Γράφει ο Δημήτρης Ν. Μανιάτης*
Έχει τουλάχιστον ενδιαφέρον να παρατηρείς πώς αντιμετωπίζουν τον ίδιο άνθρωπο οι ίδιοι ακριβώς σχολιαστές σε διαφορετική συγκυρία. Για μέρος των συντηρητικών δημοσιολόγων ο Φώτης Κουβέλης ήταν ένας σοβαρός ρεαλιστής πολιτικός που έθεσε πάνω από τα δικά του κομματικά συμφέροντα το εθνικό καθήκον σε δύο στιγμές. Αρχικά με την αποχώρηση της ανανεωτικής πτέρυγας από το ΣΥΡΙΖΑ και κατά δεύτερον με την προσχώρηση της ΔΗΜΑΡ στο κυβερνητικό σχήμα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ το 2012.
Στην πρώτη περίπτωση οι συντηρητικοί δημοσιολόγοι είδαν πως με αυτόν τον τρόπο ο Κουβέλης υπερασπιζόταν την ευρωπαϊκή πλατφόρμα και την κληρονομιά της σοβαρής Αριστεράς απέναντι στην «αριστερίστικη μετάλλαξη του κόμματος». Στη δεύτερη είδαν πως ιεραρχούσε.. την πολιτική σταθερότητα της χώρας ακόμη και με το επώδυνο κόστος της στήριξης ενός Μνημονίου.
Εδώ και μερικές ημέρες ο Κουβέλης είναι ο κατάπτυστος πολιτικός που «ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ ενώ ήταν πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ». Είναι ο ασυνεπής άνδρας που στηρίζει σήμερα τον Τσίπρα και την «εθνικολαϊκιστική» – όπως παβλοφικά περιγράφουν τη σημερινή κυβέρνηση.
Για το πρώτο σκέλος των «ειδικών δικαστηρίων» των δημοσιολόγων αξίζει να πούμε πως ο Κουβέλης είπε απλώς πως ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Μα ο ίδιος είχε αποχωρήσει από τη ΔΗΜΑΡ λίγο πριν. Άρα δεν τίθεται ζήτημα για τις δηλώσεις ή τη στήριξη που ο ίδιος επέλεξε να δώσει.
Πάμε τώρα στο δεύτερο σκέλος: Αν θεωρήσουμε ως αναγκαία την προσφυγή σε δανεισμό και την υπαγωγή της χώρας στον μηχανισμό των δανειστών (βλέπε Μνημόνιο), γιατί αυτό κρίνεται ως «σοβαρή επιλογή» όταν πρόκειται για τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ και όχι όταν πρόκειται για την κυβέρνηση της Αριστεράς; Γιατί ο Κουβέλης είναι σοβαρός όταν στηρίζει το ένα μνημόνιο και όχι όταν στηρίζει το άλλο (σημείωση: στηρίζει και όχι ψηφίζει, αφού ποτέ δε ψήφισε ο ίδιος Μνημόνιο); Υπάρχει Μνημόνιο που είναι αναγκαίο για να μην καταρρεύσει η χώρα, σύμφωνα με τη λογική των συντηρητικών δημοσιολόγων, και Μνημόνιο που απλώς έφερε η Αριστερά του Τσίπρα επειδή έτσι γούσταρε;
Είναι πολύ εύκολο να μεταστρέψεις ή να παραχαράξεις την αλήθεια. Αυτή όμως πάντα είναι αδυσώπητη. Ο Φώτης Κουβέλης δεν μετατοπίστηκε. Δεν έκανε κάποια κωλοτούμπα. Απλώς στήριξε και στηρίζει τη σημερινή συνθηκολογημένη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, επειδή γίνεται μία συζήτηση για το αν του προτάθηκε να είναι πρόεδρος της Δημοκρατίας το 2014, να θυμίσουμε πως η απόφαση της ΔΗΜΑΡ να μη στηρίξει την πρόταση της κυβέρνησης Σαμαρά για οποιοδήποτε πρόσωπο στην ανώτατη αυτή θέση ήταν ομόφωνη. Να είμαστε λίγο σοβαροί.
