Έμπλεος οργής ο Ευ. Βενιζέλος με τις εξελίξεις στον ΔΟΛ. Καλεί τους αναγνώστες και τους δημοσιογράφους να προστατεύσουν μια παράδοση ετών. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Οι αναγνώστες να σταματήσουν να διαβάζουν τα έντυπα του οργανισμού; Θα κλείσει.
Οι δημοσιογράφοι-ο κλάδος γενικώς- να κατεβούν σε απεργία; Δεν το έπραξαν όταν έκλειναν ιστορικά μαγαζιά (Ελευθεροτυπία, Απογευματινή) ή μεγάλα μέσα ενημέρωσης (Άλτερ) διεκδικώντας τι ακριβώς; Να μην αναλάβει ο Μουλόπουλος; Ποιος να αναλάβει; Υπάρχει άλλος πρόθυμος για αυτοχειριασμό; Οι δημοσιογράφοι του ομίλου τι οφείλουν να κάνουν; Να αντιδράσουν; Πως; Με κινητοποιήσεις; Με ποιο στόχο; Να δοκιμάσουν κάτι μόνοι τους;
Μακάρι. Δεν βλέπω όμως κινητικότητα τέτοιου τύπου από τους συναδέλφους ούτε προτροπές..
προς αυτήν την κατεύθυνση από τους διανοούμενους και τους πολιτικούς που ανησυχούν για την τύχη του Συγκροτήματος.
Προφανώς άλλο έχουν στο μυαλό τους, αλλά δεν το λένε καθαρά. Οι καταγγελίες είναι εύκολες και για ορισμένους δωρεάν. Δεν είναι όμως αυτή στάση ευθύνης απέναντι σε απελπισμένους και θυμωμένους ανθρώπους.
Η κατάσταση στον ΔΟΛ μοιάζει πολύ με την κατάσταση στην Ελλάδα το 2010. Τότε η χώρα βρέθηκε ένα βήμα πριν από την χρεοκοπία, εκεί που είναι ο ΔΟΛ σήμερα.
Αναγκάστηκε να καταφύγει στους δανειστές-συμμάχους της. Αυτοί όμως, όπως επανειλημμένως έχουν πει διάφοροι σχολιαστές (και του ΔΟΛ), δεν δίνουν ελεημοσύνη, δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Προσφέρουν τα χρήματα τους και θέλουν να τα πάρουν πίσω. Και για να τα πάρουν πίσω απαιτούν σκληρά μέτρα.
Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε: Λιτότητα κι άγιος ο Θεός, φτώχεια και των γονέων, ανεργία να φάνε και οι κότες. Αυτή είναι η μοίρα όσων μπαίνουν με το στανιό σε καθεστώς επιτροπείας. Θα μου πείτε, είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ για τον ΔΟΛ, ό,τι ήταν οι δανειστές για την Ελλάδα το 2010; Δεν το ξέρω.
Ελπίζω να μην συμβαίνει αυτό γιατί ούτε ο ΔΟΛ θα το αντέξει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να το δικαιολογήσει. Να μην ξεχνάμε πάντως μια βασική αρχή: Οι εξουσίες δεν αντιστέκονται στον πειρασμό, όταν τους παρουσιάζεται η ευκαιρία, να επιχειρούν να ελέγξουν τους μηχανισμούς ενημέρωσης.
Προτιμούν να χειραγωγήσουν ένα μέσο από το να αφήσουν να πεθάνει. Ακόμη κι αν γνωρίζουν πως η χειραγώγηση θα φέρει την απαξίωση και τελικώς τον αργό θάνατο. Την δουλειά τους κάνουν.
Εφημερίδα των Συντακτών
