Mε αφορμή ένα δυστύχημα και τις αντιδράσεις που ακολούθησαν
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Ίσως είναι για να ξορκίσουμε το κακό. Ίσως γιατί κατά βάθος ποτέ δεν πάψαμε να είμαστε κανίβαλοι. Ίσως εκείνη η βαθύτερη περιέργεια των μωρών να μην μας εγκατέλειψε ποτέ. Σημασία έχει πάντως ότι από (προ)χθες είμαστε όλοι και όλες αιχμάλωτοι και αιχμάλωτες ενός δυστυχήματος. Μιας στραβοτιμονιάς, μιας υπερβολικής ταχύτητας, μιας τούμπας στο «κρασπεδάκι» που έλεγε κι ο δόλιος ο ρεπόρτερ της TV, ψάχνοντας να βρει σημεία και σημαινόμενα που θα μπορούσαν να αγκαλιάσουν το υποσυνείδητο του τηλεθεατή. Από χθες ζούμε στον αστερισμό του Παντελή Παντελίδη. Μια τραγωδίας προσωπικής που μεταμορφώθηκε σε τραγωδία των media.
Το αστείο της υποθέσεως, αν υπάρχει εν τέλει ένα αστείο σε αυτή την υπόθεση, είναι πως..
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)
Ίσως είναι για να ξορκίσουμε το κακό. Ίσως γιατί κατά βάθος ποτέ δεν πάψαμε να είμαστε κανίβαλοι. Ίσως εκείνη η βαθύτερη περιέργεια των μωρών να μην μας εγκατέλειψε ποτέ. Σημασία έχει πάντως ότι από (προ)χθες είμαστε όλοι και όλες αιχμάλωτοι και αιχμάλωτες ενός δυστυχήματος. Μιας στραβοτιμονιάς, μιας υπερβολικής ταχύτητας, μιας τούμπας στο «κρασπεδάκι» που έλεγε κι ο δόλιος ο ρεπόρτερ της TV, ψάχνοντας να βρει σημεία και σημαινόμενα που θα μπορούσαν να αγκαλιάσουν το υποσυνείδητο του τηλεθεατή. Από χθες ζούμε στον αστερισμό του Παντελή Παντελίδη. Μια τραγωδίας προσωπικής που μεταμορφώθηκε σε τραγωδία των media.
Το αστείο της υποθέσεως, αν υπάρχει εν τέλει ένα αστείο σε αυτή την υπόθεση, είναι πως..