Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Κάτσε μισό λεπτό ρε παιδί μου, να δω τι έχει σήμερα το μενού. Λοιπόν, παίζει επανεμφάνιση Πανίκα με αιχμές εναντίον τόσο του ΣΥΡΙΖΑ (σώπα καλέ!) όσο και του Κυριάκου (τρόμαξα τώρα!) και αποκάλυψη ότι σε ένα χρόνο θα είναι βουλευτής με νέο κόμμα. Κόμμα που θα δημιουργηθεί εν καιρώ τω δέοντι, με ηγέτη «που τον ψάχνουμε». Ελπίζοντας να μη στείλει εμένα ο Χατζής στα νύχια του Ψωμιάδη (μη αφεντικό, θα δουλεύω και Κυριακές…), περνάω στην συμμετοχή Καμίνη σε σύνοδο Δημάρχων στις Βρυξέλλες (Παγκράτι μόνο μην έρθεις κυρ Γιώργο, δεν σε αγαπάει κανείς), σημειώνω το βίντεο με Μίκη Θεοδωράκη να πλέκει (ας τον προστατεύσει κάποιος επιτέλους) και καταλήγω στο μόνο αξιοσημείωτο γεγονός του τελευταίου εικοσιτετραώρου: Την.. παραίτηση της Γιάννας Αγγελοπούλου από τη θέση της Πρέσβειρας εκ Προσωπικοτήτων!
Ε ναι, όταν παίζει μπάλα ολόκληρη Γιάννα τι να τραγουδήσουν μια Βελκουλέσκου ή μια Κριστίν; Διορισμένες είναι άλλωστε οι δόλιες, δεν βγήκαν μπροστά με την αξία τους να κατακτήσουν τον κόσμο. Και την συνείδηση του Έλληνα πολίτη, που ακούει «Γιάννα» και καταλαβαίνει αμέσως σε ποια αφορά το όνομα. Όπως λέγαμε παλαιότερα «Αντρέας» και «Μένιος» ή «Άκης» και πήγαινε ο νους στο σωστό πρόσωπο, όπως λέμε τώρα «Αλέξης» ή «Κυριάκος». Άμα σε ξέρει ο λαός (συγγνώμη, ο λαουτζίκος) με το μικρό σου, είσαι κάποιος και κάποια δεν είσαι κανένα πλάσμα από του πουθενά που αγωνίζεται να κατακτήσει τη διασημότητα.
Και αυτό σου το παράσημο οφείλεις να το υπερασπιστείς, όπως το υπερασπίστηκε η Γιάννα. Με δικά της λόγια:
«Μετά την σειρά ενεργειών και παραλείψεων που αφορούν την ιδιότητά μου ως Πρέσβεως εκ Προσωπικοτήτων που κατέχω από το 1998 και την έκδοση του διπλωματικού διαβατηρίου που παρακολουθεί την ιδιότητα αυτή, είμαι υποχρεωμένη να το αποποιηθώ. Την ανάθεση αυτή την εξέλαβα πάντα ως αναγνώριση στο πρόσωπό μου και αντίστοιχα, με όλες μου τις δυνάμεις, όλα αυτά τα χρόνια, προσέφερα στην χώρα μου εν γνώσει όλων των Κυβερνήσεων. Ποτέ δεν ζήτησα τίποτε από κανέναν. Συνεχίζω, πέραν των εκάστοτε κυβερνητικών συμπεριφορών, να προσφέρω και να υπηρετώ αυτό που κρίνω ως σημαντικό για την χώρα μας».Και βγήκαν ύστερα τα κουμμούνια στην «Αυγή» και αναρωτιόσαντε τι πρόσφερε επιτέλους η Γιάννα στην πατρίδα «εκτός από το πάρτι των Ολυμπιακών Αγώνων». Το οποίον ακούγεται πολύ κακεντρεχές εκ πρώτης όψεως και πολύ αριστερό και πολύ ύπουλο, αλλά για λάθος δεν το βλέπω. Μόνο το πάρτι σκέφτηκα κι εγώ, άντε και τις υποτροφίες με το ίδρυμα Κλίντον.
Αλλά τέτοιες υποτροφίες προσφέρει κι άλλος κόσμος, δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του Αγγελοπουλέικου και δεν είδα να μοιράζονται τα διπλωματικά διαβατήρια σωρηδόν. Και τέλος πάντων άμα πρόσφερες ρε παιδάκι τόσα πολλά αυτά τα 19 χρόνια, ρίξε κι έναν κατάλογο στο τραπέζι να μάθουμε πέντε πράγματα κι εμείς που είμαστε κοινοί θνητοί και δεν έχουμε προσβάσεις στα μεγάλα σαλόνια. Αν τον έχεις πρόχειρο δηλαδή. Αν δεν τον έχεις όμως, καλόν είναι να περιορίζεσαι στα κάθε είδους πάρτι και να περιμένεις υπομονετικά χωρίς φασαρίες ή γκρίνιες. Εδώ ακόμη και τον Σημίτη ξεθάψαμε στην Ελλάδα και τον κάναμε τιμώμενο πρόσωπο σε Φόρουμ, δεν θα βρούμε κάποια στιγμή λίγο χρόνο και χώρο για την “lady Gianna”;
Υ.Γ.: Είδα τώρα στην τηλεόραση κι έναν καλό συνάδελφο που είχε στείλει στη μεγάλη κυρία 2004 τριαντάφυλλα μόλις ακούστηκε το "Athens" από τα χείλη του Σάμαρανκ και αναστέναξα. Πότε θα ξαναζήσουμε τόσο μεγάλες στιγμές;
- από το newpost