Γράφει ο Διονύσης Βραϊμάκης*
Το θέμα του γηπέδου τού Παναθηναϊκού είναι αρχαία ελληνική ιστορία. Σαν να άρχισε την εποχή των περσικών πολέμων και συνεχίζεται την εποχή των μνημονίων. Μερικές γενιές νεοελλήνων, φίλων του Παναθηναϊκού, έζησαν την περιπλάνηση του ονείρου που άλλαζε κυβερνήσεις και γειτονιές –άλλοτε με σοβαρές προτάσεις και άλλοτε με αστήρικτες σκέψεις. Η ιδέα του γηπέδου πορεύτηκε από τη Λεωφόρο στον Ελαιώνα, από τον Ελαιώνα στο Γουδή, από το Γουδή στο Ελληνικό, από το Ελληνικό στον Βοτανικό, από τον Βοτανικό ξαναγύρισε στη Λεωφόρο, ενώ κάποια στιγμή πέρασε ως σκέψη.. μια βόλτα από το Γαλάτσι. Στην ιστορία υπουργοί ενεπλάκησαν (Σουφλιάς, Βάσω Παπανδρέου, Βενιζέλος, Λαλιώτης, Μπιρμπίλη), δήμαρχοι υποσχέθηκαν (Μπακογιάννη, Κακλαμάνης. Καμίνης κ.α.), πολιτικάντηδες ψηφοθήρησαν και τζόγαραν πάνω του. Αλλά δεκαετίες μετά μοναδική σταθερά του Παναθηναϊκού είναι η κυρα-Λεωφόρος, η γηραιά κυρία των ελληνικών γηπέδων που ανοίγει όποτε χρειαστεί την αγκαλιά της στον σύλλογο όταν αποφασίζει να ξεσπιτωθεί.
Τώρα το όνειρο (ή το παραμύθι, θα δείξει ο χρόνος), περνάει πάλι από το Γουδή. Το οποίο ξέθαψε ξαφνικά η κυβέρνηση και το έβαλε πάλι αναγομωμένο στην κυκλοφορία. Προφανώς αυτή η περιοχή είναι η καλύτερη λύση από όσες προτάθηκαν. Μια πολύ μεγάλη έκταση, κοντά στην ιστορική έδρα του Παναθηναϊκού, προσβάσιμη από μετρό και πολλούς οδικούς άξονες –ανάμεσά τους και η Αττική οδός– προσφέρεται για ένα μεγάλο σύγχρονο γήπεδο που θα μπορούσε να είχε γίνει πολλά χρόνια πριν, αν:
* To άρθρο του Διονύση βραϊμάκη δημοσιεύτηκε στη Live Sport του Σαββάτου
- πηγή: harddog-sport
Το θέμα του γηπέδου τού Παναθηναϊκού είναι αρχαία ελληνική ιστορία. Σαν να άρχισε την εποχή των περσικών πολέμων και συνεχίζεται την εποχή των μνημονίων. Μερικές γενιές νεοελλήνων, φίλων του Παναθηναϊκού, έζησαν την περιπλάνηση του ονείρου που άλλαζε κυβερνήσεις και γειτονιές –άλλοτε με σοβαρές προτάσεις και άλλοτε με αστήρικτες σκέψεις. Η ιδέα του γηπέδου πορεύτηκε από τη Λεωφόρο στον Ελαιώνα, από τον Ελαιώνα στο Γουδή, από το Γουδή στο Ελληνικό, από το Ελληνικό στον Βοτανικό, από τον Βοτανικό ξαναγύρισε στη Λεωφόρο, ενώ κάποια στιγμή πέρασε ως σκέψη.. μια βόλτα από το Γαλάτσι. Στην ιστορία υπουργοί ενεπλάκησαν (Σουφλιάς, Βάσω Παπανδρέου, Βενιζέλος, Λαλιώτης, Μπιρμπίλη), δήμαρχοι υποσχέθηκαν (Μπακογιάννη, Κακλαμάνης. Καμίνης κ.α.), πολιτικάντηδες ψηφοθήρησαν και τζόγαραν πάνω του. Αλλά δεκαετίες μετά μοναδική σταθερά του Παναθηναϊκού είναι η κυρα-Λεωφόρος, η γηραιά κυρία των ελληνικών γηπέδων που ανοίγει όποτε χρειαστεί την αγκαλιά της στον σύλλογο όταν αποφασίζει να ξεσπιτωθεί.
Τώρα το όνειρο (ή το παραμύθι, θα δείξει ο χρόνος), περνάει πάλι από το Γουδή. Το οποίο ξέθαψε ξαφνικά η κυβέρνηση και το έβαλε πάλι αναγομωμένο στην κυκλοφορία. Προφανώς αυτή η περιοχή είναι η καλύτερη λύση από όσες προτάθηκαν. Μια πολύ μεγάλη έκταση, κοντά στην ιστορική έδρα του Παναθηναϊκού, προσβάσιμη από μετρό και πολλούς οδικούς άξονες –ανάμεσά τους και η Αττική οδός– προσφέρεται για ένα μεγάλο σύγχρονο γήπεδο που θα μπορούσε να είχε γίνει πολλά χρόνια πριν, αν:
** αν η Πολιτεία είχε πραγματική πρόθεση να το κτίσει,Η λύση-Γουδή πολεμήθηκε λυσσαλέα, με σοβαρές κινήσεις, αλλά και με γελοία συλλαλητήρια επαναστατημένων κατοίκων του Παπάγου και των γύρω περιοχών που διαδήλωσαν κατά του γηπεδικού μιάσματος «με Ρόλεξ στα χέρια και γούνες στους ώμους», όπως θα έλεγε ο Χάρρυ Κλυνν. Να δούμε πόσο σοβαρή θα είναι η νέα «Απόπειρα Γουδή» που επιχειρεί η κυβέρνηση του Σύριζα. Δηλαδή του κόμματος που πρώτο έριξε την πέτρα του αναθέματος στον Βοτανικό, για να σώσει τους κορμοράνους, και τώρα θέλει να βάλει τον θεμέλιο λίθο στο Γουδή.
** αν μεγαλόσχημοι υπουργοί με ακράτεια λόγων είχαν λόγο (λόγο τιμής, εννοώ)
** αν παλιότερες διοικήσεις του Παναθηναϊκού δεν έκαναν λάθη.
* To άρθρο του Διονύση βραϊμάκη δημοσιεύτηκε στη Live Sport του Σαββάτου
- πηγή: harddog-sport