Γράφει ο Νίκος Ξυδάκης*
Λυπάμαι για τη διαφαινόμενη αναστολή έκδοσης του Βήματος και των Νέων.
Λυπάμαι προ πάντων για τους δημοσιογράφους και τους εργαζόμενους, όπως παλιότερα για τους συναδέλφους της Ελευθεροτυπίας, του Ελεύθερου Τύπου και άλλων πολλών εφημερίδων και ραδιοσταθμών.
Έχω βρεθεί στη θέση αυτή, να κλείνει η εφημερίδα ή να απολύεσαι εν αδεία, από έντυπο που κλείνει. Έχω βρεθεί στο ταμείο ανεργίας, ευτυχώς σε εύκολους καιρούς σε σχέση με τους σημερινούς. Ήμουν και νέος.
Λυπάμαι επίσης, βαθιά, σωματικά, για τον επιθανάτιο ρόγχο των έντυπων μέσων και το μακρύ,..
καίτοι προσωρινό, αδιέξοδο των δημοσιογράφων, του σιναφιού μου, της τέχνης μου. Της ζωής μου:
Πέρασα τη ζωή μου μες στα τυπογραφεία, ανάμεσα σε μαστόρους και γραφιάδες, ερωτεύτηκα τα τυπογραφικά στοιχεία και το χαρτί, τη φωτογραφία, τις ζωγραφιές, τους τίτλους, σμίλεψα κείμενα με κόπο και πυρετό, κέρδισα φίλους και αδελφούς, κέρδισα αγάπη και τιμή. Έβγαλα μεροκάματο, μεγάλωσα τα παιδιά μου.
Θλίβομαι, σχεδόν απελπίζομαι, που τόση τέχνη, τόση γνώση, τόση δημιουργικότητα, τόσος επαγγελματισμός χαραμίζονται, τόσοι άξιοι άνθρωποι είναι εκτός εργασίας ή υποαπασχολούνται, με αποτέλεσμα να διαβάζουμε κάθε μέρα όλο και λιγότερα, όλο και χειρότερα.
Πέρα από τις ιδιοπαθείς ασθένειες και τις ευθύνες των εκδοτών, πέρα κι από την επιχώρια κρίση, ας δούμε κι ένα άλλο στοιχείο, δομικό στα μίντια:
Ένα πολύ μεγάλο, και όλο μεγαλύτερο, μέρος της διαφημιστικής δαπάνης στην Ελλάδα ΔΕΝ πηγαίνει πια στα έντυπα ούτε στα τηλεοπτικά μέσα· κατευθύνεται σε Facebook, Google, Twitter. Και τα τιμολόγια εξοφλούνται στο εξωτερικό, το χρήμα πάει ΟΛΟ έξω.
Χωρίς διαφήμιση λοιπόν, και χωρίς πωλήσεις.
Το χρήμα και το κοινό πάνε στις παγκοσμιοποιημένες πλατφόρμες, εκεί όπου διάφοροι αδολεσχούντες «αναρτούν» γάτες και hoax κι ύστερα κράζουν τις εφημερίδες, αυτοί ακριβώς που δεν τις αγοράζουν, κι αν τις αγόραζαν θα δυσκολεύονταν να καταλάβουν τι διαβάζουν.
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, να μην πάνε χαμένοι για τη χώρα και τη δημοκρατία τόσοι καλοί επαγγελματίες. Όχι μόνο του ΔΟΛ, όλοι. Τους χρειαζόμαστε.
* Ο Νίκος Ξυδάκης είναι δημοσιογράφος και πρώην υπουργός
- από το facebook
Λυπάμαι για τη διαφαινόμενη αναστολή έκδοσης του Βήματος και των Νέων.
Λυπάμαι προ πάντων για τους δημοσιογράφους και τους εργαζόμενους, όπως παλιότερα για τους συναδέλφους της Ελευθεροτυπίας, του Ελεύθερου Τύπου και άλλων πολλών εφημερίδων και ραδιοσταθμών.
Έχω βρεθεί στη θέση αυτή, να κλείνει η εφημερίδα ή να απολύεσαι εν αδεία, από έντυπο που κλείνει. Έχω βρεθεί στο ταμείο ανεργίας, ευτυχώς σε εύκολους καιρούς σε σχέση με τους σημερινούς. Ήμουν και νέος.
Λυπάμαι επίσης, βαθιά, σωματικά, για τον επιθανάτιο ρόγχο των έντυπων μέσων και το μακρύ,..
καίτοι προσωρινό, αδιέξοδο των δημοσιογράφων, του σιναφιού μου, της τέχνης μου. Της ζωής μου:
Πέρασα τη ζωή μου μες στα τυπογραφεία, ανάμεσα σε μαστόρους και γραφιάδες, ερωτεύτηκα τα τυπογραφικά στοιχεία και το χαρτί, τη φωτογραφία, τις ζωγραφιές, τους τίτλους, σμίλεψα κείμενα με κόπο και πυρετό, κέρδισα φίλους και αδελφούς, κέρδισα αγάπη και τιμή. Έβγαλα μεροκάματο, μεγάλωσα τα παιδιά μου.
Θλίβομαι, σχεδόν απελπίζομαι, που τόση τέχνη, τόση γνώση, τόση δημιουργικότητα, τόσος επαγγελματισμός χαραμίζονται, τόσοι άξιοι άνθρωποι είναι εκτός εργασίας ή υποαπασχολούνται, με αποτέλεσμα να διαβάζουμε κάθε μέρα όλο και λιγότερα, όλο και χειρότερα.
Πέρα από τις ιδιοπαθείς ασθένειες και τις ευθύνες των εκδοτών, πέρα κι από την επιχώρια κρίση, ας δούμε κι ένα άλλο στοιχείο, δομικό στα μίντια:
Ένα πολύ μεγάλο, και όλο μεγαλύτερο, μέρος της διαφημιστικής δαπάνης στην Ελλάδα ΔΕΝ πηγαίνει πια στα έντυπα ούτε στα τηλεοπτικά μέσα· κατευθύνεται σε Facebook, Google, Twitter. Και τα τιμολόγια εξοφλούνται στο εξωτερικό, το χρήμα πάει ΟΛΟ έξω.
Χωρίς διαφήμιση λοιπόν, και χωρίς πωλήσεις.
Το χρήμα και το κοινό πάνε στις παγκοσμιοποιημένες πλατφόρμες, εκεί όπου διάφοροι αδολεσχούντες «αναρτούν» γάτες και hoax κι ύστερα κράζουν τις εφημερίδες, αυτοί ακριβώς που δεν τις αγοράζουν, κι αν τις αγόραζαν θα δυσκολεύονταν να καταλάβουν τι διαβάζουν.
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, να μην πάνε χαμένοι για τη χώρα και τη δημοκρατία τόσοι καλοί επαγγελματίες. Όχι μόνο του ΔΟΛ, όλοι. Τους χρειαζόμαστε.
* Ο Νίκος Ξυδάκης είναι δημοσιογράφος και πρώην υπουργός
- από το facebook