Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Τώρα που το γράφω αυτό είμαι σίγουρος ότι μουρμουράει μια ψυχή: «Αργείς Ξανθάκης, πολύ αργείς!». Ένας φίλος μου είναι στο Facebook, που περιμένει τι και πώς να ανεξαρτητοποιηθεί βουλευτής του Ποταμιού. Όχι γιατί έχει προσωπικά με το κόμμα ή το Σταύρο, αλλά διότι καίγεται να δει το κομμάτι το δικό μου που θα συνοδεύει την αποχώρηση. Τα δυνατά μου βάζω κάθε φορά, αλήθεια είναι, ποτέ δεν τον έχω απογοητεύσει. Είναι και εύκολο το έργο, κι αυτό πρέπει να το σημειώσω, σαν να πυροβολάς ψάρια στο βαρέλι που λένε και οι Αμερικάνοι. Πάω λοιπόν να απασφαλίσω το Λούγκερ!
Ας μιλήσει όμως πρώτα ο Κώστας Μπαργιώτας, μέχρι πρότινος βουλευτής Λαρίσης και τομεάρχης Υγείας του Ποταμιού. Με δικά του λόγια, από την επιστολή αποχώρησης. Ξεκινάμε από.. το πολιτικό μπαλαμουτάκι, την παραμύθα που λένε και στην πιάτσα:
«Λυπάμαι που το Ποτάμι μπορούσε και δεν τόλμησε. Λυπάμαι για τη μεγάλη ευκαιρία που απέτυχε να αξιοποιήσει. Δεν είναι στις προθέσεις μου να χρεώσω ευθύνες ούτε να αποποιηθώ τις δικές μου, αλλά η απόλυτα συγκεντρωτική, αρχηγική δομή του κόμματος, η συνειδητή απόρριψη ενός ανοικτού, δημοκρατικού οργανωτικού μοντέλου οδήγησε σε μια διαρκώς συρρικνούμενη ηγετική «ομάδα» που απέτυχε να παράξει πολιτική. Η συλλογικότητα δε λειτούργησε ποτέ. Από πολύ νωρίς, ακόμα και η κοινοβουλευτική ομάδα αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία.»Και συνεχίζουμε με το ζουμί:
«Μπήκα στην πολιτική με δύο στόχους: μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα και την ανασύνθεση ενός σύγχρονου, ευρωπαϊκού, φιλελεύθερου σοσιαλδημοκρατικού φορέα. Πιστεύω πως το ένα προϋποθέτει το άλλο. Ένα ακόμη μικρό κόμμα που βρίσκεται διαρκώς μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, έτσι όπως έχει εξελιχθεί το Ποτάμι, δεν μπορεί πια να προσφέρει στην πολιτική ζωή της χώρας. Η ανασύσταση ενός νέου, μαζικού πολιτικού φορέα στο χώρο της κεντροαριστεράς είναι απαραίτητη.»Έτσι είναι ρε παιδιά, που πάμε εμείς με το μικρό κόμμα που διαρκώς φθίνει; Μπορεί αυτός ο σατανάς ο Τσίπρας να κάνει τίποτις εκλογές έτσι στο ξαφνικό και να βρεθούμε εκτός Βουλής, μακριά απ’ τα έδρανα τ’ αγαπημένα. Είναι εποχές αυτές να επιστρέφεις στη Λάρισα και να τρέχεις με τα περιστατικά τα ορθοπαιδικά στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο; "Όχι και πάλι όχι" (ανεβαίνει ο τόνος της φωνής), χρέος έχουμε να ξανασυστήσουμε την μεγάλη κεντροαριστερά παράταξη και να προχωρήσει μπροστά ο τόπος και να σώσουμε τη χώρα και πείτε μου ρε παιδιά προς τα πού πέφτει το γραφείο της Φώφης να πάω να πιώ έναν καφέ. Πικρό, εις μνήμην Ποταμιού, να ζήσουμε να το θυμόμαστε.
Και φυσικά ούτε λόγος για παραίτηση και επιστροφή της έδρας. Δεν ψηφίσανε Ποτάμι στη Λάρισα, δεν ψηφίσανε Θεοδωράκη, τι λέτε καλέ, Μπαργιώτα ψηφίσανε. Μονά ζυγά δικά μας, ρε φίλε. Άμα μας συμφέρει, μια χαρά αρχηγικό είναι το κόμμα, βγες μπροστά Σταύρο, φάε τη φθορά και τη μουρμούρα και την καζούρα, μπας και κονομήσουμε καμιά ψήφο και βγούμε βουλευτές. Άμα δεν μας συμφέρει είναι «απόλυτα συγκεντρωτική και αρχηγική» η δομή του κόμματος. Δεν ξέρω αν τα μασάνε αυτά στη Λάρισα, αλλά εμείς οι Τρικαλινοί τα ακούμε και γελάμε. Γελάμε πολύ…
Ως εκ τούτου, αναμένω ανακοίνωση Ποταμιού και εκτίμηση Θεοδωράκη για το γεγονός. Η προηγούμενη που έβγαλε για τον Φωτήλα ήταν ό,τι καλύτερο έχει πει τα τελευταία χρόνια και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι σαν χασέ θα τον σκίσει και τον Μπαργιώτα. Δώσε πόνο Σταύρο, το έχουν πει και οι Bon Jovi: Αν είναι να πέσεις, ας πέσεις τουλάχιστον ενδόξως!
- από το newpost
