Και πόσο απαραίτητες είναι αυτές. Οι καρικατούρες των διεκδικητών. Όπως της Μαρίν Λεπέν, δηλαδή: «Θα σας προστατεύσω. Το πρώτο μέτρο που θα λάβω ως πρόεδρος της Γαλλίας θα είναι να αποκαταστήσω τα σύνορα της Γαλλίας»…
Θα αποκαταστήσει τα… σύνορα της Γαλλίας! Ως Ζαν ντ’ Άρκ του 21ου αιώνα. Που πήρε.. απ’ το Θεό τη διαταγή να μπει επικεφαλής του γαλλικού κράτους για να εκδιώξει τους Άγγλους εισβολείς…
Αλλά οι «εισβολείς» στην περίπτωσή μας δεν είναι Άγγλοι στρατιώτες με τόξα και σπαθιά. Σύριοι πρόσφυγες είναι. Με τον πανικό του εμφυλίου στα μάτια. Επιχειρούν το δουλεμπορικό «ταξίδι της απελπισίας» και γλυτώνουν τον πνιγμό. Και φτάνουν στις μεσογειακές ακτές για να «διαμοιραστούν» στις ευρωπαϊκές χώρες. Να απαγκιάσουν...
(......)
Ωστόσο οι Γάλλοι, όσο κι αν είναι σωβινιστές και όσο κι αν φρικάρουν με τους τζιχαντιστές του ISIS (όλοι φρικάρουμε), δεν είναι τόσο ηλίθιοι ούτε τόσο διαταραγμένοι ώστε να ψηφίσουν Μαρίν Λεπέν επειδή τους υπόσχεται… προστασία δια της φραγής των συνόρων. Οι περισσότεροι θα την ψηφίσουν από αντίδραση σ’ αυτό το αβάσταχτο τοπίο αισθηματικής ξηρασίας που βιώνουν – όλοι το βιώνουμε, όπου ευδοκιμούν τα βασικά ένστικτα του οικονομισμού: ο πολιτικός κυνισμός, ο μεσσιανισμός των αγορών, η αλαζονεία του πλούτου, η μιζέρια της φτώχειας. Μια κουταμάρα∙ που θα την διορθώσουν στον β’ γύρο…
- διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο μπλογκ restaro.(ΕΔΩ)