Δυστυχώς, ο θάνατος ενός εκ των κορυφαίων συστημάτων διαπλοκής της χώρας δεν ολοκληρώθηκε. Διεκόπη βίαια από μια… αριστερή παρέμβαση… Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής*
Ο ΔΟΛ έπρεπε να έχει αλλάξει προ πολλού τα αρχικά του, να ονομάζεται ΔΟΨ∙ από τότε που απεβίωσε ο Χρήστος Λαμπράκης και απέμεινε ο Σταύρος Ψυχάρης να διαφεντεύει απολύτως το «συγκρότημα»... Αυτά δεν τα λέω εγώ, τα λένε οι περισσότεροι απόμαχοι των εντύπων του «συγκροτήματος», επιφανείς δημοσιογράφοι που διέπρεψαν στις δεκαετίες ’70, ’80, ’90, διαμορφώνοντας την μεταπολιτευτική δημοσιογραφική φυσιογνωμία του Βήματος, των Νέων, του Ταχυδρόμου, του Οικονομικού Ταχυδρόμου: «η φυσιογνωμία των εφημερίδων επαφίεται στη φυσιογνωμία των συντακτών της», έλεγε ένας σοφός εκλιπών δημοσιογράφος, διευθυντής ιστορικής εφημερίδας.
Ευτυχώς δεν έζησε την εποχή της δημοσιογραφικής παρακμής, όταν το κριτήριο επιλογής των διευθυντών μετατέθηκε από την προεξέχουσα δημοσιογραφική επάρκεια στην.. αφοσίωση προς τα εκδοτικά συμφέροντα – από την αποτελεσματική διαχείριση του ενημερωτικού προϊόντος, στην αποδοτική διαχείριση των διαπλεκομένων συμφερόντων του ιδιοκτήτη…
Οι δημοσιογράφοι, είτε πέρασαν είτε δεν πέρασαν από τον ΔΟΛ, που σήμερα θα έπρεπε να λέγεται ΔΟΨ, ανησυχούν για την τύχη του όσο και οι εν ενεργεία (απλήρωτοι εδώ και πολλούς μήνες) δημοσιογράφοι των Νέων, του Βήματος και των άλλων Μέσων του «συγκροτήματος». Και μιλούν πολύ, γεμίζουν με μικρές ιστορίες και φήμες και θρύλους ΔΟΛ και ΔΟΨ την ζοφερή περιρρέουσα δημοσιογραφική ατμόσφαιρα: «θυμάσαι πότε άρχισε να βουτάει το δάχτυλο στο μέλι ο Ψυχάρης; Τότε με την αλλαγή της τεχνολογίας. Όταν έψησε τον Λαμπράκη να…»…
Θυμάμαι. Και θυμάμαι πώς ακριβώς καθάρισε (στην κυριολεξία – σε λίγο πέθανε από καρκίνο ο άνθρωπος) τον σπουδαίο δημοσιογράφο Πέτρο Πολίτη από τη διεύθυνση της «Εβδομάδας» και, λίγο αργότερα, τον Χάρη Μπουσμπουρέλη απ’ το ΒΗΜΑ της Κυριακής. Για να πάρει τη θέση του…
Θυμάμαι (είτε ως αυτόπτης –είτε ως αυτήκοος μάρτυρας) τόσα πολλά που δεν χωρούν και δεν γράφονται σε μια στήλη. Μου επιτρέπουν όμως, όσα θυμάμαι, να υποστηρίζω μετά βεβαιότητας ότι από τότε, απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο Ψυχάρης άρχισε να διαφεντεύει και να νέμεται το «συγκρότημα». Και όχι «από τότε που απεβίωσε ο Χρήστος Λαμπράκης», όπως λένε νεότεροι συνάδελφοι με θητεία στον ΔΟΛ, « έπρεπε να έχει αλλάξει τα αρχικά του, από ΔΟΛ να λέγεται ΔΟΨ».
