Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Μια φορά άνοιξε το στόμα του κι έδωσε μεγάλη συνέντευξη ο Σταύρος Ψυχάρης: το 1991, στην «μαμά» όλων ημών που ασχολούμαστε με το ρεπορτάζ media, στην αλησμόνητη Ισαβέλλα Παπαζήση. Η συζήτηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Media View” κι από εκεί αλιεύω τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες του ανδρός. Για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι, τώρα που ο ΔΟΛ περνάει και τυπικά στα χέρια των τραπεζών…
* Η εφημερίδα είναι ένα προϊόν ζωντανό, που διαρκώς μεταβάλλεται, ώστε να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις κάθε συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, να προοδεύει, όπως προοδεύει και..
ο κόσμος, να εκσυγχρονίζεται διαρκώς, να βελτιώνεται διαρκώς. Αλίμονο αν πούμε σε κάποια στιγμή ότι αυτή η εφημερίδα πέτυχε το τέλειο…
* Στην Ελλάδα που συνηθίζεται να κατηγορείται το αναγνωστικό κοινό ότι δε θέλει καλές εφημερίδες, συμβαίνει κάτι το αξιοσημείωτο που δεν συμβαίνει σε άλλες χώρες. Να έχει την πρώτη κυκλοφορία στο σύνολο της χώρας μια εφημερίδα σαν το «Βήμα», μια εφημερίδα που δεν είναι λαϊκή, χρησιμοποιώ μια λέξη που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αλλά έτσι συνηθίζεται να τις λέμε: λαϊκές. Κάτι σημαίνει λοιπόν για τον Έλληνα αναγνώστη, που εμένα με κάνει αισιόδοξο για το μέλλον του Τύπου στη χώρα μας.
* Εμένα δεν μ’ ενδιαφέρει να αγοράζεται απλώς μια εφημερίδα, αλλά αυτό που γράφουμε να το διαβάζει ο άλλος. Υποτίθεται ότι το λειτούργημά μας αυτό είναι, η επικοινωνία. Δίνουμε λοιπόν κείμενα ευχάριστα, χωρίς να πάψουν να είναι έγκυρα και σοβαρά.
* Η βασική θέση του «Βήματος» είναι η πίστη στην ελευθερία της έκφρασης. Φιλοξενούμε οποιαδήποτε άποψη, αν θεωρούμε ότι εκφράζει κάτι συγκεκριμένο. Δεν θα βάλω άρθρο που δεν σημαίνει τίποτα, δεν θα εκφράζει κανέναν.
* Δεν πιστεύω στη δημοσιογραφία που λέει: μια πηγή είπε εκείνο, κάποιος κοινοβουλευτικός παράγοντας έκανε αυτό. Τα πράγματα πρέπει να λέγονται με τ’ όνομά τους.
* Ο Βίσμαρκ έλεγε ότι καμιά είδηση σημαντική δεν πρέπει να θεωρείται σωστή αν προηγουμένως δεν έχει επισήμως διαψευσθεί. Το «Βήμα» βέβαια δεν έχει διαψευσθεί σχεδόν ποτέ. Δεν λέω ότι δεν κάνουμε λάθη, αλλά είναι σπάνια κι όταν γίνει κάτι τέτοιο αποκαθιστούμε αμέσως την αλήθεια.
* Σπανίως αποκαλύπτουμε όταν δεν έχουμε όλα τα στοιχεία. Αλλά δεν κρύβουμε τίποτα. Μπορεί να κάνουμε νύξεις, αν κάτι είναι υπό έρευνα, όμως σε κάποια στιγμή η έρευνα ολοκληρώνεται και αποκαλύπτουμε τα πάντα.
* Όχι μόνο δεν πιστεύω στους κώδικες δεοντολογίας αλλά τους θεωρώ και μια μορφή λογοκρισίας. Και όλα αυτά, νόμοι περί Τύπου, κώδικες δεοντολογίας κλπ. είναι εκ του πονηρού.
* Η ελευθερία του Τύπου είναι το παν.
* Αν μου ξαναδώσετε τις ίδιες προϋποθέσεις (σ.σ.: για να ξαναστήσει μια εφημερίδα σαν το «Βήμα»), ασφαλώς και μπορώ. Αλλά για να τελειώνω, δεν έχω καμιά πρόθεση, σε καμιά περίπτωση, να το επιχειρήσω ξανά. Αυτά τα πράγματα δεν επαναλαμβάνονται και είμαι απολύτως βέβαιος ότι από το «Βήμα» θα πάρω σύνταξη.
Και μια τελευταία ατάκα. Όταν η Ισαβέλλα Παπαζήση ρωτάει τον Σταύρο Ψυχάρη «πώς θα σας φαινόταν αν βλέπατε κάπου γραμμένο ότι ο κ. Ψυχάρης παίρνει, για παράδειγμα, ένα εκατομμύριο δραχμές την ημέρα», η απάντηση του συνεντευξιαζόμενου είναι η εξής:
«Μα αν τα έπαιρνα, θα ήταν είδηση»…
