Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
It’s time for the party to start! Ε ναι, έτσι είναι και συγχωρείστε με που το γράφω στα αγγλικά, αλλά άμα ακούει κανείς για επιστροφή ΓΑΠ στο ΠΑΣΟΚ αμέσως πάει ο νους του στη γλώσσα του Σαίξπηρ. Και στο it is what it is, που ερμηνεύει τα πάντα. Από το χαμόγελο του Γιώργου Παπανδρέου, ως τη σιωπή του Ευάγγελου Βενιζέλου και το βλέμμα «μην τα πάρω τώρα» της Φώφης Γεννηματά. Για να μην μιλήσω για το μαύρο δάκρυ της Διαμαντοπούλου, του Φλωρίδη και των λοιπών (και λιμών!) της κεντροαριστεράς που τώρα θα πρέπει να βάλουν και αυτοί την ουρά στα σκέλια και να καταπιούν το κινίνο. Tough luck, που λένε και στο Στέιτς…
Ας το δούμε όμως από την αρχή το έργο, ξεκινώντας από την μαγκιά της Φώφης. Ναι μαγκιά καθότι έκανε υπομονή και κράτησε την ψυχραιμία της, παρά τα όσα άκουσε από πρώην και νυν..
συντρόφους. Αποφάσισε να γίνει βουνό αντί Μωάμεθ και όταν ήρθε η ώρα το στοίχημα πλήρωσε. Κατέβασε το κεφάλι ο ΓΑΠ και γύρισε άνευ όρων ως απολωλός πρόβατο. Ούτε «μα», ούτε «μου», ούτε «εκεί θα βάλεις τους δικούς μου», ούτε «κανόνισε τι θα γίνει με την ακολουθία μου». Τσίου-τσίου μόνο, γιατί αλλιώς θα βγάζεις φωτογραφίες με Καινούριου και Καλομοίρα και όχι με τους ομοίους σου στα έδρανα της Βουλής.
Αλλά μιας και μιλάμε για Βουλή, πού αλλού δηλαδή στοχεύει ο ΓΑΠ με την επιστροφή του στο ΠΑΣΟΚ; Κι αυτός και η ευρύτερη οικογένεια Παπανδρέου, να το λέμε. Πώς να το αντέξουν ρε γαμώτι να είναι δύο Καραμανλήδες και δύο τέκνα Μητσοτάκη στα έδρανα κι αυτοί να ταΐζουν τα περιστέρια στο Σύνταγμα; Ξαναγύρνα σου λέω και άμα πιάσει πάνω από 5 % η Πασοκάρα στις εκλογές την πήρες την έδρα και το τίμησες το ένδοξο παρελθόν της φαμίλιας. Και την ξανάβαλες στο κόλπο επίσης, είτε προσωπικώς είτε ζεσταίνοντας την καρέκλα για τις επόμενες γενιές.
Και κάτσε μισό λεπτό, τώρα που είπα «ζεσταίνοντας την καρέκλα» μου ήρθε στο νου ο Βενιζέλος. Και θυμήθηκα που απειλούσε προ διμήνου ότι θα αποχωρούσε από το ΠΑΣΟΚ αν «προχωρούσαν» οι επαφές της Φώφης με τον Γιώργο Παπανδρέου. Είχε τότε δηλώσει ότι ο ίδιος δεν βρίσκεται στην πολιτική υπολογίζοντας τα πράγματα ψυχρά, ή πολιτικά συγκυριακά, προσθέτοντας με έμφαση:
«Υπάρχουν ζητήματα αξιοπρέπειας, ήθους, ιστορίας και αξιακής συνείδησης, τα οποία για μένα είναι πρωταρχικής σημασίας».
Έκτοτε δεν είχε σταματήσει να περιφέρει το σενάριο της αποχώρησης από το ΠΑΣΟΚ και της ίδρυσης δικού του κόμματος. Το nuclear option που λένε και οι Αμερικάνοι, ελληνιστί «γαία πυρί μιχθήτω» για να μην ξεχνάμε και τη γλώσσα μας. Κι εδώ ωστόσο, τη δύσκολη την ώρα δεν ηκούσθη βρυχηθμός αλλά τσίου-τσίου. Ο λόγος; Υποθέτω ότι διενεργήθηκαν οι σχετικές δημοσκοπήσεις και αξιολογήθηκαν τα σχετικά αποτελέσματα. Κι όταν μιλάνε τα νούμερα όπως θα έλεγε και ο λόρδος Κέλβιν, πάνε περίπατο τα ζητήματα αξιοπρέπειας, ήθους, ιστορίας και αξιακής συνείδησης…
Υ.Γ. 1: Άντε τώρα όποιος έχει άντερα και σκώτια να πάει να ιδρύσει νέο κεντροαριστερό σχήμα. Θα γελάνε και τα τσιμέντα, να μην πω ο Σίσυφος.
Υ.Γ. 2: Τώρα που τα γράφω αυτά διαβάζω ότι ανεξαρτητοποιήθηκε ο Ιλχάν Αχμέτ απ’ το Ποτάμι και πήγε στο ΠΑΣΟΚ. Άντε και αντίο θα σε δω στο πλοίο, που λένε και στο χωριό μου!
