Είναι άδικο γιατί δεν αντιπροσωπεύει την πραγματική εικόνα. Εκατοντάδες συνάδελφοι, η μεγάλη πλειοψηφία, τιμούν τη δημοσιογραφία και αγωνίζονται να επιβιώσουν σε συνθήκες ζούγκλας με μισθούς πείνας, με τα ασφαλιστικά τους ταμεία να μην μπορούν να τους εγγυηθούν τίποτα.
Ανεύθυνοι εκδότες, νέα εκδοτο-πιράνχας, αδηφάγα κόμματα και τέλος μια εκδικητική κυβέρνητικη «πολιτική» έφεραν τα πράγματα εδώ.
Ορισμένοι θεωρούν ότι σχεδόν όλοι οι δημοσιογράφοι είναι εχθροί και πρέπει να στηριχθούμε..
σε ορισμένους «δικούς» μας (παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κι εξακολουθεί να έχει σοβαρούς δημοσιογράφους). Η άποψη αυτή αποστέρησε επικοινωνιακές δυνατότητες του ΣΥΡΙΖΑ προς πολλούς δημοσιογράφους με τους οποίους θα μπορούσε να έχει «αρμονικές» σχέσεις. Επιπλέον δημιούργησε στρεβλώσεις στα θεωρούμενα «δικά μας» μέσα. Παράδειγμα η «Αυγή», στην οποία δούλεψα κοντά στον Χρυσοστομίδη, τον Κωνσταντινίδη, τον Γιάνναρο, μαζί με τους νεότερους τον Κάρη, τον Σπυρόπουλο, τον Σιαμαντά, τον Πετρουλακη, τον Μπράμο, τον Πάικο κα).
Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεχόμενος επιθέσεις πανταχόθεν, θεώρησε ότι η απάντηση ήταν η μετατροπή μιας ιστορικής εφημερίδας με υψηλό ήθος και διαλεκτική σκέψη που ενημέρωνε τους αριστερούς σε όργανο του κόμματος δηλαδή με την πιο παλιά εκδοχή αυτής της παλιοκομμουνιστικής αντίληψης. Το αποτέλεσμα ήταν να «εκτοξεύεται» ο ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 36% και η Αυγή να …χάνει φύλλα από την ήδη πενιχρή κυκλοφορία της. Και αναφέρω την «Αυγή» γιατί πονάω για όσα συμβαίνουν εκεί.
(...)
Οταν έκλεισε η Τεγοπούλου την Ελευθεροτυπία (αυτή πήγε άκλαυτη) κάποιοι συνάδελφοι προχώρησαν σε μια συνεταιριστική μορφή. Είχε λίγα αποτελέσματα αλλά είχε. Στο Συγκρότημα τι περιμένουν; Έχουν στα χέρια τους την ψυχή, την άυλη δύναμη των εντύπων. Με άλλο ΑΦΜ και παραπλήσιους τίτλους, πχ “Δεύτερο Βήμα” θα μπορούσαν να προχωρήσουν μόνοι τους και να βρουν επενδυτή. Ας αφήσουν πίσω τους το κουφάρι του Ψυχάρη με τα υπέρογκα χρέη. Ενα «συμβόλαιο τιμής» για την πολιτική γραμμή με νέους επενδυτές χρειάζεται και μια περίοδο όπου θα ζουν με χαμηλότερους μισθούς που σε κάθε περίπτωση είναι καλύτερο από την ανεργία.
Ζούμε το τέλος μιας περιόδου με τα ηγετικά εκδοτικά σχήματα που γνωρίζαμε και ίσως την αρχή μιας νέας περιόδου με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους δημοσιογράφους αν το πιστέψουμε, αν έχουμε μια ΕΣΗΕΑ που ξέρει τι θέλει, αν, αν, αν…
- αποσπάσματα από συνέντευξη του δημοσιογράφου και συγγραφέα Βαγγέλη Σιαφάκα στην athensvoice και στην Αγγελική Σπανού