Η σκληρή κριτική που γίνεται στην Ελληνοφρένεια για ένα συγκεκριμένο σκετσάκι και ίσως για κάποιες ακόμη παραφωνίες είναι βάσιμη και απόλυτα δικαιολογημένη.
Ο σεξισμός, η χοντράδα, το φτηνό χιούμορ είναι μια τεράστια παγίδα την οποία κάθε δημιουργός οφείλει να αποφεύγει με κάθε τρόπο. Και τώρα όπως καταλάβατε έρχεται το''αλλά" το οποίο όμως δεν ακυρώνει σε καμία περίπτωση τα παραπάνω.
Με αφορμή το επίμαχο σκετσάκι ανοίγει μεγάλη κουβέντα η οποία απαξιώνει τόσο τις Ελληνοφρένειες (ραδιοφωνική και τηλεοπτική), όσο και τους συντελεστές της. Καλό είναι να θυμόμαστε πως..
η συγκεκριμένη εκπομπή μετρά πάνω από 15 χρόνια ζωής. Πέρα από το γέλιο που έχει προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια, έχει δώσει φωνή σε κινήματα, έχει διαφημίσει πρωτοβουλίες, έχει αναδείξει πολύ σοβαρά ζητήματα. Ήταν και είναι πάντοτε με τους εργαζόμενους που υποφέρουν και πάνω απ'όλα δεν έχει γλείψει ποτέ εκεί που έφτυνε.
Και κάτι ακόμα. Όλα αυτά τα χρόνια,τα παιδιά της Ελληνοφρένειας μπορείς εύκολα να τα συναντήσεις σε κάθε κινητοποίηση, σε κάθε συγκέντρωση σε κάθε απεργία. Ακόμη και σε αυτές τις ΕΣΗΕΑ των 50 ανθρώπων.
Ας δεχτούμε πως υπάρχει κόπωση, κορεσμός ή πως το χιούμορ τους είναι χοντρό για τα γούστα μας. Ας τους ζητήσουμε ακόμα και να απολογηθούν για το σεξιστικό φάουλ του επίμαχου σκετς ή για οτιδήποτε μας ενόχλησε. Ας κάνουμε κριτική. Ας μην απαξιώνουμε όμως μια πολύ αξιόλογη εκπομπή που διαχρονικά είναι με τους πολλούς, με τους καλούς. Στην τελική, υπάρχουν πολλές Ελληνοφρένειες;
Πάνος Ζάχαρης /γελοιογράφος στο Ποντίκι
(από το facebook)