*από τη στήλη «Αριστερά της Εδέμ» / εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017
Έχει τουλάχιστον ενδιαφέρον να παρατηρείς πώς αντιμετωπίζουν τον ίδιο άνθρωπο οι ίδιοι ακριβώς σχολιαστές σε διαφορετική συγκυρία. Για μέρος των συντηρητικών δημοσιολόγων ο Φώτης Κουβέλης ήταν ένας σοβαρός ρεαλιστής πολιτικός που έθεσε πάνω από τα δικά του κομματικά συμφέροντα το εθνικό καθήκον σε δύο στιγμές. Αρχικά με την αποχώρηση της ανανεωτικής πτέρυγας από το ΣΥΡΙΖΑ και κατά δεύτερον με την προσχώρηση της ΔΗΜΑΡ στο κυβερνητικό σχήμα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ το 2012.
Στην πρώτη περίπτωση οι συντηρητικοί δημοσιολόγοι είδαν πως με αυτόν τον τρόπο ο Κουβέλης υπερασπιζόταν την ευρωπαϊκή πλατφόρμα και την κληρονομιά της σοβαρής Αριστεράς απέναντι στην «αριστερίστικη μετάλλαξη του κόμματος». Στη δεύτερη είδαν πως ιεραρχούσε.. την πολιτική σταθερότητα της χώρας ακόμη και με το επώδυνο κόστος της στήριξης ενός Μνημονίου.
Εδώ και μερικές ημέρες ο Κουβέλης είναι ο κατάπτυστος πολιτικός που «ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ ενώ ήταν πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ». Είναι ο ασυνεπής άνδρας που στηρίζει σήμερα τον Τσίπρα και την «εθνικολαϊκιστική» – όπως παβλοφικά περιγράφουν τη σημερινή κυβέρνηση.
Για το πρώτο σκέλος των «ειδικών δικαστηρίων» των δημοσιολόγων αξίζει να πούμε πως ο Κουβέλης είπε απλώς πως ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Μα ο ίδιος είχε αποχωρήσει από τη ΔΗΜΑΡ λίγο πριν. Άρα δεν τίθεται ζήτημα για τις δηλώσεις ή τη στήριξη που ο ίδιος επέλεξε να δώσει.
Πάμε τώρα στο δεύτερο σκέλος: Αν θεωρήσουμε ως αναγκαία την προσφυγή σε δανεισμό και την υπαγωγή της χώρας στον μηχανισμό των δανειστών (βλέπε Μνημόνιο), γιατί αυτό κρίνεται ως «σοβαρή επιλογή» όταν πρόκειται για τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ και όχι όταν πρόκειται για την κυβέρνηση της Αριστεράς; Γιατί ο Κουβέλης είναι σοβαρός όταν στηρίζει το ένα μνημόνιο και όχι όταν στηρίζει το άλλο (σημείωση: στηρίζει και όχι ψηφίζει, αφού ποτέ δε ψήφισε ο ίδιος Μνημόνιο); Υπάρχει Μνημόνιο που είναι αναγκαίο για να μην καταρρεύσει η χώρα, σύμφωνα με τη λογική των συντηρητικών δημοσιολόγων, και Μνημόνιο που απλώς έφερε η Αριστερά του Τσίπρα επειδή έτσι γούσταρε;
Είναι πολύ εύκολο να μεταστρέψεις ή να παραχαράξεις την αλήθεια. Αυτή όμως πάντα είναι αδυσώπητη. Ο Φώτης Κουβέλης δεν μετατοπίστηκε. Δεν έκανε κάποια κωλοτούμπα. Απλώς στήριξε και στηρίζει τη σημερινή συνθηκολογημένη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, επειδή γίνεται μία συζήτηση για το αν του προτάθηκε να είναι πρόεδρος της Δημοκρατίας το 2014, να θυμίσουμε πως η απόφαση της ΔΗΜΑΡ να μη στηρίξει την πρόταση της κυβέρνησης Σαμαρά για οποιοδήποτε πρόσωπο στην ανώτατη αυτή θέση ήταν ομόφωνη. Να είμαστε λίγο σοβαροί.
*από τη στήλη «Αριστερά της Εδέμ» / εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017