Αυγή, 1η Μαρτίου 1987.
Εποχή της αθωότητας, σοβιετική άνοιξη, ΚΚΕ Εσωτερικού.
Ο Νίκος Κούνδουρος είχε μόλις επιστρέψει από το Φόρουμ της Μόσχας, όπου γινόταν η πρώτη αποτίμηση των μεταρρυθμίσεων Γκορμπατσώφ.
Ο Βασίλης Κωνσταντινίδης με έστειλε να τον βρω, εδώ παρακάτω από το τωρινό μου σπίτι, στο Μετς.
Ήμουνα εικοσάχρονο, "ψαρωμένο" και αποφασισμένο να τα καταφέρω. Όταν μπήκα, με κοίταξε μ' ένα βλέμμα συμπάθειας ανάμεικτης με ειρωνεία: "Εσείς θα μου πάρετε τη συνέντευξη;" Θύμωσα λιγάκι αλλά, διάολε, ήταν ο Κούνδουρος.
Μια βδομάδα μετά, πήγα στον Βρούτο με την παρέα μου. "Έλα δω, μικρή", με φώναξε από το συνηθισμένο του τραπέζι.
Πήγα προς τα κει με γόνατα που έτρεμαν. "Να του πεις ότι οι φίλοι μου χαμογελάνε πίσω από την πλάτη μου!". Σε ποιόν.. να το πω; "Στον σκιτσογράφο σας! Με έκανε χοντρό, με μεγάλο κεφάλι!.." Θα του το πω, ψέλλισα, και στράφηκα για να φύγω. "Ααα, και κάτι άλλο...", με γύρισε πίσω. "Ωραίο κείμενο!"
Bίκυ Δέμου (fb)
