Ο χρόνος είναι πιο... χρήμα (δηλαδή, χρήσιμο πράγμα) και από το
τυπωμένο χρήμα που φέρει το αυτόγραφο του Μάριο Ντράγκι (το ευρώ είναι
αυτό, σε περίπτωση που το ξεχάσατε, επειδή το βλέπετε σπάνια). Γι' αυτό
θα μπούμε απότομα και... στεγνά στο «ψητό». Η προπαγάνδα καταναλώνεται
πάντα και παντού και από όλους. Την καταπίνεις αμάσητη και
αντιλαμβάνεσαι ότι την πάτησες ένεκα της βαρυστομαχιάς και των
παρενεργειών της κατανάλωσης αυτού του παραισθησιογόνου σανού.
Παράδειγμα πρόσφατο και ηχηρό: Πάμπολλοι αναμασούν την καραμέλα ότι «το
2016 ήταν χάλια», ακόμα κι αν δεν υπέστησαν κάποια σοβαρή απώλεια στον
στενό ή στον ευρύτερο κύκλο τους, ακόμα κι αν δεν.. σημειώθηκαν σημαντικές
αβαρίες στις δραστηριότητές τους.Οι γάτουλες που ανοιγοκλείνουν
τις κάνουλες των εντυπώσεων (ειδικά εις τας ΗΠΑ, στη Μ. Βρετανία και εν
γένει στη Δύση), επειδή έφαγαν σφόλι με το Brexit και τον Ντόναλντ
Τραμπ, προσπαθούν να δημιουργήσουν τον συσχετισμό: 2016 = Brexit +
Ντόναλντ Τραμπ = καταστροφή, χάος, γκίνια, βρέχει ακρίδες, 7 πληγές του
Φαραώ μαζί με το ΦΠΑ μάς κάνουν 10 πληγές.
Η σκοπιμότητα της σύνδεσης ενός έτους με την έννοια του καλού ή του κακού σχετίζεται άμεσα με το συναισθηματικό ισοζύγιο που επιθυμεί να δημιουργήσει η τοπική ή η διεθνής ελίτ. Αν η χρονιά πήγε άσχημα για την ελίτ-αλήτ, τότε θα πρέπει όλοι να τη θεωρούν κακή - και το αντίστροφο.
Ενα από τα οχήματα δημιουργίας συνειρμών και εξαρτημένων αντανακλαστικών είναι οι θάνατοι καλλιτεχνών. Πέθανε ο Τζορτζ Μάικλ; Χάλια το 2016. Αυτό θα δικαιούνταν να το πουν οι στενοί συγγενείς, οι φίλοι και οι άμεσοι συνεργάτες, αλλά όχι οι οπαδοί δύο ασμάτων που περιμένουν μια φορά τον χρόνο τον άγιο Βασίλη για να βγάλει από τον σκούφο του τις χιλιάδες μεταδόσεις του «Λαστ Κρίστμας» στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις.
Επίσης, φαντάζει βλακωδώς αντιφατικό να λέει κάποιος ότι πέρασε «καταπληκτικά» στις γιορτές και την ίδια στιγμή να σιχτιρίζει το έτος που του προσέφερε αυτή την «καταπληκτική» εορταστική ανάπαυλα.
Καλή χρονιά!
Παναγιώτης Λιάκος
- από τη στήλη Περι Πωλητικής στην εφημερίδα «δημοκρατία»
Η σκοπιμότητα της σύνδεσης ενός έτους με την έννοια του καλού ή του κακού σχετίζεται άμεσα με το συναισθηματικό ισοζύγιο που επιθυμεί να δημιουργήσει η τοπική ή η διεθνής ελίτ. Αν η χρονιά πήγε άσχημα για την ελίτ-αλήτ, τότε θα πρέπει όλοι να τη θεωρούν κακή - και το αντίστροφο.
Ενα από τα οχήματα δημιουργίας συνειρμών και εξαρτημένων αντανακλαστικών είναι οι θάνατοι καλλιτεχνών. Πέθανε ο Τζορτζ Μάικλ; Χάλια το 2016. Αυτό θα δικαιούνταν να το πουν οι στενοί συγγενείς, οι φίλοι και οι άμεσοι συνεργάτες, αλλά όχι οι οπαδοί δύο ασμάτων που περιμένουν μια φορά τον χρόνο τον άγιο Βασίλη για να βγάλει από τον σκούφο του τις χιλιάδες μεταδόσεις του «Λαστ Κρίστμας» στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις.
Επίσης, φαντάζει βλακωδώς αντιφατικό να λέει κάποιος ότι πέρασε «καταπληκτικά» στις γιορτές και την ίδια στιγμή να σιχτιρίζει το έτος που του προσέφερε αυτή την «καταπληκτική» εορταστική ανάπαυλα.
Καλή χρονιά!
Παναγιώτης Λιάκος
- από τη στήλη Περι Πωλητικής στην εφημερίδα «δημοκρατία»