Το σίγουρο είναι ότι, μετά τον θάνατο του Χ. Λαμπράκη, μια άνευ προηγουμένου πολιτική και δημοσιογραφική αμετροέπεια πλημυρίζει τον ΔΟΛ και χύνεται στα πρωτοσέλιδα, του Βήματος κατ’ αρχήν, και των Νέων σε λίγο: «ο τελευταίος διευθυντής των ΝΕΩΝ ήταν ο Λέων Καραπαναγιώτης. Ό,τι ακολουθεί είναι το τέλος της ιστορίας...», έγραφα όταν, μετά το ΒΗΜΑ, και η ιστορική εφημερίδα της «Δημοκρατικής Παράταξης» άρχισε να στηρίζει ανοιχτά τον Σαμαρά και να υπονομεύει αδίστακτα την ανάδυση του ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεμονία του στον κεντροαριστερό χώρο…
Στο «τέλος της ιστορίας» είναι σαφές ότι στον ΔΟΛ δεν υπάρχουν διευθυντές με δημοσιογραφική αυτονομία, διευθυντικό λόγο και όραμα. Όλα τα ΜΜΕ του οργανισμού ελέγχονται απολύτως από τον Ψ του ΔΟΛ που έγινε ΔΟΨ. Και συνεχίζουν να εκδίδονται χάρις στον… αλληλέγγυα θανάσιμο εναγκαλισμό του Ψ και της οικογένειάς του με την πολιτική και οικονομική ελίτ. Εξασφαλίζοντας… αέρα από τις τράπεζες…
Κι ύστερα ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ο «αέρας» κόπηκε με το μαχαίρι. Και ήρθαν οι «κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για φοροδιαφυγή και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα σε βάρος του εκδότη Στ. Ψυχάρη για ποσό περίπου 45 εκατ. ευρώ, εν μέσω απεργίας στον ΔΟΛ». Και η «άσκηση δίωξης κακουργηματικού χαρακτήρα και η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα».
Είναι η στιγμή που εκδηλώνεται η αποστολή… σωτηρίας του προέδρου του Δ.Σ. της Αυγής, πρώην βουλευτή και ταυτισμένου (στην κοινή πολιτική γνώμη) με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δημοσιογράφου Μουλόπουλου: "Πάω να βοηθήσω τον κουμπάρο μου τον Ψυχάρη", καθησυχάζει τις… μάζες. "Δεν θα γίνει ο ΔΟΛ όργανο του ΣΥΡΙΖΑ"…
Εντάξει. Όπως και να’ χει, η εικόνα που σχηματίστηκε είναι αδιάψευστη. Ήταν η αποστολή σωτηρίας μιας διαπλοκής: ο θανάσιμος εναγκαλισμός του ΔΟΛ, που έγινε ΔΟΨ, με την πολιτική και οικονομική ελίτ (ο θάνατος ενός εκ των κορυφαίων συστημάτων διαπλοκής της χώρας) δεν ολοκληρώθηκε. Διεκόπη βίαια από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Για να συνεχίσει ο ΔΟΛ, που έγινε ΔΟΨ, τον ίδιο βίο (ζωή με… αέρα απ’ τις Τράπεζες κλπ.) και επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ; Και τότε, πώς θα ξεχωρίζουμε τη διαφορά αυτής της κυβέρνησης από τις άλλες; Από την κατεύθυνση των τραπεζικών ανέμων; Υπάρχουν άραγε ανεμολόγια διαπλοκής;
Υ Γ: Τα πτωχευμένα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι τους δεν σώζονται από παρακυβερνητικές αποστολές… σωτηρίας και κουμπαριές. Υπάρχουν περιθώρια άπειρων θεσμικών κρατικών και επιχειρηματικών παρεμβάσεων σωτηρίας εντός και εκτός των «νόμων» της αγοράς.
* από το μπλογκ restaro
