Δύο δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης προξενούν τουλάχιστον προβληματισμό. Δήλωση πρώτη - τουλάχιστον όπως μεταφέρθηκε από τα ΜΜΕ χθες: «Πρέπει να ποινικοποιηθεί το χάσιμο χρόνου στην αξιολόγηση». Δήλωση δεύτερη, εν μέσω τηλεοπτικού λόγου: «Δεν θέλω να κλείσει η αξιολόγηση, θέλω να φύγει άμεσα ο Τσίπρας».
Πάμε στην πρώτη. Η αξιολόγηση και η διαπραγμάτευση είναι η συνισταμένη δύο μερών. Δεν έχει σημασία να περιγράψουμε ή να υπενθυμίσουμε τον συσχετισμό δύναμης σήμερα. Ούτε ποιος έφερε την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση, ποιος εξέθρεψε για δεκαετίες το κοινωνικό της μοντέλο.
Εχει σημασία όμως να θυμόμαστε πως αν μια διαπραγμάτευση τραβάει σε μάκρος, συνήθως δεν φταίει μόνο ο ένας. Συνήθως φταίει ή ευθύνεται και ο άλλος. Και στην περίπτωσή μας, αφού περνάμε..
μεταρρυθμιστικές εξετάσεις ανά τακτικά διαστήματα, οφείλουμε να σημειώσουμε πως αυτές εκπορεύονται από μια συμφωνία που είχαμε το καλοκαίρι του 2015. Επώδυνη, σκληρή, ανάλγητη, αλλά συμφωνία που κρατούσε τη χώρα εντός ευρώ και ψηφίστηκε από την πλειονότητα του πολιτικού συστήματος. Προφανώς και από τη Νέα Δημοκρατία. Ετσι, το αν χάνεται χρόνος στο κλείσιμο της αξιολόγησης είναι κάτι που πιθανά δεν βαραίνει μόνον τον αξιολογούμενο. Και συγγνώμη, αλλά η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι και τόσο απείθαρχη στα μέτρα που ζητούνται. Να θυμίσουμε πως η μόνη χρονιά που εμφάνισε η χώρα μας πρωτογενές πλεόνασμα ήταν το 2016. Αν πάλι σε επί μέρους μέτρα είναι απείθαρχη, αυτό προφανώς δεν είναι κάτι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον της. Η χώρα έχει πετύχει σε επτά χρόνια μια πρωτόγνωρη δημοσιονομική προσαρμογή. Κάτι που οι αξιολογητές και δανειστές δεν πρέπει να ξεχνούν. Αρα η δήλωση για την ποινικοποίηση του χρόνου διαπραγμάτευσης προφανώς μπορεί να ισχύσει. Αλλά μόνον αν μιλάς εκ μέρους των δανειστών.
Πάμε τώρα στη δεύτερη δήλωση. Αν παρακαλάς να μην κλείσει η αξιολόγηση για να φύγει ο Τσίπρας, μάλλον κάτι κάνεις λάθος. Η αστική πολιτική - έστω και η πιο σκληρή - δεν έχει σχέση με μια τέτοια προσδοκία. Αν πέσει ο Τσίπρας ή εν πάση περιπτώσει έχουμε εκλογές με μετέωρη αξιολόγηση, ο επόμενος κυβερνήτης του σκάφους θα κληθεί να πληρώσει το μάρμαρο ακριβότερα. Εκτός αν κάποιοι νομίζουν πως ο χρόνος θα μηδενιστεί και οι δανειστές θα περιμένουν με χαρά τον πιο υπάκουο για να μην τον φορτώσουν με προαπαιτούμένα. Εξάλλου, ο Τσίπρας και ο Κυριάκος δεν φαίνεται να διαφωνούν στον πυρήνα. Μόνο στη δοσολογία. Ας μην είναι η τελευταία και η μοιραία για τον τόπο.
*από τη στήλη Αριστερά της ΕΔΕΜ (εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ / 14-2-1017)
